Η ΑΕΚ δε νίκησε απόψε μόνο τον Ολυμπιακό. Πέτυχε μια μεγάλη επικράτηση-πρόκριση, κόντρα σε κάθε τελευταίο ίχνος δυσπιστίας, που μπορεί να υπήρχε για τις δυνατότητες του ρόστερ της. Για να είμαι απόλυτα δίκαιος, απόψε ο Πελάδο, δεν κέρδισε μόνο τον Μίτσελ. Κυρίως κέρδισε όσους αμφισβήτησαν, όχι μόνο την επιλογή του ν’ αφήσει εκτός αποστολής, Μουκουντί, Γιόνσον και Ρότα, αλλά να ξεκινήσει μια ενδεκάδα σε πρώτο ματς με τον Ολυμπιακό, έχοντας έξω Αραούχο, Σιμάνσκι, Πινέδα και τον συνήθως βασικό Άμραμπατ. Μεγάλο μέρος του κοινού στα social media, του δικού της κοινού, μιλούσε για "αυτοκτονία" και άλλα τρελά σενάρια. Μετά από 105’ αγώνα, συνολικά με τα χασομέρια στο πρώτο και το δεύτερο μέρος, δεν έχει πάρει απλά μια τεράστια νίκη, σχεδόν βέβαιη πρόκριση για τον τελικό του Κυπέλλου. Αλλά με αυτό το 3-0 με τους παίκτες που εμπιστεύεται στο Κύπελλο, κέρδισε τον Ολυμπιακό μετά από πέντε χρόνια, αλλά κυρίως κερδίζει πλέον χωρίς κανένα ίχνος αμφιβολίας κάθε παίκτη του και βέβαια, ουδείς θα τολμήσει ν’ αμφισβητήσει ξανά, τις επιλογές του, ακόμα και αν μοιάζουν ακραίες.
Όλα αυτά τα πέτυχε η ΑΕΚ, δίχως να παίξει το σπουδαίο καταιγιστικό ποδόσφαιρο. Θα αναρωτηθεί κανείς της έκατσαν και όλα τέλεια; Προφανώς. Αλλά νικητής στο ποδόσφαιρο αναδεικνύεται αυτός που μπορεί να αξιοποιεί κάθε ευκαιρία που του δίνεται. Ένα πούλημα της μπάλας του Σωκράτη στο κέντρο, το παραπάτημα του Βρουσάι και ο Τσούμπερ πετάει την μπάλα στον Γκαρσία για το 1-0. Η ΑΕΚ γλιτώνει το γκολ στη μοναδική φάση από στημένη δική της μπάλα στο πρώτο μέρος, αλλά η εικόνα στα πρώτα 45’ όχι μόνο την φέρνει να υπερέχει σε όλες τις διεκδικούμενες μπαλιές στο κέντρο, να φτιάχνει υπεραριθμίες κυρίως από την πλευρά του Ρέαμπτσουκ, από εκεί άλλωστε που δημιουργήθηκαν και οι συνθήκες για να έρθει το δεύτερο με αυτογκολ του Σαμασέκου. Όποτε η ΑΕΚ επιχειρούσε πίεση, οι αμυντικοί του Ολυμπιακού, αδυνατούσαν να συνδεθούν με τους μέσους και το 2-0 έδινε ένα τεράστιο προβάδισμα.
Ήταν λογικό ο Ολυμπιακός να ψάξει και να βγάλει αντίδραση. Το έπραξε μέσω στημένων φάσεων, αλλά η ΑΕΚ είχε στη φαρέτρα της πλέον μετά το 60’ να ρίξει μέσα ποιότητα και να τελειώσει την πρόκριση, αν και θα μπορούσε να το είχε κάνει νωρίτερα. Θα περίμενε κανείς με την είσοδο των φρέσκων Σιμάνσκι και Αραούχο, μια φάση για κάτι καλό να έρθει λίγο νωρίτερα, αλλά σημασία είχε πρώτα η Ένωση, να κρατήσει το μηδέν και το τρίτο γκολ θα ερχόταν έστω και αργά με την τεράστια ποιότητα που διαθέτει.
Απόψε ο Δικέφαλος κέρδισε παίκτες που θα τους χρειαστεί σίγουρα στην πορεία πάρα πολύ. Ένα εξαιρετικό και πειστικό ματς από τον Τσούμπερ, ένα έξοχο παιχνίδι από τον Σιντιμπέ και κυρίως μια πολύ ποιοτική εμφάνιση από τον Κώστα Γαλανόπουλο που έκανε σμπαράλια το κέντρο του ΟΣΦΠ. Ταυτόχρονα με την προσέγγιση να πετάει την μπάλα με βαθιές μπαλιές στον Λιβάι, είτε για να μοιράσει ο ίδιος, είτε για να πάρει τις δεύτερες μπάλες, με δεδομένο πως στα μεγαλύτερα κομμάτια του ματς, η Ένωση κέρδισε κατά κράτος σε αυτό το κομμάτι τους «ερυθρόλευκους». Τεράστιο ματς για να μην το παραλείψω και από τους Μήτογλου και Τζαβέλλα που δέχτηκαν άδικη κριτική για ένα ματς πριν το παίξουν,
Πάνω απ’ όλα στον ψυχολογικό τομέα, η ΑΕΚ απέναντι σε όλον αυτόν τον πόλεμο εξουσίας που γίνεται για το ποιος έχει το πάνω χέρι, σήμερα τα παραμερίζει όλα και δίνει ένα ηχηρό μήνυμα, για το ποιος είναι το «αφεντικό» στις γραμμές του γηπέδου. Κι αυτό είναι που πρέπει να ενδιαφέρει πρωτίστως το φίλαθλο κοινό. Κυρίως δίνει το μήνυμα πως η ΑΕΚ είναι ομάδα με επιλογές εφάμιλλες για κάθε θέση, μετατρέποντας την Ένωση, σε Λερναία Ύδρα.
