Και πώς να… απεξαρτηθούν οι φίλοι της πρωταθλήτριας ΑΕΚ μετά από τέτοια σεζόν, μετά από τέτοιο φινάλε.
Δεν είναι μόνο ο τίτλος (ή το νταμπλ), αλλά ο τρόπος. Στο καλύτερο και πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της σύγχρονης εγχώριας ιστορίας, στη σεζόν εγκαινίων του «θαύματος των θαυμάτων» για τους ίδιους, είδαν την ομάδα τους να τους χορταίνει με το θεαματικότερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, να βγαίνει πρώτη και καλύτερη στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες, να γυρνά από το -8 και εντέλει να συνδυάζει την επιστροφή στο σπίτι της με εκείνη στην κορυφή!
Μια ομάδα με νέο «αρχιτέκτονα», της οποίας οι βάσεις δείχνουν ότι η αγωνιστική ιστορία ενόψει των επόμενων χρόνων δεν έχει τέλος, μόνο αρχή…
Πόσοι και πόσοι «σταθμοί» δεν υπήρξαν σ' αυτήν της τη διαδρομή, η οποία (λόγω όλων των παραπάνω) ήταν συνδυασμένη με τη λέξη «πίστη». Ας τους... αφήσουμε στον αγαπημένο «κιτρινόμαυρο» αριθμό «21»:
1. Τα αποκαλυπτήρια Αλμέιδα και το «πρόγευμα» των φιλικών
Η πρώτη καλή γνωριμία του «αρχιτέκτονα» της μετέπειτα πρωταθλήτριας με τον κόσμο της ομάδας. Ικανή για να δείξει ότι αποτελεί μια προσωπικότητα με ιδιαίτερη φιλοσοφία, η οποία έρχεται να δέσει αρμονικά με το DNΑ του συλλόγου.
Συνέντευξη Τύπου αρχές Ιούλη λοιπόν και ο Ματίας Αλμέιδα -αφού ευχαρίστησε για τη δυνατότητα ζωής που του δίνεται (δεν είναι και λίγο να το λέει ένας άνθρωπος με τέτοια πορεία)- τόνισε τις λέξεις που θέλει να χαρακτηρίζουν την ομάδα του: Αγάπη, πάθος, αυτοθυσία, ένωση. Για να κολλήσει και το «πρωταγωνίστρια». Και αντικατοπτρίστηκαν όλες στον τρόπο παιχνιδιού της ΑΕΚ!
Κι ας είπε… ψέματα με το ότι «δεν θα κάνω κάτι το περίεργο που θα πείτε ότι ο Αλμέιδα είναι τρομερός». Γιατί αυτό που εν συνεχεία παρουσίασε ήταν τουλάχιστον πρωτοποριακό και καινοτόμο για τα ελληνικά δεδομένα. Έδειξε εξαρχής τα επικοινωνιακά του χαρίσματα. Άλλωστε, ήταν ο πρώτος μετά από πολλά χρόνια που άνοιξε τις προπονήσεις στον Τύπο.
Για να ακολουθήσουν τα φιλικά προετοιμασίας. Κι αν, οκ, βγάλουμε στην άκρη το 4/4 (το οποίο βέβαια δείχνει και τον χαρακτήρα νικήτριας που χτιζόταν από την Ολλανδία), αποκαλύφθηκε από τότε τόσο το ότι η «Ένωση» θα είναι μια ομάδα σύγχρονη, όσο και το επίπεδο παικτών που θα διαθέτει (με τον Πινέδα, μεταξύ άλλων, να αρχίζει αμέσως τα «χορευτικά» του).
2. Η Λεωφόρος και ο χρόνος που χρειάστηκε πριν…
Κάθε νέα ομάδα χρειάζεται τον χρόνο της. Και, επειδή άλλο τα φιλικά και άλλο τα επίσημα, αυτό ίσχυε και στην περίπτωση του «δικεφάλου». Άλλωστε και ο Αλμέιδα στην αρχή έψαχνε ακόμη τον κατάλληλο σχηματισμό για το σύνολό του, επιμένοντας βέβαια πάνω στις ίδιες αγωνιστικές αρχές.
Τέσσερις πρώτες «στροφές» με δύο νίκες και ισάριθμες ήττες. Ιδιαίτερα και τα δύο αρνητικά αποτελέσματα. Το πρώτο στη Ριζούπολη, στο ένα εκ των δύο τελευταίων παιχνιδιών της ΑΕΚ στην «ξενιτιά». Το άλλο (για την 4η αγωνιστική) στη Λεωφόρο. Σ' ένα ντέρμπι με παράπονα για τη διαιτησία από τους «κιτρινόμαυρους» και για το οποίο ο προπονητής τους σημείωνε μεταγενέστερα ότι δημιούργησε αμφισβήτηση για τη δουλειά του. Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι οι βάσεις αυτής είχαν φανεί ήδη, εξού και ο Αργεντινός τεχνικός δεν… κουνήθηκε από τη θέση του. Όχι πως τέθηκε τέτοιο ζήτημα, αλλά δεν είναι και κάτι το ασυνήθιστο στην ελληνική πραγματικότητα.
3. …την αρχή της εκτόξευσης!
Στη μεγαλύτερη διάρκεια της σεζόν η «Ένωση» προσέφερε… απλόχερα σπουδαίο ποδοσφαιρικό θέαμα. Η αρχή έγινε στο Αγρίνιο για την 5η αγωνιστική. Μια ΑΕΚ που -για πρώτη φορά με σύστημα το «υβριδικό» 4-4-1-1 (ο Αλμέιδα είχε αφήσει στην άκρη την τριάδα στα στόπερ ήδη από το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό)- έβγαζε φουλ συνδυαστικές προσπάθειες και τη μία τελική μετά την άλλη. Ο κόσμος της, πέρα από το 0-2, είχε μείνει χορτάτος από θέαμα και, ευτυχώς γι' αυτόν, ήταν κάτι που θα του συνέβαινε δεκάδες φορές μέχρι το φινάλε.
4. Το ονειρικό τετραήμερο
30/9/2022-3/10/2022. Από τα φαντασμαγορικά εγκαίνια της OPAP Arena, στην ανοικτή προς τον κόσμο προπόνηση και στον εναρκτήριο αγώνα με τον Ιωνικό (4-1, 6η αγωνιστική). Η ΑΕΚ επέστρεψε στον τόπο της μετά από 19,5 χρόνια. Εκεί όπου βρήκε νόημα και χώρο η ζωή των φίλων της.
Ένα τετραήμερο-σταθμός συνολικά για την ιστορία του «δικεφάλου» (και όχι μόνο). Βέβαια, έπαιξε καταλυτικό ρόλο και στην πορεία της φετινής σεζόν. Η «Ένωση» απέκτησε ένα κάστρο, ένα γήπεδο και μια αύρα που έδεσε αρμονικά αλλά και εκτόξευσε τον εντυπωσιακό τρόπο παιχνιδιού του συνόλου του Αλμέιδα, με τον Αργεντινό προπονητή να βλέπει και τον κόσμο να συμμετέχει στο ασφυκτικό πρέσινγκ της ομάδας του…
5. Η… δήλωση προθέσεων στο «Κλ. Βικελίδης»
Η ΑΕΚ είχε αρχίσει να προσφέρει τη μία εντυπωσιακή εμφάνιση μετά την άλλη. Ύστερα από το Αγρίνιο και την ιστορική αναμέτρηση με τον Ιωνικό, η ομάδα του Αλμέιδα αντιμετώπισε εκτός έδρας τον Άρη. Εκεί όπου, σε μια δύσκολη έδρα, συνέχισε με το πόδι πατημένο στο γκάζι (0-2). Δείχνοντας στα γεμάτα τις ορέξεις και τις δυνατότητές της για τον τίτλο.
6. Όταν αποδείχθηκε ότι και… τα τσιμέντα παίζουν μπάλα
«Πόσα παιχνίδια -ακόμα και τίτλους- θα είχε πάρει η ΑΕΚ εάν δεν ήταν για 19,5 χρόνια ξενιτεμένη». Η σκέψη που κυριαρχούσε (ίσως περισσότερο και από αυτό καθαυτό το «τρίποντο») στο μυαλό των φίλων της μετά τη νίκη (1-0) επί του Ατρομήτου στην OPAP Arena, τον περασμένο Οκτώβριο για την 8η αγωνιστική.
Μια αναμέτρηση που οι οπαδοί των «κιτρινόμαυρων» βλέποντας ότι η ομάδα τους τα βρίσκει σκούρα, άρχισαν να φορτσάρουν και να… παίζουν μπάλα και οι ίδιοι. Όσο ο αγώνας έμπαινε στην τελική του ευθεία, το γήπεδο κόχλαζε σπρώχνοντας τον Μάνταλο, τον Άμραμπατ και τους υπόλοιπους συμπαίκτες τους. Στις καθυστερήσεις ο πρώτος κέρδισε το πέναλτι, ο δεύτερος το εκτέλεσε και η «λύτρωση» ήρθε.
7. Η πρώτη νίκη σε ντέρμπι («δικεφάλων»)
Από τις βασικές… ανορθογραφίες που βίωσε η ΑΕΚ την τετραετία που προηγήθηκε. Η αδυναμία της στα περισσότερα μεγάλα παιχνίδια, εν προκειμένω στα ντέρμπι των «δικεφάλων». Ακόμα ένα αρνητικό στοιχείο που άλλαξε με την επιστροφή της στη φυσική της έδρα. Η αρχή έγινε στις 30 Οκτωβρίου με το 2-0 επί του ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου στο πλαίσιο της 10ης «στροφής», σε ακόμα έναν αγώνα που έδωσε… ρέστα η ένταση και το πρέσινγκ των πρωταθλητών. Εν συνεχεία, ακολούθησαν κι άλλα νικηφόρα αποτελέσματα με όλους τους εκπροσώπους του λεγόμενου «Big-4».
8. Ο τραυματισμός του Ελίασον, το πρώτο από τα έξι φετινά χειρουργεία στην ΑΕΚ
Οι στιγμές που ενώνουν μια ομάδα δεν είναι, δυστυχώς, μόνο χαρμόσυνες. Τέτοια αποτέλεσε για το «κιτρινόμαυρο» κλαμπ και ο τραυματισμός του Ελίασον στην Τρίπολη κόντρα στον Αστέρα. Τρομερές στιγμές που ατσάλωσαν όλο το σύνολο, περνώντας το στραβοπάτημα (1-1, 11η αγωνιστική) σε δεύτερη και τρίτη μοίρα.
Μια συνθήκη ιδιαίτερη για τον Αλμέιδα, αλλά όχι και μοναδική. Ο Αργεντινός τεχνικός κατά τη διάρκεια της σεζόν είδε όχι ένα ή δύο, αλλά συνολικά έξι βαριά χαρτιά του να περνούν την πόρτα του χειρουργείου (Τσούμπερ, Άμραμπατ, Γκατσίνοβιτς, Μοχαμάντι και Αραούχο οι άλλοι πέντε). Συνδυάζοντας την προπονητική του ευστροφία και το βαθύ και ποιοτικό ρόστερ της ομάδας του, διαχειρίστηκε τις απουσίες τους. Ακόμα ένα credit για τη δουλειά του αφενός, αφετέρου συνολικά σημαντικά «όπλα» (τα παραπάνω στοιχεία) της ΑΕΚ σε σχέση με τον ανταγωνισμό, ο οποίος είχε και λιγότερα προβλήματα.
9. Η υπερηχητική εμφάνιση στο «Γ. Καραϊσκάκης» και το -8
Η ΑΕΚ πήγε στη διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο με δύο δεδομένα, μεταξύ άλλων. Από τη μία, η επιβλητική εμφάνιση στην έδρα του Ολυμπιακού. Από την άλλη, το μη νικηφόρο αποτέλεσμα (0-0) που, στο φινάλε του πρώτου γύρου, μεγάλωνε την απόστασή της από την κορυφή στους οκτώ πόντους.
Κι όμως, συνέχισε να το πιστεύει. Δεν είναι δεδομένο ότι θα συμβαίνει, εξού και αναδεικνύει τον χαρακτήρα νικήτριας και πρωταθλήτριας που είχε η «Ένωση». Άλλωστε, η πίστη της βασιζόταν και σε συγκεκριμένα δεδομένα. Μεταξύ αυτών, η δουλειά της και η απόδοσή της σε μια σειρά αναμετρήσεων, όπως στο «Γ. Καραϊσκάκης». Ακόμα και να μην «ανταμειβόταν» στο τέλος με την κούπα, θα είχε δικαιωθεί γι' αυτήν της την πίστη.
10. Τα (επιτέλους) καλά… ΑΕΚούγεννα, ο έρωτας του κόσμου που φούντωνε και το εορταστικό μπάρμπεκιου!
Ακόμα μία ανορθογραφία στα χρόνια της μακριά από τη Νέα Φιλαδέλφεια, έστω και εάν όχι και από τις πιο σημαντικές. Ωστόσο, δόθηκε τέλος κατά τη διάρκεια της σεζόν, οπότε και θα αποτελεί «σταθμό» τουλάχιστον για τη στατιστική καταγραφή. Ο λόγος για το αρνητικό σερί που έτρεχε ο «δικέφαλος» από το μακρινό 2008, απ' όταν και είχε να νικήσει στο τελευταίο του παιχνίδι πριν τα Χριστούγεννα σε επίπεδο Super League. Τότε ήταν το 3-2 επί του Εργοτέλη στο ΟΑΚΑ, τώρα το 3-0 επί της Λαμίας στην OPAP Arena στην επανέναρξη του πρωταθλήματος μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο. Διότι στη φυσική σου έδρα δεν πιάνουν… κατάρες.
Ύστερα από λίγες μέρες, στις 28 Δεκέμβρη, ακολούθησε και η «τεσσάρα» (0-4) στον Βόλο, με τους ΑΕΚτζήδες να πλημμυρίζουν το Πανθεσσαλικό Στάδιο. Ο έρωτας με την ομάδα και τους πρωταγωνιστές της φούντωνε όλο και πιο πολύ! Όπως και η πίστη για το πρωτάθλημα. Άλλωστε, την ίδια στιγμή ο Παναθηναϊκός επανεκκινούσε μετά τη διακοπή με δύο κολλητές ισοπαλίες στη Λίγκα και η απόσταση από την κορυφή είχε πέσει στους τέσσερις πόντους.
Για να κλείσει η χρονιά με το εορταστικό μπάρμπεκιου, όπου ο Αλμέιδα πήρε πολύ σοβαρά τον ρόλο του… ψήστη. Άλλωστε, ποιος δεν χαίρεται να φροντίζει την οικογένειά του; Γιατί τέτοια είχε φτιάξει στα αποδυτήρια της ΑΕΚ.
11. Δεν την πήρε από κάτω το στραβοπάτημα στα Γιάννενα
Κακό «μπάσιμο» για την «Ένωση» στο 2023, με ήττα (2-1) από τον ΠΑΣ στα Γιάννενα και ταλαιπωρία που ακολούθησε λόγω της ομίχλης που φρέναρε την πτήση της μετά το παιχνίδι. Ίσως άλλες… ΑΕΚ να τα έβαφαν μαύρα και να τις έπαιρνε από κάτω. Η κανονική, η πρωταθληματική, η ΑΕΚ του Αλμέιδα όχι. Κάτι που ίσχυε και στις τάξεις των φίλων της. Σίγουρα υπήρχε θλίψη για την απώλεια ή και προβληματισμός για την αναποτελεσματικότητα, αλλά ακριβώς αυτές οι πολλές ευκαιρίες που δημιουργούσε η ομάδα τους -συν όλων των άλλων θετικών της στοιχείων- τους έδινε ελπίδα αλλά και πίστη για το… comeback.
12. Η αντίδραση στον πρώτο «τελικό»
Πέντε μέρες αργότερα η ΑΕΚ αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό στα μέρη της για τη 17η αγωνιστική. Σ' ένα ντέρμπι με μεγάλο διακύβευμα και για τους δύο, πόσω μάλλον για την «Ένωση». Η ήττα θα εκτόξευε την απόσταση στους δέκα βαθμούς, το «Χ» θα την κρατούσε στους επτά (και μόνο ασήμαντη δεν θα ήταν). Όμως, η ομάδα του Αλμέιδα το βράδυ της 8ης Ιανουαρίου συνδύασε δύο στοιχεία που μετέτρεψε σε… αγωνιστική συνήθεια κατά τη διάρκεια της σεζόν. Την αντίδραση στα αρνητικά αποτελέσματα και την ανταπόκρισή της σε ματς που συνοδεύονταν από μεγάλα «πρέπει»: 1-0 με Πινέδα, τέλος στο αήττητο «πρασίνων» και… μπουρλότο στη μάχη του τίτλου!
13. Το πρόωρο… συμβόλαιο ζωής ΑΕΚ και Αλμέιδα
Το ημερολόγιο έγραφε 10 Ιανουαρίου του 2023. Οι δύο πλευρές είχαν μπροστά τους ακόμη 1,5+1 χρόνια συμβολαίου. Ωστόσο, αμφότερες είχαν καταλάβει ότι το… γλυκό είχε δέσει. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης έδωσε το «παρών» στο ξενοδοχείο που κατέλυε η «κιτρινόμαυρη» αποστολή ενόψει του αγώνα Κυπέλλου με την Κηφισιά. Έχοντας σφραγίσει τη συμφωνία με τον Αλμέιδα, τον αγκάλιασε, με τα χέρια του να αποτελούν προέκταση των σωμάτων όλων των ΑΕΚτζήδων. Ένα συμβόλαιο ζωής μέχρι το 2028!
14. To πρωταθληματικό πέρασμα από τη Νίκαια με το πρώτο «χτύπημα» Τσούμπερ
Κακά τα ψέματα, θέλεις/χρειάζεσαι κι αυτές τις νίκες για μια πρωταθληματική πορεία. Όχι μόνο για το «τρίποντο», αλλά και για τον τρόπο που φθάνεις σ' αυτές. Σε ατσαλώνουν, σου χτίζουν χαρακτήρα νικητή. Τέτοια ήταν το 2-1 της ΑΕΚ επί του Ιωνικού στη Νίκαια για τη 19η αγωνιστική. Με ψυχωμένη ανατροπή στο φινάλε (παρά τη μέτρια εμφάνιση), σε μια έδρα που λίγες εβδομάδες πριν έχανε βαθμούς ο βασικός της ανταγωνιστής της για τον τίτλο. Με τον Στίβεν Τσούμπερ να… αρχίζει να ακονίζει το όπλο του ενόψει της πιο κρίσιμης καμπής της σεζόν.
15. Η νίκη επί του Ολυμπιακού χωρίς τους «βασικούς» που… ατσάλωσε την εμπιστοσύνη του κόσμου στον Αλμέιδα
Δεν ήταν αγώνας πρωταθλήματος, αλλά συνέδραμε καταλυτικά στη σχέση λατρείας/εμπιστοσύνης κόσμου και Αλμέιδα. Οι φίλοι της ΑΕΚ -που περίμεναν πώς και πώς την επιστροφή του Ολυμπιακού στη Νέα Φιλαδέλφεια- πάγωναν όταν συνειδητοποιούσαν ότι ο «Πελάδο» θα κατεβάσει… ενδεκάδα Κυπέλλου (επιβεβαιώνοντας όσο... πιο στην πράξη γίνεται ότι πιστεύει σ' όλους τους ποδοσφαιριστές του).
Ωστόσο, το επιβλητικό 3-0 επί των Πειραιωτών -πέρα από τις τεράστιες βάσεις πρόκρισης στον τελικό- αφενός τους έκανε να συνειδητοποιούσουν για ακόμα μία φορά τα χρόνια που πήγαν χαμένα. Αφετέρου, ήρθε να δέσει αρμονικά με το «Ευτυχισμένοι αυτοί που πιστεύουν χωρίς να χρειάζεται να δουν» του Αλμέιδα (φράση από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον) στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα. Η εμπιστοσύνη συνιστά ιερή λέξη για τον 49χρονο τεχνικό, στο πρόσωπο του οποίου πλέον οι ΑΕΚτζήδες την έτρεφαν πλέον στον απόλυτο βαθμό!
16. Έσβησε τους… αστερίκους στο Περιστέρι
Ένα «τρίποντο» (0-1) διττής σημασίας για την «Ένωση». Από τη μία, σήμανε το προσπέρασμα (+1) του Παναθηναϊκού στη βαθμολογία. Δεν ήταν η πρώτη φορά, είχε συμβεί και με το 3-0 επί του Άρη στην OPAP Arena. Ωστόσο, η γνωστή υπόθεση με τα δοκάρια στο Δημοτικό Στάδιο Περιστερίου και το λιγότερο παιχνίδι που είχε η ΑΕΚ, την είχαν θέσει εκ νέου σε ρόλο κυνηγού. Από την άλλη, η αναμέτρηση με τον Ατρόμητο στις 8 Μαρτίου για την αναβληθείσα 21η αγωνιστική συνιστούσε και ένα ματς… ποδοσφαιρικού εγωισμού. Είχαν ακούσει πολλά οι «κιτρινόμαυροι» και απάντησαν (και) μέσα στο γήπεδο, με το δεύτερο από τα πολλά «χρυσά» χτυπήματα του Τσούμπερ.
17. Έσπασε το απόλυτο του κάστρου της OPAP Arena, όχι όμως και ο δεσμός κόσμου-ομάδας!
Τέσσερις μέρες μετά τον αγώνα με τον Ατρόμητο, η ΑΕΚ υποδεχόταν για δεύτερη φορά τον Ολυμπιακό, πρώτη για το πρωτάθλημα. Τρίτη ήττα-«σταθμός» για τον «δικέφαλο». Από εκείνους (τους πολλούς) που σφράγισαν τη σχέση ομάδας-κόσμου, με τους φίλους των «κιτρινόμαυρων» να αφήνουν στην άκρη την πικρία τους για το τέλος του νικηφόρου σερί (14/14) στο νέο τους κάστρο ξεσπώντας σε χειροκροτήματα μετά το τελικό σφύριγμα και το 1-3. Τέτοια ήταν η πίστη τους στον Αλμέιδα και τους παίκτες του και η λαχτάρα τους να τους τη μεταδώσουν. Η ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας δεν έβρισκε την «Ένωση» στην κορυφή, αλλά άπαντες εντός και γύρω της πίστευαν ότι στο φινάλε μπορεί να επιστρέψει εκεί. Και δικαιώθηκαν.
18. «Φώναξε» για τον τίτλο στην Τούμπα
Ή αλλιώς… και αφού φώναξε, ξαναφώναξε! Πρώτα ήταν η δικαιολογημένη οργή της για την πιο ακατανόητη διαιτητική απόφαση επί εποχής VAR στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ όμως δεν μάσησε και με τον «άρρωστο» συνδυασμό από τα… παλιά μεταξύ Μάνταλου και Αραούχο, αποχώρησε θριαμβεύτρια (0-1) από την Τούμπα.
Μια νίκη επί του ΠΑΟΚ (για τη 2η αγωνιστική των Playoffs) που ήρθε μετά το 0-0 με τον Παναθηναϊκό στην OPAP Arena και η οποία έστειλε μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Ήταν μια δήλωση τίτλου από το σύνολο του Ματίας Αλμέιδα, ότι δεν θα αρκεστεί στον άτυπο τίτλο της «θεαματικότερης ομάδας στο πρωτάθλημα». Ήθελε και μπορούσε να πάρει και την κούπα!
Για να ακολουθήσει μετά το «διπλό» (0-1) στον Βόλο και η νίκη (3-1) επί του Άρη. Εκεί όπου διά ποδιού Τσούμπερ -που «μιλούσε» συνεχώς στην κρίσιμη καμπή αντικαθιστώντας επάξια τον τραυματία Αραούχο- και… τσιμέντων που συνέχιζαν να παίζουν μπάλα, οι «κιτρινόμαυροι»... δήλωσαν μανιασμένοι με το πρωτάθλημα!
19. H άλωση του Φαλήρου και η αποθέωση διαρκείας
Έχοντας πανηγυρίσει ήδη την πρόκριση επί του Ολυμπιακού στο Κύπελλο, η ΑΕΚ στις 23 Απριλίου ξαναπήγαινε στο «Γ. Καραϊσκάκης» για την 5η «στροφή» των Playoffs.
Πραγματοποιώντας εμφάνιση πρωταθλήτριας, η «Ένωση» κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος του ντέρμπι. Τρίτη (και καλή) φορά που το έκανε μέσα στη σεζόν μέσα στο φαληρικό γήπεδο, πρώτη όμως που το συνδύαζε και με νίκη αποχωρώντας με το υπέρ της 3-1.
Σε μια μέρα που η παράσταση τίτλου από την ΑΕΚ συνοδεύτηκε με μια διαρκή αποθέωση από τους οπαδούς της, πριν και μετά την αναμέτρηση. Από το ξενοδοχείο, στη μοτοπορεία, στη Λ. Συγγρού και μετά στα Σπάτα. Σε σκηνικά ίσως και πρωτόγνωρα σε έναν βαθμό για τα ελληνικά δεδομένα.
20. Η κυριαρχική εμφάνιση της ηρωικής ΑΕΚ στη Λεωφόρο
Είχε χαρακτηριστεί ως ο μεγάλος «τελικός» του πρωταθλήματος και όχι άδικα. Παναθηναϊκός εναντίον ΑΕΚ στη Λεωφόρο, με τους «πράσινους» να υπερτερούν στη μεταξύ τους ισοβαθμία. Η «Ένωση» ήθελε το «διπλό». Δύσκολη αποστολή, πόσω μάλλον όταν καλείσαι τελευταία στιγμή να αντιπαρέλθεις και καμιά δεκαριά χτυπήματα ίωσης.
Σαν να το ένιωθαν όμως οι φίλοι της και είχαν φροντίσει να δώσουν στους παίκτες της ομάδας τους όσα αποθέματα τους έλειπαν (λόγω της περιπέτειας). Εξάλλου, τις ποδοσφαιρικές ικανότητες τις είχαν. Και το απέδειξαν και εντός αγωνιστικού χώρου, όπου πραγματοποίησαν ακόμα μία κυριαρχική -αλλά και ηρωική, δεδομένης της κατάστασης- εμφάνιση. Ίσως να χάθηκε και μέρος της ελπίδας από τον κόσμο, καθώς πλέον η κατάσταση δεν ήταν μόνο στα χέρια της ΑΕΚ. Παραφράζοντας όμως το γνωστό σύνθημα των οπαδών του «δικεφάλου», στο τέλος αποδείχθηκε ότι… ήταν άρρωστοι, αλλά όχι και αργά (για την κατάκτηση του τίτλου)!
21. Από το «Κλ. Βικελίδης» στον… παροξυσμό
Προτελευταία αγωνιστική και η συνθήκη για την ΑΕΚ ήταν «απλή»: Κάνει τη δουλειά της στο «Κλ. Βικελίδης» με τον Άρη και περιμένει κάτι χαρμόσυνο από το «Γ. Καραϊσκάκης» στο ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός (ήθελε να μη νικήσει το «τριφύλλι»). «Τσεκ» στο πρώτο (2-1 με ανατροπή, κάνοντας ρεκόρ εκτός έδρας νικών), «τσεκ» στο δεύτερο και ο κόσμος… ξεχύνεται! Πλημμυρίζει αρχικά τη Νέα Φιλαδέλφεια και εν συνεχεία το τμήμα εμπορευμάτων του «Ελ. Βενιζέλος» (από κοντά και οι φίλοι της στη Θεσσαλονίκη) μέχρι τις 4 τα ξημερώματα και μετά πάλι στα Σπάτα!
Ένας δικαιολογημένος «κιτρινόμαυρος» παροξυσμός που κορυφώθηκε την περασμένη Κυριακή (14/5) με τον Βόλο στη φλεγόμενη OPAP Arena. Οι παίκτες του Αλμέιδα δεν είδαν ως φιέστα το ματς, αλλά το πανηγύρισαν «εκστασιασμένοι» μετά το τελευταίο σφύριγμα (4-0, ολοκληρώνοντας το μίνι πρωτάθλημα με επτά νίκες και τρεις ισοπαλίες).
Μαζί τους και δεκάδες χιλιάδες φίλοι της ομάδας μέσα και έξω από το γήπεδο. Από την ακόμα μία αγκαλιά Μελισσανίδη-Αλμέιδα στον λουλουδοπόλεμο. Σκηνικά… αλλοτινών εποχών, τότε που υπήρχε το «Ν. Γκούμας». Τώρα στη θέση του δεσπόζει το νέο τους παλάτι. Εκεί όπου υπάρχουν όλα τα εχέγγυα για να πανηγυρίσουν για πολλούς ακόμα λόγους στο εγγύς μέλλον...
