Γενέθλια μέρα ξημέρωσε για την ΑΕΚ. Μια μέρα που, επιτέλους για την ίδια, τη γιορτάζει μετά από 20 χρόνια όπως της αρμόζει: Στο σπίτι της!
Δεν ήταν η κάθε 13η Απρίλη ίδια για την 99χρονη «Ένωση». Ειδικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Και εάν η Ανάσταση για τους περισσότερους έρχεται σε λίγες μέρες, για την ποδοσφαιρική ομάδα του «κιτρινόμαυρου» συλλόγου έχει σημάνει ήδη. Και με τους θεμέλιους λίθους γήπεδο-προπονητής-ρόστερ (πέραν κόσμου-διοίκησης που προϋπήρχαν) να δηλώνουν και πάλι «παρών» και να κάνουν ήδη… απόσβεση, το μέλλον της φαντάζει πιο ευοίωνο από ποτέ.
Για μια ομάδα που ξεπέρασε τα πάθη (που της επέβαλαν ή που δημιούργησε η ίδια στον εαυτό της).
Με τους φίλους του «δικεφάλου» να μην έχουν σταματήσει ποτέ να αγαπούν την ομάδα τους, όμως πλέον να είναι και πάλι ερωτευμένοι μ' αυτήν!
Τα πάθη πριν την… κιτρινόμαυρη ανάσταση
Ο δρόμος προς την ανάσταση αναπόφευκτα εμπεριέχει και πάθη. Αυτό μάθαμε στα βιβλία. Αυτό βίωσε και η ΑΕΚ. Σε αθλητικό επίπεδο και μη. Μαθημένη άλλωστε από γεννησιμιού της στις δυσκολίες.
Ένας τεράστιος Γολγοθάς για την «Ένωση», τον οποίο άρχισε να ξανανεβαίνει από την αποφράδα, για τους φίλους της, μέρα που γκρεμίστηκε το «Νίκος Γκούμας».
Τι να θυμηθεί, τι να ξεχάσει.
Έμαθε να παίζει εκτός έδρας για 19,5 χρόνια. Άστεγη, χωρίς το σημείο αναφοράς της. Από την περιπλάνηση σ' όλα τα γήπεδα της Αττικής, στην περιπλάνηση στις χαμηλότερες κατηγορίες. Με ενδιάμεσο σταθμό το απόκοσμο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου πριν δέκα χρόνια -αντί να φορά τα γιορτινά της (μία μέρα μετά τα γενέθλιά της) για τα 89 χρόνια ιστορία της- βίωνε την ήττα-μαχαιριά από τον Πανθρακικό.
Και τι δεν τράβηξε στη δεύτερη προσφυγιά της. Πολλά τα «μαθήματα» που δεν άξιζε ο κόσμος της.
Από το πώς είναι να χάνεις το πρωτάθλημα εντός έδρας από τον Ιωνικό, μέχρι το πώς μικραίνει ξαφνικά το ανάστημά σου στα ντέρμπι.
Από συντριβές και ήττες από ομάδες-«νάνους» για το μπόι της, μέχρι… κατάρες Χριστουγέννων.
Ωστόσο, στα χρόνια της υπομονής δεν ήταν μόνη της. Είχε στο πλάι της τον κόσμο της, ο οποίος καρτερούσε την ανάσταση της αγαπημένης του ομάδας. Μερικοί ηρωικοί την προσπαθούσαν κιόλας. Και αυτή ήρθε!
Οι θεμέλιοι λίθοι της που είναι και πάλι εδώ
Το θαύμα των θαυμάτων:
Όλα ξεκινούν και τελειώνουν εκεί. Εκεί όπου βρήκε και πάλι νόημα και χώρο η ζωή του κάθε ΑΕΚτζή. Μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, στην OPAP Arena!
Ο «δικέφαλος» έχει και πάλι το σπίτι του. Και το τι δύναται να του προσφέρει αυτό, το έχει θυμηθεί ήδη. Ή ίσως και όχι…
Από τις 30 Σεπτέμβρη του 2022 και τα φαντασμαγορικά εγκαίνια, σε μια εξαιρετικά καλαίσθητη γιορτή που συνδύαζε το συγκινησιακό στοιχείο με ένα υπερσύγχρονο σόου. Μέχρι και τις πρώτες της αναμετρήσεις στο νέο της «κάστρο». Γιατί τέτοιο είναι για την ΑΕΚ η OPAP Arena, ακόμα κι αν το σερί σταμάτησε στις 14 νίκες.
Ένα γήπεδο και μια αύρα που έρχεται να δέσει με τον σύγχρονο τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του Ματίας Αλμέιδα.
Όλοι μαζί -παίκτες και κόσμος- στο πρέσινγκ, όλοι μαζί στους πανηγυρισμούς για τις μεγάλες νίκες σε ντέρμπι, τις επιβλητικές εμφανίσεις αλλά και μερικά αγχωτικά τρίποντα. Διότι πλέον φίλοι της και μη, έχουν εμπεδώσει ότι και τα τσιμέντα παίζουν μπάλα. Από το «γκολ» που έβαλε ο κόσμος στο ματς με τον Ατρόμητο, μέχρι το πρόσφατο παράδειγμα με τον Άρη, όπου ο Τσούμπερ και η παρέα του ωθήθηκαν από το γήπεδο που «κόχλαζε».
Η ΑΕΚ, εάν και νωρίς, έχει αρχίσει ήδη και καρπώνεται τα οφέλη από το να έχει σπίτι. Ένα σπίτι που ανήκει πλέον και στην Εθνική Ελλάδος.
Ο Ματίας Αλμέιδα και η… συμμορία του:
Σαν να ήταν της μοίρας της γραφτό να της έρθουν όλες οι χαρές μαζεμένες. Σαν να της το… χρωστούσε για όλα όσα τράβηξε.
Γιατί καλά τα σκάουτινγκ κτλ, αλλά μόνο ως μάννα εξ ουρανού μπορεί να φαντάζει ο Ματίας Αλμέιδα για την ΑΕΚ. Για τον οργανισμό ΑΕΚ συνολικά.
Ένας προπονητής που παρέλαβε μια ομάδα εκτός Ευρώπης, προερχόμενη από μία τετραετία με ελάχιστες φωτεινές εκλάμψεις, ποτισμένη στις αποτυχίες και τις αγωνιστικές παθογένειες. Και κατάφερε να την κάνει να διεκδικεί από την πρώτη χρονιά το νταμπλ. Προσφέροντας μάλιστα ανά μεγάλα διαστήματα ένα από τα πιο εντυπωσιακά ποδοσφαιρικά θεάματα των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα.
Ένας τεχνικός που κατάφερε να κάνει το… δημοσιογραφικό κλισέ «οικογενειακό κλίμα στην ομάδα» να αποκτήσει την πλήρη του υπόσταση.
Ένας άνθρωπος -πάνω από όλα- που όχι απλά δένει απόλυτα με το… συνειδησιακό DNA της «Ένωσης», αλλά με τις αρχές και τις αξίες του δύναται να το απογειώσει. Από το «η ΑΕΚ είναι ο πατέρας και η μητέρα μας και εμείς τα παιδιά της» στο «ευτυχισμένοι αυτοί που πιστεύουν χωρίς να χρειάζεται να δουν». Δικά του λόγια αμφότερα...
Κι αν έχει αντιληφθεί ήδη τόσο βαθιά το τι συμβολίζει η ΑΕΚ, προκαλεί (χαρμόσυνη) απορία το πώς θα εκφράζεται το… 2028. Επειδή μέχρι τότε έσπευσε -δικαίως- να τον δέσει πρόωρα ο Δημήτρης Μελισσανίδης, όντας κι εκείνος εντυπωσιασμένος από τα όσα έβλεπε.
Ένας επαγγελματίας που το μόνο που απαίτησε σε εκείνες τις πρώτες συναντήσεις του με την «κιτρινόμαυρη» διοίκηση, ήταν να φέρει μαζί του την οικογένειά του. Χωρίς εισαγωγικά. Γιατί τέτοια συνιστά για τον ίδιο το τεχνικό του τιμ. Και όχι μόνο για λόγους φιλίας ή οικειότητας, αλλά και για θέματα δουλειάς αφού θεωρεί απαραίτητους τους συνεργάτες του.
Ένα τιμ που ο καθένας έχει τον δικό του ξεχωριστό ρόλο. Μια… συμμορία καλού σκοπού, η οποία έχει βάλει τη σφραγίδα της στην αγωνιστική ανάταση των «κιτρινόμαυρων». Με τα πάντα να ξεκινούν από τα Σπάτα. Εκεί όπου αρχικά χωρίζονται για να καθοδηγήσουν τις ασκήσεις των παικτών και εν συνεχεία ενώνονται για να παρακολουθήσουν όλοι μαζί (συνήθως γονατιστοί) το διπλό.
Όπως ενωμένοι θα πέσουν στη μάχη, όταν διαπιστώσουν ότι κάποιος πάει να πειράξει ένα μέλος του ρόστερ. Πόσω μάλλον τον αγαπημένο τους «Πελάδο», τον αρχηγό και καθοδηγητή αυτής της «συμμορίας», τον οποίο συνοδεύουν μέχρι και στις συνεντεύξεις Τύπου για να τις παρακολουθήσουν από μια άκρη. Εξάλλου, όλοι μαζί έχουν δουλέψει για το παιχνίδι…
Το αναβαθμισμένο και δεμένο για χρόνια ρόστερ:
Καλά τα τσιμέντα που (όντως) παίζουν μπάλα, καλός και ο προπονητής. Ωστόσο, κακά τα ψέματα, η διεκδίκηση τίτλων -πόσω μάλλον το εντυπωσιακό ποδόσφαιρο- απαιτεί και τα κατάλληλα εργαλεία. Και η ΑΕΚ τα έχει σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Πέρασε από επίπονη διαδικασία μέχρι να τα βρει. Ακούγοντας και τα -σε ένα βαθμό δικαιολογημένα- παράπονα των φίλων της. Ωστόσο, επένδυσε και πλέον καρπώνεται και σε αυτό το κομμάτι τα οφέλη, έχοντας διαμορφώσει ένα αξιοζήλευτο ρόστερ.
Μια επένδυση που έχει κορυφωθεί τις δύο τελευταίες σεζόν. Κι αν τα αποκτήματα του καλοκαιριού του 2021 πήγαν να απαξιωθούν (μαζί με παλαιότερους παίκτες του ρόστερ) λόγω της κακής πορείας της ομάδας, φέτος όλοι έχουν βρει την… αγωνιστική τους υγεία. Χάρη και στη λαμπρή καθοδήγηση του Ματίας Αλμέιδα, ο οποίος «δείχνει» για το ποια θέση είναι προορισμένος ο κάθε παίκτης -τουλάχιστον στο δικό του αγωνιστικό σχέδιο- και εκείνος ξάφνου (μόνο τυχαίο δεν είναι φυσικά) απογειώνεται/αναγεννιέται!
Και μπορεί ο Αργεντινός τεχνικός να έχει αποδείξει ότι δεν αναγνωρίζει τις λέξεις «βασικοί» και «αναπληρωματικοί», όμως δεν είναι και λίγο πράγμα να φέρνεις από τον πάγκο σου ποδοσφαιριστές όπως οι Γκατσίνοβιτς, Ελίασον, Γιόνσον και Σιμάνσκι. Όπως είχε την ευχέρεια δηλαδή να κάνει η «Ένωση» στη ρεβάνς Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό.
Γιατί ένα από τα φετινά «όπλα» της φετινής ΑΕΚ είναι το βάθος -και σε ποιότητα πέρα από ποσότητα- που έχει στο ρόστερ της.
Ένα ρόστερ που την ίδια στιγμή χρειάζεται ελάχιστες «πινελιές» ενόψει της νέας σεζόν, ένα σύνολο που είναι δεμένο για χρόνια στους «κιτρινόμαυρους». Αν μη τι άλλο, θεμέλιος αγωνιστικός λίθος για το μέλλον, σε συνδυασμό φυσικά με τον προπονητή.
Οι βάσεις που -με… υπογραφή Δημήτρη Μελισσανίδη- εγγυώνται το μέλλον (ανεξαρτήτως φετινών πιθανών τροπαίων)
Η ΑΕΚ πήγε στη διακοπή για το Πάσχα ως η μόνη ομάδα που διεκδικεί στα γεμάτα το νταμπλ. Αφήνουμε στην άκρη τα βήματα που έχει μετρήσει σε λίγους μόνο μήνες. Βήματα προς τα μπροστά, αλλά και προς τα… πίσω. Προς τα εκεί, δηλαδή, που «προστάζει» η ιστορία της (όχι προς τη μοναχικότητα στη διεκδίκηση του νταμπλ).
Το σημαντικό για την ομάδα του Ματίας Αλμέιδα είναι ότι ακόμα και αν στην (απευκταία για τους φίλους της) περίπτωση που στο φινάλε της σεζόν μείνει με άδεια χέρια, έχουν μπει ήδη τα γερά θεμέλια για να πρωταγωνιστεί τα επόμενα χρόνια: Γήπεδο, προπονητής -ο οποίος έχει συμβάλει καταλυτικά και στην αγωνιστική φιλοσοφία/σχεδιασμό που υπολειπόταν τα προηγούμενα χρόνια ο «δικέφαλος»- και ρόστερ. Όλα με την υπογραφή του Δημήτρη Μελισσανίδη. Γιατί εάν ο σπιτονοικοκύρης είναι εκείνος που δικαιολογημένα χρεώνεται τα στραβά, τότε είναι κι αυτός που πρέπει να πιστώνεται και τα θετικά, πόσω μάλλον τα ευεργετήματα!
Όσο πλησιάζει το φινάλε της σεζόν, ο κόσμος της ΑΕΚ ψήνεται όλο και περισσότερο με την ιδέα ενός ή δύο τίτλων. Το επιτάσσει άλλωστε η ιστορία του κλαμπ. Ωστόσο, το πραγματικά ασυνήθιστο αλλά και συνάμα τόσο λογικό, είναι ότι αναγνωρίζει ότι και να μην ενισχυθεί τη φετινή σεζόν η τροπαιοθήκη της ομάδας του, έχουν μπει οι βάσεις για να συμβεί (ή να συμβαίνει) αυτό στα επόμενα χρόνια. Χρόνια που θα βρουν την… αιωνόβια πλέον «Ένωση» να φορά την ευρωπαϊκή της περιβολή στο νέο της παλάτι!
