Το «This is AEK» σ' όλες του τις εκφάνσεις.
Εάν και τότε, προ περίπου εικοσαετίας, το εν λόγω «κιτρινόμαυρο» μότο είχε βγει για άλλους λόγους/σκοπούς, όσο περνούσαν τα χρόνια έτεινε να περιγράφει πολύ παραστατικά (και) το πόσο εύκολα αυτή η ομάδα μπορεί να μεταβάλει την ψυχολογία των οπαδών της από μηδέν σε 100 και τούμπαλιν. Ακόμη και κατά τη διάρκεια του ίδιου αγώνα.
Εξάλλου, ποδόσφαιρο είναι αυτό…
Μια αλλαγή συναισθημάτων που προσφέρθηκε απλόχερα σ' όλους όσοι -πολλοί η αλήθεια είναι για την εποχή και τις συνθήκες- πήγαν την Τετάρτη (24/7) στην OPAP Arena για τον αγώνα της ΑΕΚ με την Ίντερ Ντ' Εσκάλδες. Και βεβαίως σ' εκείνους που παρακολούθησαν την αναμέτρηση (4-3) εξ αποστάσεως.
«Στο ποδόσφαιρο δεν πρέπει να συγχωρείς». Λόγια που ο Ματίας Αλμέιδα είχε τονίσει πριν το τελευταίο περυσινό ματς της ομάδας του, απέναντι στη Λαμία και σαν έναν απολογισμό στη σεζόν των τόσων «δώρων» από πλευράς «δικεφάλου». Δεν τα επανέλαβε χθες. Ωστόσο τα βρήκε μπροστά του.
Η «Ένωση» -ως συνέχεια από πέρυσι- έβγαλε για ακόμα μία φορά τα μάτια της.
Και κάπως έτσι φτάσαμε η πρώτη της ευρωπαϊκή νίκη στο νέο της γήπεδο να αντιμετωπίζεται σαν ήττα. Δεν έχασε όμως (κι ας μην αποτελεί αυτό φυσικά κάποιο κατόρθωμα).
Μια ΑΕΚ που, σύμφωνοι, έπαιζε απέναντι σε έναν πολύ βατό -πλην θαρραλέο (και μπράβο του)- αντίπαλο.
Για μια ΑΕΚ ωστόσο που -όποιον κι αν είχε απέναντί της- είναι ακόμη 25 Ιουλίου και βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο ενσωμάτωσης των νέων της σπουδαίων «εργαλείων» και μονταρίσματος.
Με ό, τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχραιμία που χρειάζεται σε επίπεδο εκδηλώσεων είτε ενθουσιασμού (για τις μεταγραφές) είτε κριτικής ή ακόμα και… μεγαλοστομιών (πχ για την έκβαση του αγώνα κόντρα στην ομάδα από την Ανδόρα).
Δικαιούται την πίστωση χρόνου, όσο κι αν αυτός πιέζει. Εξάλλου, πάντα θα πιέζει, ακόμη κι αν τα πρώτα της φετινά εμπόδια -με τον σεβασμό που απαιτείται στο ποδόσφαιρο- δεν φαντάζουν και δεν είναι δύσκολα.
Ναι, να κοιτάμε και τα θετικά
Κακά τα ψέματα. Ναι μεν τα προκριματικά δεν είναι για… παιχνίδια.
Παρόλα αυτά, η χθεσινή αναμέτρηση -αφού διαπιστώθηκε γρήγορα το ότι δεν θα γινόταν κάτι το… τρελό/οδυνηρό (εάν και όχι πρωτόγνωρο)- προσφερόταν και ως ένα «επίσημο τεστ» για την ΑΕΚ (όχι βεβαίως υπό την έννοια των δοκιμών που γίνονται σε φιλικά).
Και σε κάθε τεστ, άρα και στα «επίσημα», πρέπει να κοιτάς και τα θετικά, πέρα βεβαίως από την όποια βάση πρόκρισης μπαίνει.
Άλλες χρονιές στις 24 Ιουλίου ο «δικέφαλος» έδινε τις πρώτες του φιλικές αναμετρήσεις. Φέτος, δυστυχώς για τον ίδιο (και το ελληνικό ποδόσφαιρο συνολικά που τουλάχιστον ανεβαίνει στη βαθμολογία), αναγκάστηκε να παίζει το πρώτο του επίσημο ματς.
Ένας αγώνας, στον οποίο η ΑΕΚ για περίπου μία ώρα (ακόμη-ακόμη και μετά τα πρόσκαιρα «μπλακ άουτ» στα γκολ της αντιπάλου της, έστω και με μικρές εκλάμψεις) έδειξε:
* Σοβαρότητα και χαρακτήρα.
* Θετικά αγωνιστικά γνωρίσματα με κυρίαρχα εκείνα των: α) Συνδυαστικών προσπαθειών β) Πρέσινγκ/ανακτήσεων και δεύτερων και τρίτων επιθέσεων γ) Σωστού παιξίματος των βαθιών μπαλιών στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας για την αξιοποίηση των κινήσεων των γρήγορων επιθετικών της δ) Συνέχισης της αξιοποίησης (όπως και στα φιλικά) ενός εκ των μεγαλύτερων περυσινών της «όπλων», των στατικών φάσεων (στο γκολ του Μουκουντί).
* Παραγωγή φάσεων, ολοκληρώνοντας το παιχνίδι με 23 (14) τελικές (εντός στόχου) έναντι 5 (4) της Ίντερ Ντ' Εσκάλδες, με τους «κιτρινόμαυρους» να έχουν και δοκάρι και χαμένο πέναλτι. Εδώ βεβαίως, από την άλλη, επισέρχεται και το κομμάτι της αναποτελεσματικότητας.
* Και φυσικά να ξεχωρίζουν σε ατομικό επίπεδο παίκτες όπως οι Λιούμπισιτς (που έκανε ματσάρα, κόβοντας και ράβοντας), Στρακόσα -ο οποίος με την ικανότητά του στις μακρινές μεταβιβάσεις θύμιζε… playmaker κάτω από τα δοκάρια- αλλά και οι Γκατσίνοβιτς (με τις ανακτήσεις του σε καίρια σημεία, πέρα από το γκολ) και Κοϊτά (εκτός από τις «μπούκες», δίνει και το σουτ από το όριο της περιοχής ή εκτός αυτής, στοιχείο που έλειπε από τα πλάγια χαφ της ΑΕΚ).
Για να πάμε και στα αρνητικά
Είναι το «3» στο παθητικό κόντρα σε μια ομάδα από την Ανδόρα αυτό που «τρελαίνει» τους φίλους της ΑΕΚ ή ο τρόπος (από 4-0 σε 4-3 με «δώρα»); Μάλλον και τα δύο. Ωστόσο, περισσότερο προβληματίζει -πρώτα απ' όλους τον Ματίας Αλμέιδα- το δεύτερο σκέλος.
Διότι ΚΑΙ τα τρία τέρματα προέρχονται από σοβαρά λάθη της ΑΕΚ, ατομικά ή ομαδικά. Και εάν τα δύο πρώτα, ό, τι κι αν κάνεις, εμπίπτουν πάντα στην κατηγορία της «κακιάς ώρας» (ασχέτου εάν τελικά ήταν πέναλτι ή όχι, προηγήθηκε λάθος του Στρακόσα), το τρίτο «πονάει» ακόμα πιο πολύ. Και αυτό γιατί έρχεται να ανοίξει τη σεζόν όπως ουσιαστικά έκλεισε η περυσινή: Ένα «ριμπάουντ» και ένα αμαρκάριστο σουτ εκτός περιοχής (τότε, στην Τούμπα, από τον Σάστρε) που -μεταξύ άλλων- στέρησαν το πρωτάθλημα για την «Ένωση».
Μπορούν να ειπωθούν πολλά για τη συζήτηση που γίνεται περί νοοτροπίας της ομάδας στη διαχείριση του αποτελέσματος ή για το κομμάτι ευθύνης ή μη του Ματίας Αλμέιδα. Ωστόσο, η αλήθεια και η ουσία, εν προκειμένω, είναι ότι οι αλλαγές του Αργεντινού τεχνικού -για τις οποίες, επίσης, σηκώθηκε κουβέντα- έδιναν συγκεκριμένη κατεύθυνση στους παίκτες του: Όχι μόνο να μην χαλαρώσουν μετά το 4-0, αλλά να πάνε και για το επόμενο. Όπως κάνει σχεδόν πάντα δηλαδή, ανεξαρτήτου σκορ.
Παρεμπιπτόντως, τα δύο πρώτα γκολ της Ίντερ Ντ' Εσκάλδες ήρθαν ουσιαστικά λίγα δευτερόλεπτα μετά τις αλλαγές της ΑΕΚ. Κάτι που ενδεχομένως να δίνει και μια εξήγηση για την έλλειψη συγκέντρωσης ή και τη βραχυπρόθεσμη μη συνοχή.
Επειδή, οκ, επρόκειτο κυρίως για ατομικά λάθη, αλλά όπως σημείωσε και ο προπονητής του «δικεφάλου» στη συνέντευξη Τύπου, ένα λάθος στην άμυνα μπορεί να αποτελέσει συνέχεια μιας κακής ενέργειας μπροστά (συγκεκριμένα ανέφερε το παράδειγμα μιας ενδεχόμενης κακής πίεσης).
Χθες η ΑΕΚ είχε ως τεράστια βάση την περυσινή της ομάδα. Μόνο ο Στρακόσα αποτέλεσε νέο πρόσωπο σε επίπεδο αρχικής ενδεκάδας, με τον Κοϊτά εν συνεχεία να πραγματοποιεί κι εκείνος το επίσημο ντεμπούτο του, ως αλλαγή.
Γεγονός που -δεδομένων των λαθών που έγιναν- έχει και θετική και αρνητική ανάγνωση. Από τη μία, σκέφτεσαι ότι με την ενσωμάτωση των υπόλοιπων μεταγραφών -που έχουν ήδη γίνει και δεν έχουν ντεμπουτάρει και εκείνες που θα ακολουθήσουν- θα έρθει και η βελτίωση πάνω στις αγωνιστικές παθογένειες που δείχνουν να παραμένουν. Από την άλλη, καταλαβαίνεις ότι οι «παλιοί» -των οποίων το επίπεδο φυσικά και παραμένει υψηλό- δεν μετέτρεψαν το πάθημα σε μάθημα.
Συμπέρασμα
Η ποδοσφαιρική λογική λέει ότι όσο προχωρά σωστά η φάση μονταρίσματος μιας ομάδας, τα καλά διαστήματά της όλο και θα αυξάνονται. Εν προκειμένω για την ΑΕΚ, για την οποία -όπως και σ' όλον τον υπόλοιπο πλανήτη- το ημερολόγιο γράφει ακόμη 25 Ιουλίου.
Ειδικά, όσο ενσωματώνονται και τα ήδη υπάρχοντα μεταγραφικά αποκτήματα της «Ένωσης» (είπαμε, μόνο δύο ντεμπούταραν σε επίσημο επίπεδο) συν όσων ακολουθήσουν. Πόσω μάλλον όταν σχεδόν όλα είναι από το πάνω (ή το πολύ πάνω) «ράφι».
Ωστόσο, ταυτόχρονα, ο Ματίας Αλμέιδα και το τιμ του γνωρίζουν ότι πρέπει να συνεχίσουν να μάχονται με αυτά τα λάθη που έρχονται ως συνέχεια και από πέρυσι αλλά και από τα φετινά φιλικά.
Επειδή, όση ποιότητα και εάν έχει προσθέσει στο παιχνίδι της η ΑΕΚ, προφανώς δεν πιστεύει ότι γίνεται να πάει με τη λογική «θα βάζω συνέχεια 3-4-5, ώστε να μην την πατάω όπως πέρυσι, δεχόμενη 1-2 γκολ στο φινάλε».
Γνωρίζει ότι πρέπει να κάνει πράξη αυτό που έχει τονίσει ο Ματίας Αλμέιδα: Να μην συγχωρεί. Κυρίως να μην πληγώνεται από τον ίδιο της τον εαυτό. Καμία ομάδα, θεωρητικά, δεν πρέπει να το κάνει. Πόσω μάλλον, μία σαν εκείνη της «Ένωσης» που έχει τόσο υψηλό ταβάνι και δυνατότητες.
_231045.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
