Αντίο Φώτη Πολυμέρη

Τελευταίο χειροκρότημα το μεσημέρι της Τετάρτης σε έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες τραγουδοποιούς, τον Φώτη Πολυμέρη, ερμηνευτή μίας άλλης εποχής.

Επειδή, όμως, η νοσταλγία πάντα θα υπάρχει, τραγούδια που είπε ο Φώτης Πολυμέρης, όπως : «Άστα τα μαλάκια σου», «Πάμε σαν Άλλοτε» και άλλα, έχουν αξία διαχρονική.

Τον τροβαδούρο της χαράς της ζωής, της αγάπης και άλλων γλυκών συναισθημάτων, τον Φώτη Πολυμέρη, αποχαιρέτισε την Τετάρτη το ελληνικό τραγούδι.

Με τη φωνή του οι Έλληνες ακροατές άκουσαν το «Άστα τα μαλλάκια σου», απλοϊκό στον 21ο αιώνα, ύμνος στον ρομαντισμό τον 20ό αι.

Ο Φώτιος Παλημέρης –όπως είναι το πραγματικό του όνομα, έφυγε πλήρης ημερών σε ηλικία 93 ετών, αφήνοντας κληρονομιά περισσότερα από 200 τραγούδια. Στα μισά υπέγραψε ο ίδιος το στίχο και τη μουσική.

Γεννημένος στην Πάτρα το 1920, ξεχωρίζει από πολύ νωρίς σε διαγωνισμούς τραγουδιού της εποχής, ενώ το 1935 κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο.

Από τότε και για πολλά χρόνια διαγράφει μια σημαντική καριέρα ως συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής του ελαφρού τραγουδιού.

Συνεργάζεται παράλληλα και με τους μεγαλύτερους ρεμπέτες : Μάρκος Βαμβακάρης, Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Μητσάκης κ.ά.

Τραγούδια του ακούγονται σε ταινίες του ελληνικού σινεμά, όπως «Ένας χαρούμενος αλήτης» (Έλα στο θείο - 1950), «Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν» (Άστα τα μαλλάκια σου / Θα γυρίσει κι ο τροχός - 1951).

Το 1941, με τη ναζιστική κατοχή, παίρνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση, μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Εκεί συναντάται με τους μεγάλους μας ποιητές, Γιάννη Ρίτσο, Κώστα Βάρναλη και Τάσο Λειβαδίτη, με τους οποίους συνδέεται με μακροχρόνια βαθιά φιλία.

Οι εμπειρίες του Φώτη Πολυμέρη από την ταραγμένη Ελλάδα των δεκαετιών 1930 – 1970 και έως το 2000, περιέχονται στην αυτοβιογραφία του που κυκλοφορεί το 2004.

Το απόσταγμα είναι στις τελευταίες λέξεις του προλόγου : «Τη ζωή μου γράφω στην απλή ζεστή γλώσσα του λαού μας, καθώς λαός και εγώ. Φίλοι μου, γι’ αυτή μου την προσπάθεια δεν ζητώ συγγραφικές ή φιλολογικές δάφνες. Σας ευχαριστώ».

Μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια του :

Ακρόπολη Πλάκα
Βρέ ντουνιά (Τ’ αλητάκια)
Για μας κελαηδούν τα πουλιά
Άστα τα μαλλάκια σου
Ένα σπιτάκι σ' ένα χωριουδάκι
Ένας κορίτσαρος, σωστός γενίτσαρος
Εσένα, μόνο εσένα αγαπώ
Εχτές το δειλινό που τα 'πια
Η γυναίκα είναι ζημιά
Θα γυρίσει κι ο τροχός
Καρδιά μου φτάνει
Λίγες καρδιές αγαπούνε
Μη φύγης, που θα πας
Να 'χα τα νιάτα σου
Πάμε σαν άλλοτε
Περνούν οι ομορφιές
Το σκαλοπάτι σου
Πλούτη μη ζητάς
Γέλα, αγάπα και τραγούδα



Ανδρέας Μορφόπουλος