Κόβιτς στο sport-fm.gr: «Αξέχαστη η Τούμπα, όταν πήραμε το Κύπελλο ήταν σαν να πήραμε το Μουντιάλ»

Μπορεί Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ να αποτελούν τους πιο επιτυχημένους συλλόγους του θεσμού του Κυπέλλου Ελλάδας κατά τον 21ο αιώνα, μετρώντας από εννέα και πέντε κατακτήσεις έκαστος από το 2000 και μετά, ωστόσο απόψε θα κοντραριστούν μεταξύ τους για το τρόπαιο μόλις για δεύτερη φορά σε αυτό το διάστημα.

Η πρώτη ήταν ακριβώς πριν από 20 χρόνια, όταν στον τελικό της Νέας Φιλαδέλφειας, οι τρομεροί Θεσσαλονικείς του Ντούσαν Μπάγεβιτς είχαν επικρατήσει με το εντυπωσιακό 4-2 των πρωταθλητών, κατακτώντας τον πρώτο τους τίτλο μετά από 16 ολόκληρα χρόνια.

Εκ των πρωταγωνιστών εκείνου του τελικού, ο Άντε Κόβιτς. Αυστραλός τερματοφύλακας κροατικής καταγωγής, που δεν μπόρεσε να καθιερωθεί στον ΠΑΟΚ, μετρώντας μόλις 13 συμμετοχές –και έναν δανεισμό στην Καβάλα- μεταξύ 1999 και 2001.

Στο «Ν. Γκούμας» όμως, ο 26χρονος τότε, γκολκίπερ, τα είχε πάει περίφημα απέναντι σε παίκτες όπως ο Αλεξανδρής, ο Τζόρτζεβιτς και ο Ζιοβάνι, βοηθώντας τον «Δικέφαλο του Βορρά» να επιστρέψει στους τίτλους.

Στα 46 του πλέον, ο Κόβιτς διαμένει μόνιμα στην Αυστραλία, έχοντας αποσυρθεί από την ενεργό δράση μόλις to 2018 μετά από μία μεγάλη καριέρα που τον είδε να περνά και από ομάδες όπως η Ντινάμο Ζάγκρεμπ, η Χάμαρμπι, η Έλφσμποργκ, οι Νιουκάστλ Τζετς, η Μέλμπουρν Βίκτορι, η Περθ Γκλόρι και οι Γουέστεν Σίδνεϊ Γουόντερερς.

Φόρεσε επίσης τη φανέλα με το εθνόσημο της Αυστραλίας δύο φορές, όντας μέλος της αποστολής για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, ενώ στο παλμαρέ του ξεχωρίζει και το Champions League Ασίας του 2014.

Κι όμως, μετά από μία εικοσαετία και μία μακρά καριέρα, ο Άντε Κόβιτς θυμάται πολύ καλά την εμπειρία του από τα ελληνικά γήπεδα και φυσικά τον σπουδαίο τελικό του 2001. Μιλώντας στο site του bwinΣΠΟΡ FM και τον Γιάννη Πολιά, αναφέρθηκε στο 4-2 επί του Ολυμπιακού, τα όσα θυμάται από την Ελλάδα, την τρέλα των οπαδών αλλά και τον Κυριάκο Τοχούρογλου!

Αναλυτικά τα όσα είπε:

«Υπάρχουν ωραίες αναμνήσεις από την Ελλάδα αλλά και κάποιες δύσκολες. Προφανώς το Κύπελλο αποτελεί highlight, όπως και τα ματς με την Μπενφίκα στο Κύπελλο UEFA, παρότι χάσαμε στα πέναλτι. Δεν ξεχνώ τους αγώνες στην Τούμπα, οι οπαδοί... τρελαίνονταν, ήταν φοβερό.

Οι δύσκολες στιγμές έχουν να κάνουν με το ότι δεν καθιερώθηκα, ίσως δεν μπόρεσα να διαχειριστώ την αλλαγή περιβάλλοντος από την Αυστραλία στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν μπορώ να χαρακτηρίσω διασκεδαστική ή τρομακτική την αλλαγή από τη μία χώρα στην άλλη, στην Αυστραλία οι υποστηρικτές είναι “πολιτισμένοι” και “ήσυχοι”, στην Ελλάδα υπήρχαν καπνογόνα που κάλυπταν το γήπεδο, σε ντέρμπι με Άρη και Ηρακλή αργούσε να αρχίσει ο αγώνας επειδή έσπαγαν καθίσματα. Υπήρχε αστυνομία παντού, τρέλα!

Δεν είχαν την ευκαιρία να επισκεφτώ ξανά την Ελλάδα από τότε που έφυγα. Έπαιξα για πολλά χρόνια στη Σουηδία, όπου το πρωτάθλημα παίζεται το καλοκαίρι οπότε δεν ταξίδεψα και πολύ στην Ευρώπη. Ελπίζω κάποια στιγμή να έρθω ξανά για διακοπές, έχω καιρό να έρθω στην Ευρώπη. Και ποτέ δεν ξέρεις, η Ελλάδα μπορεί να είναι μία από τις στάσεις που θα κάνω.

"Είναι ωραίο να βλέπω μια ομάδα εκτός Αθήνας να τα πηγαίνει τόσο καλά"

Όταν είσαι στην Αυστραλία είναι δύσκολο να παρακολουθείς τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, εκτός των μεγάλων. Πάντα όμως τσεκάρω τις βαθμολογίες από τις ομάδες που έπαιξα. Είδα τις πρόσφατες επιτυχίες του ΠΑΟΚ, είναι ωραίο να βλέπω μία ομάδα εκτός Αθήνας να τα πηγαίνει τόσο καλά. Θυμάμαι ότι το Κύπελλο του 2001 ήταν το πρώτο μετά από χρόνια.

Θυμάμαι πόσο σημαντικός ήταν ο τελικός. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε τίτλο για πολλά χρόνια και ήμασταν το αουτσάιντερ ενάντια στον Ολυμπιακό στην Αθήνα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη νύχτα, παίξαμε τρομερά, ήμασταν κυρίαρχοι στον αγωνιστικό χώρο. Είμαι περήφανος που είχαν την ευκαιρία να παίξω και να είμαι καλός.

"Η Θεσσαλονίκη ήταν... τρελαμένη για βδομάδες μετά τον τελικό, ήταν λες και είχαμε κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο"

Θυμάμαι έντονα την επιστροφή στη Θεσσαλονίκη. Οι πανηγυρισμοί ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδεί. Χιλιάδες άνθρωποι στο αεροδρόμιο, στους δρόμους, στην πόλη, το πούλμαν δεν μπορούσε να περάσει. Η Θεσσαλονίκη ήταν... τρελαμένη για βδομάδες μετά τον τελικό, ήταν λες και είχαμε κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο! Ακόμα έχω τη φανέλα, το μετάλλιο και τις φωτογραφίες κρεμασμένες στον τοίχο του σπιτιού μου.

Μπορεί ο Τοχούρογλου να ήταν... αντίπαλός μου, για τη θέση του τερματοφύλακα, όμως με βοήθησε πολύ όταν ήμουν στον ΠΑΟΚ. Είχε μεγαλώσει στην Αυστραλία και ήταν καλό να έχω κάποιον με τον οποίο μπορούσα να ταυτιστώ. Τραυματίστηκε πριν τον τελικό του Κυπέλλου, είχα παίξει κάποια ματς, αλλά εκείνος ο τραυματισμός του μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω βασικός.

Ο Κυριάκος ήταν υποστηρικτικός και μου ανέβασε την αυτοπεποίθηση. Ήξερα τι σήμαινε για εκείνον ο τελικός αλλά ήξερα επίσης πως ήθελε να παίξω καλά. Πανηγύρισε την κατάκτηση του τροπαίου λες και είχε παίξει. Αγωνίζεται ακόμα στις χαμηλές κατηγορίες της Αυστραλίας και παραμένει ο καλύτερος του πρωταθλήματός του, τον έχω πετύχει μερικές φορές αλλά έχω καιρό να τον δω. Ελπίζω να τον συναντήσω ξανά σύντομα.

Έπαιξα επαγγελματικά για 21 χρόνια, μέχρι τα 41 μου. Είχα μεγάλες επιτυχίες στην καριέρα μου, πολλά τρόπαια, πήγα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 με την Αυστραλία. Μπορεί η εμπειρία στην Ελλάδα να ήταν δύσκολη και να μην είχα την επιτυχία που θα ήθελα, αλλά με έκανε καλύτερο παίκτη. Αφού έφυγα από την Ελλάδα δούλεψα πολύ σκληρά, είχα συνειδητοποιήσει πως δεν πρέπει να θεωρώ τίποτα δεδομένο. Ήθελα να παίζω κάθε ματς, ευτυχώς δεν είχα πολλούς τραυματισμούς στην καριέρα μου και μπόρεσα να αγωνιστώ σε πάνω από 500 αγώνες».

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube