Top of the Klopp: Οι 25 καλύτερες ατάκες του

Για την πρώτη του κόκκινη κάρτα ως προπονητής:
«Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτήν. Πήγα στον 4ο διαιτητή και τον ρώτησα: Πόσα λάθη δικαιούσαι να κάνεις; Αν μπορείς να κάνεις 15, έχεις ένα ακόμα»!

Για την θέση που έχουν τα λεφτά στη ζωή του:
«Τα χρήματα δεν είναι και το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Είναι βέβαια σημαντικό. Δεν είμαι και ο Γκάντι».

Απευθυνόμενος σε δημοσιογράφο με τον οποίο (προφανώς) δεν έχουν και τις καλύτερες σχέσεις:
«Απολαμβάνω το να σου δίνω συνέντευξη όσο απολαμβάνω έναν πονοκέφαλο».

Για την μεταμόσχευση μαλλιών που έχει κάνει:
«Ναι, είναι αλήθεια. Και νομίζω πως το αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό, ε;».

Για το σεξ πριν τους αγώνες:
«Οι παίκτες μου κοιμούνται δύο-δύο στα δωμάτια πριν τα ματς. Ελπίζω να μην κάνουν τίποτα».

Για το πόσο μπορεί να περιμένει τον αρχηγό (και τραυματία τότε) Χούμελς της Μπορούσια Ντόρτμουντ:
«Θα τον περιμένουμε όπως περιμένει μια πιστή σύζυγος να βγει ο άντρας της από την φυλακή».

Όταν κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Χούμελς θα έφευγε από την Ντόρτμουντ για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ξεκαθάρισε:
«Αν αυτή η ιστορία δεν είναι σκ…, εγώ θα φάω ένα σκουπόξυλο».

Η νίκη της Ντόρτμουντ με 5-2 κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου ήταν μία από τις πιο καλές στιγμές του Κλοπ. Κι όμως ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε αν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη. Και απάντησε:
«Ναι! Θα μπορούσε να είναι πιο ζεστός ο καιρός…».

Για το «δέσιμο» με τους παίκτες της Μπορούσια Ντόρτμουντ:
«Τους πήγα σε μία λίμνη στην Σουηδία, χωρίς ρεύμα, χωρίς τίποτα και μείναμε νηστικοί για 5 μέρες!». (Ασφαλώς αστειευόταν…)

Για τον Μάριο Γκότζε ο οποίος πήγε από την Μπορούσια στην Μπάγερν Μονάχου:
«Φεύγει γιατί έχει αδυναμία στον Γκουαρντιόλα. Δεν φταίει εκείνος. Αν φταίει κάποιος, αυτός είμαι εγώ. Όμως δεν μπορώ να κοντύνω και να μιλήσω ισπανικά».

Κατά την διάρκεια ενός –εξαιρετικά κακού και βαρετού- αγώνα της Ντόρτμουντ, ο Κλοπ προσπάθησε να δώσει ένα κίνητρο στους παίκτες του στο ημίχρονο λέγοντας:
«Μιας και είμαστε εδώ, δεν παίζουμε και λίγο ποδόσφαιρο;».

Για την διαφορά ανάμεσα στην Ντόρτμουντ και την Μπάγερν Μονάχου, πριν τον τελικό του Champions League το 2013:
«Εμείς έχουμε τόξο και βέλη και μπορεί να πετύχουμε τον στόχο. Μόνο που η Μπάγερν έχει μπαζούκας. Η πιθανότητα να βρουν στόχο εκείνοι είναι περισσότερες. Αλλά και ο Ρομπέν των Δασών δεν τα πήγαινε άσχημα».

Μετά τον τελικό (και την ήττα):
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι όλα ήταν υπέροχα. Το Λονδίνο είναι μια φοβερή πόλη, στην οποία απολαύσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο καιρός ήταν καλός, όλα είναι μια χαρά. Μόνο το αποτέλεσμα είναι σκ…».

«Επιβεβαιώνοντας» τη φήμη πως θα καταλήξει στην Ισπανία (πριν έρθει στην Λίβερπουλ):
«Ναι. Έχω κάνει και μαθήματα ισπανικών. Τώρα μπορώ να πω: «Μπορώ να έχω μια μπίρα παρακαλώ;».

Όταν έφυγε από την Μπορούσια Ντόρτμουντ, το όνομά του ακούστηκε για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως δεν του έγινε ποτέ πρόταση. Ερχόμενος στην Λίβερπουλ, δήλωσε για εκείνο το ενδεχόμενο:
«Μάλλον είναι στην μοίρα μου, να μην περπατάω ποτέ μόνος» (αναφερόμενος στο τραγούδι “You will never walk alone” -ύμνος τόσο της νυν ομάδας του, Λίβερπουλ, όσο και των πρώην Μπορούσια Ντόρτμουντ και Μάιντς).

Για τον στόχο του στην Λίβερπουλ:
«Σε τέσσερα χρόνια, θα κάθομαι εδώ και θα λέω ότι έχω κερδίσει έναν τίτλο. Αν όχι, θα πάω να βρω ομάδα στην Ελβετία».

Όταν τον παρομοίασαν με τον Ζοσέ Μουρίνιο, απάντησε:
«Δεν είμαι ο Special One. Είμαι ένας απλός τύπος από το Black Forest. Είμαι ο Normal One. Μην με συγκρίνεται με αυτές τις μεγάλες μορφές του παρελθόντος”.

Πανηγυρίζοντας το νικητήριο γκολ στο 5-4 επί της Νόργουιτς, έσπασε τα γυαλιά του και βγήκε στην συνέντευξη Τύπου χωρίς γυαλιά εξηγώντας:
«Έχω ένα δεύτερο ζευγάρι, αλλά δεν μπορούσα να το βρω. Είναι δύσκολο να βρω τα γυαλιά μου, όταν δεν φοράω γυαλιά».

Όταν εμφανίστηκε με γυαλιά την επόμενη αγωνιστική, διευκρίνισε:
«Αυτά δεν είναι καινούργια, είναι τα δεύτερα. Ξέρω, με αυτά μοιάζω λίγο με κατά συρροή δολοφόνο».

Για το (λανθασμένα) ακυρωθέν γκολ της Λίβερπουλ κόντρα στην Νιουκάστλ:
«Πετύχαμε το γκολ, αλλά επειδή δεν παίξαμε και πολύ καλά σήμερα, ο βοηθός διαιτητή μάλλον σκέφτηκε: «Δεν μπορείτε να πετύχετε γκολ παγκόσμιας κλάσης αν παίζεται τόσο σκατ…».

Για την ποδοσφαιρική φιλοσοφία του Αρσέν Βενγκέρ:
«Του αρέσει η κατοχή της μπάλας, οι πάσες. Είναι σαν μια ορχήστρα. Αλλά είναι ένα ήσυχο τραγούδι. Εμένα μου αρέσει η χέβι μέταλ».

Για το στυλ παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα:
«Αν αυτή η Μπαρτσελόνα -που παίζει το ξέφρενο ποδόσφαιρο, με σκορ 5-0 και 6-0- ήταν η πρώτη ομάδα που θα έβλεπα σε ηλικία τεσσάρων ετών, θα το είχα γυρίσει στο τένις… Το στυλ 80% κατοχή μπάλας, δεν μου ταιριάζει. Προτιμώ το «αγγλικό»: με βροχή, βαρύ αγωνιστικό χώρο, 5-5 σκορ, όπου όλοι θα έχουν λάσπη μέχρι το κεφάλι, θα γυρίσουν σπίτι και μετά δεν θα μπορούν να παίξουν για εβδομάδες».

Για το πάθος των Καταλανών:
«Δείχνω συχνά στους παίκτες μου βίντεο από την Μπαρτσελόνα. Όχι τον τρόπο παιχνιδιού της, μόνο τον τρόπο που πανηγυρίζουν τα γκολ. Σκοράρουν το γκολ Νο5768 της εβδομάδας και πανηγυρίζουν σαν να μην έχουν ξαναπετύχει γκολ. Αυτό λατρεύω στο ποδόσφαιρο. Αυτό πρέπει να αισθάνεσαι πάντα. Μέχρι να πεθάνεις».

Για το είδος των παικτών που τον προτιμούν:
«Οι τρελοί παίκτες με αγαπούν. Δεν ξέρω γιατί».

Και σε μια στιγμή αυτοκριτικής:
«Το πρόβλημα είναι ότι έχω πει τόσα σκ… στη ζωή μου και κανείς δεν τα ξεχνάει».

Επιμέλεια: Μαρία Ζαφειράτου