Μπορεί για πολύ κόσμο να μην ήταν μέσα στο πρόγραμμα, αλλά επειδή το εκπαιδευμένο κοινό της εκάστοτε μεγάλης ομάδας έχει το ένστικτο πολύ συχνά, η γκέλα με τον Παναιτωλικό στο κυριακάτικο παιχνίδι ήταν εντός προγνωστικού πεδίου για αρκετό κόσμο. Αυτό σημαίνει πως δεν μπορεί να κερδίζεις μονίμως με επαγγελματικές νίκες, ειδικά στην αρχή και αν παιχνίδι με το παιχνίδι δεν παρουσιάζεις και κάποια εξέλιξη στην αγωνιστική σου εικόνα ή αν δεν βάζεις κάτι καινούριο στο παιχνίδι σου. Ο Ολυμπιακός, όπως νωρίτερα η ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, άφησε τους πρώτους του βαθμούς στο πρωτάθλημα εντός έδρας με αναπάντεχο αντίπαλο. Αυτό λίγο μετράει, αλλά η ΑΕΚ είχε και τρανταχτές ευκαιρίες τότε μετά το 60ό λεπτό κόντρα στη Λαμία. Οι «ερυθρόλευκοι» με τον Παναιτωλικό παιδεύτηκαν να βάλουν με ορθολογικό τρόπο την μπάλα στην περιοχή. Έβγαλαν 73 σέντρες, ενώ μέσα στις περισσότερες από πενήντα επαφές, που είχαν οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ μέσα στην περιοχή, δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν μια πολύ σπουδαία ευκαιρία πλην τριών-τεσσάρων περιπτώσεων, ενώ οι προσπάθειες, που βρήκαν εστία, ήταν μόλις πέντε.
Το αποτέλεσμα του Φαλήρου προφανώς επηρέασε την εξέλιξη του αγώνα στην Τούμπα. Μπορεί πολλοί να μιλούν για την πιο ουσιαστική φέτος εμφάνιση του ΠΑΟΚ, ειδικά στο πρώτο μέρος, αλλά για μένα το ματς ήταν για άσο μέχρι το 30ό λεπτό. Από αυτό το σημείο και μετά όσο προχωρούσε ο χρόνος, το Χ φαινόταν πως δεν άλλαζε, παρά μόνον προς το δεξί άκρο των τελικών αποτελεσμάτων (δηλαδή Χ ή 2), όχι γιατί ο Παναθηναϊκός βελτιωνόταν αισθητά στο παιχνίδι, αλλά γιατί μοιραία πήρε κάποια μέτρα, έγινε πιο επικίνδυνος και αυτήν τη στιγμή έχει και τον πλέον φορμαρισμένο Έλληνα ποδοσφαιριστή. Από την άλλη η απώλεια του Μπράντον ήταν δεδομένη, ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να έχει και τον Τισουντάλι και η επιλογή του Τσάλοφ σε αυτό το ματς, εξανέμιζε αρκετά τις πιθανότητες του πρωταθλητή για κάτι καλό. Φυσικά στη συζήτηση θα βάλω και το γεγονός πως ο χτυπημένος Κωνσταντέλιας δεν ήταν επιλογή που βοήθησε τον Λουτσέσκου και ούτε η επιμονή στον Τάισον. Αν είχε δώσει έστω ένα εικοσάλεπτο τον Σορετίρε δεν νομίζω πως θα βλέπαμε τόσο συμβιβασμένο με την ισοπαλία ΠΑΟΚ, στα τελευταία στάδια του αγώνα. Για τον Παναθηναϊκό με τις συνθήκες που ταξίδεψε για αυτό το ματς, το να διατηρηθεί στο -5 από την κορυφή χωρίς να δώσει καν τον αγώνα, είναι κάτι που πιστεύω πως θα το αγόραζε για πλάκα. Αν θέλουμε να είμαστε και ειλικρινείς στο τέλος το κυνήγησε σίγουρα περισσότερο από τον Δικέφαλο του Βορρά, να αρπάξει το τρίποντο.
Μετά από αυτό το σκηνικό, η ΑΕΚ ήταν υποχρεωμένη, για λόγους που δεν χρειάζεται να παραθέσω για χάρη της οικονομίας του λόγου, να επικρατήσει απέναντι στον Βόλο και το έπραξε με μοναδικό, για τη δική της ψυχοσύνθεση, κυνισμό. Μέσα σε όλα αυτά που είχε να αντιμετωπίσει δύο απουσίες της τελευταίας στιγμής, με τον Βίντα και τον Λιβάι Γκαρσία και αναγκαστικά να παραταχθεί με ένα υπηρεσιακό δίδυμο στόπερ και με τον νεοφερμένο και έχοντας μόλις μερικές προπονήσεις με τον Πιερό. Σε ένα κρίσιμο διάστημα για την ομάδα και τον ίδιο, ο Αλμέιδα δείχνει να κάνει απλά πράγματα, αλλά πολύ σημαντικά. Έχει αποφασίσει ότι πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στο να μη δίνει φάσεις στους αντιπάλους και αυτό στην πραγματικότητα είναι ένα στοιχείο, που μπορεί ψυχολογικά να τη διευκολύνει.
Ο Πιερό έκανε το ονειρεμένο ντεμπούτο, διότι σε ένα ματς, που ο αντίπαλος δεδομένα θα μετέτρεπε σε μάχη χαρακωμάτων, έβαλε ένα παλικαρίσιο γκολ, που ξεκινάει λίγο πάνω από τον κέντρο από τον ίδιο με πάσα στον Πινέδα, ο Μεξικανός την μοιράζει δεξιά στον Ρότα και αυτός βγάζει την σέντρα στην οποία και οι δύο παίκτες μονομαχούν με τα χέρια για να πάρουν καλύτερη θέση και ασφαλώς ο Αϊτινός φορ λόγω όγκου βγαίνει νικητής. Θα μπορούσε άνετα, αν ο Φωτιάς ήθελε, να έχει κερδίσει και την αποβολή του Μύγα, όταν δέχεται την γροθιά από εκείνον κοντά στη μέση. Σημασία έχει πως η ΑΕΚ ξέφυγε από μια παγίδα και είδε τον εαυτό της στο φινάλε της αγωνιστικής, κερδισμένο. Στη συγκεκριμένη στιγμή, η ανάσα ήταν κάτι παραπάνω από βαθιά από την Ένωση, ο Πιερό έδειξε άμεσα πολύτιμος, όπως ομολόγησε και ο Πελάδο. Μετά από αυτό ολοκλήρωσε και το κόλπο γκρόσο με τον Μαρσιάλ. Όταν αυτός θα είναι έτοιμος, έστω και αν περάσει 1 ή 1,5 μήνας, μπορεί να δρομολογηθούν και εξελίξεις αποχωρήσεων τον Ιανουάριο!