To «gia panta sto limani»…αξίζει τον κόπο!

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Η είδηση της αποχώρησης των αδελφών Αγγελόπουλων από τον Ολυμπιακό και το ελληνικό μπάσκετ, δεν έχει αφομοιωθεί πλήρως στη συνείδηση του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου. Η ανακοίνωση ήταν αναπάντεχη, το περιεχόμενό της καυστικό και με σοβαρές καταγγελίες. Παράλληλα, οι προεκτάσεις που θα έχει για τους «ερυθρόλευκους» και το άθλημα γενικότερα είναι τεράστιες και δύσκολο να γίνουν κατανοητές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Φαίνεται όμως ότι οι οπαδοί της ομάδας κατάλαβαν και ορθώς κατά την άποψή μου, ξεσηκώνονται. Η κίνηση-προσπάθεια για αλλαγή γνώμης των ιδιοκτητών της ΚΑΕ ξεκίνησε μέσω διαδικτύου, το οποίο αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά χρήσιμο για τέτοιες πρωτοβουλίες και αναμένεται (πρέπει) να βρει το απόγευμα της Πέμπτης ανταπόκριση από χιλιάδες φίλους της ομάδας. Το σοκ της αποχώρησης ήταν τόσο μεγάλο και έτσι αυθόρμητα ο κόσμος διοργάνωσε ένα διαφορετικού τύπου συλλαλητήριο.

Μπορεί από πολλούς να έχει λοιδορηθεί αυτή η κίνηση εν μέσω κρίσης και σημαντικότερων προβλημάτων για την Ελλάδα, όμως είναι άδικο να κατηγορηθούν όσοι θέλουν να εκφράσουν την επιθυμία παραμονής των Αγγελόπουλων, αν δεν «αναγνωστούν» τα βαθύτερα αίτια αυτής της πρωτοβουλίας. Δεν συγκρίνεται και δεν έχει καμία σχέση και βαρύτητα ο αγώνας των πολιτών που απειλούνται με οικονομική εξαθλίωση από τις κυβερνητικές αμαρτίες, με μία απλή συγκέντρωση αθλητικού περιεχομένου. Ούτε υπάρχει κάποιος νόμος που να την απαγορεύει, ακόμη και σε τέτοιους καιρούς. Ο κόσμος διαμαρτύρεται και καλεί σε αναθεώρηση τους Αγγελόπουλους, γιατί έχει μεγάλη ανάγκη να μείνουν οι δύο άνδρες στο χώρο. Θέλουν όσο ποτέ να διατηρήσουν στον αθλητισμό τους ανθρώπους που στο πρόσωπό τους βλέπουν την τιμιότητα, την αγνότητα και τον υγιή τρόπο διοίκησης, σε αντίθεση με τα σκάνδαλα, τα «στημένα», το σαθρό κατεστημένο και τους υπόγειους τρόπους.

Οι οπαδοί που δεν στήριξαν όσο έπρεπε αυτή τη προσπάθεια τα επτά τελευταία χρόνια και είχαν παράπονα που οι ηγέτες της ομάδας δεν έγιναν ποτέ ένα με το παρασκήνιο για να οδηγήσουν την ομάδα στις επιτυχίες, βλέπουν κατάματα την αλήθεια. Βλέπουν ότι αυτό που χάνουν έχει μεγάλη αξία και το εκτιμούν καλύτερα τώρα, παρότι πριν. Έτσι είναι στη ζωή με όλα τα πράγματα, γιατί να «ξεγλιστρήσει» μία σχέση οπαδών με παράγοντες, που εξαργύρωσαν με μόλις δύο κύπελλα τα εκατομμύρια που ξόδεψαν για το χόμπι τους; Γιατί οι Αγγελόπουλοι έκαναν και εξέφραζαν αυτό και μόνο. Ανιδιοτελή προσφορά σε μία ομάδα, για να τη βλέπουν πρώτη, μόνο και μόνο επειδή την αγαπούν. Δεν δέχθηκαν ποτέ να λειτουργήσουν υπογείως για να διακριθούν, έκαναν λάθη, αλλά χωρίς δόλο. Ανέστησαν μία ομάδα που βάδιζε με μαθηματική ακρίβεια στην ανυποληψία, αλλά αφήνουν την προσπάθεια στη μέση με πόνο ψυχής.

Ακόμα και αν επιμείνουν στην αποχώρησή τους, το ελληνικό μπάσκετ, ο Ολυμπιακός και οποιοσδήποτε σχετίζεται με την πορτοκαλί μπάλα, τους οφείλει ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ακόμα και αν η προσπάθεια που θα γίνει το απόγευμα της Πέμπτης από τον κόσμο πέσει στο κενό, αξίζει ο κόπος. Είναι μία κίνηση που δεν βγάζει μόνο οπαδική αγάπη και ανάγκη παραμονής με την ελπίδα να παραμείνει ψηλά το τμήμα μπάσκετ, αλλά ένα «ευχαριστώ» για τη προσφορά και τη τιμιότητά τους και παράλληλα μία μικρή παραδοχή ενός λάθους. Την έλλειψη αναγνώρισης από μερίδα φιλάθλων που προσπάθησαν να κάνουν ευτυχισμένους με τη δημιουργίας μίας μεγάλης ομάδας. Αυτή η μερίδα, τους ζητούσε επιτυχία με κάθε τίμημα και καταπάτηση των ηθικών αξιών τους. Τώρα όλοι καταλαβαίνουν πως από την πλήρη διάλυση ενός τμήματος, είναι προτιμότερη η υγιής προσπάθεια, χωρίς κινήσεις επηρεασμού. Άπαντες προτιμούν την παραμονή τους με μικρότερο μπάτζετ, παρά διοίκηση Ερασιτέχνη και καταστάσεις πρωτοδικείου.

Ακόμα και οι πολέμιοί τους στα κέντρα αποφάσεων, θέλουν την επιστροφή, αφού γνωρίζουν ότι χωρίς αυτούς και φυσικά τους ιδιοκτήτες του Παναθηναϊκού, δεν θα υπάρχουν ή θα αναγκαστούν να αλλάξουν δουλειά. Τώρα θα αναρωτιόνται άραγε γιατί δεν έδειξαν σχεδόν ποτέ ψήγμα πραγματικού σεβασμού σε αυτούς τους ανθρώπους; Τώρα όλοι ελπίζουν σε επιστροφή, αλλά μόνο ο κόσμος μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Μόνο τέτοιες πρωτοβουλίες μπορεί να βάλουν σε δεύτερες σκέψεις τους ιδιοκτήτες της ΚΑΕ, που θα πρέπει να νιώσουν έστω και με αυτό τον τρόπο, ότι κάποιοι τους αναγνωρίζουν. Φυσικά και δεν πήραν αυτή την απόφαση για να δουν πόσοι θα διαμαρτυρηθούν και θα τους καλέσουν σε παραμονή ή για να μετρήσουν δυνάμεις. Ποτέ δεν λειτούργησαν έτσι. Όμως, ανάλογα και με το μέγεθος και τον όγκο του «συλλαλητηρίου», θα καταλάβουν ότι η τεράστια δουλειά που έχουν κάνει, αξίζει ακόμη υπομονής και προσπάθειας.

Υ.Γ. Έχει πολύ ενδιαφέρον το θέμα με τους τραπεζικούς λογαριασμούς των διαιτητών μπάσκετ. Μακάρι και εδώ να λάμψει η αλήθεια, για να νιώσουν λίγο καλύτερα όσοι βλέπουν τόσα χρόνια ότι δεν βρέχει, αλλά μας…φτύνουν.