Μπορεί σήμερα η μπασκετική κυριαρχία των ΗΠΑ να θεωρείται δεδομένη, αυτό, όμως, δεν ίσχυε πάντοτε. Ίσα ίσα…
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι Αμερικάνοι γνώριζαν, στο «δικό τους» άθλημα, τη μία αποτυχία μετά την άλλη.
Έκτη θέση στο Παγκόσμιο του 2002, χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, χάλκινο ξανά στο Παγκόσμιο του 2006. Τα χρόνια ήταν πολλά, πάρα πολλά, και κάτι έπρεπε να γίνει, προκειμένου να έρθει η εξιλέωση.
Με αυτή την εξιλέωση καταπιάνεται, το ντοκιμαντέρ του Netflix «The Redeem Team», που αναφέρεται, φυσικά, στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου το 2008. Την ομάδα, δηλαδή, που ανέλαβε το δύσκολο έργο να επαναφέρει το αμερικάνικο μπάσκετ στην κορυφή και να το λυτρώσει από τις προηγούμενες -τεράστιες- αποτυχίες του.
Ο αναμορφωτής της «Redeem Team»
Αρχιτέκτονας αυτού του εγχειρήματος ήταν ο Μάικ Σιζέφσκι.
Ο «Coach K» κατάλαβε γρήγορα πως αυτά στα οποία υστερούσε η εθνική ομάδα των ΗΠΑ σε σχέση με τις υπόλοιπες ήταν η χημεία, η ταπεινότητα και η ομοψυχία.
Το ταλέντο ήταν πάντα περίσσιο, αυτό, ωστόσο, δεν αρκούσε απέναντι στο τάχιστα αναπτυσσόμενο παγκόσμιο μπάσκετ. Χρειαζόταν οι παίκτες να καταλάβουν πως μόνο αν βάλουν το «εγώ» κάτω από το «εμείς», θα μπορέσουν να κερδίσουν ομάδες, που στην πλειοψηφία τους διατηρούσαν τον ίδιο κορμό από τα νεανικά κλιμάκια μέχρι την εθνική ανδρών.
Οι προσπάθειες του Σιζέφσκι για την επίτευξη των στόχων αυτών ήταν πολυμέτωπες, και μας παρουσιάζονται με μέχρι τώρα ακυκλοφόρητα πλάνα κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ. Είτε βάζοντας τον ύμνο των ΗΠΑ στην προπόνηση, είτε φέρνοντας ως καλεσμένους στρατιώτες, που είχαν βρεθεί στο μέτωπο του Ιράκ, ο Αμερικάνος κόουτς πέτυχε να καλλιεργήσει στους παίκτες του το αίσθημα της ομοψυχίας και την πεποίθηση πως αγωνίζονται για κάτι σημαντικό!
Ο ηγέτης «Mamba»
Ο συνεκτικός ιστός για όλα αυτά, και το μάλλον τιμώμενο πρόσωπο του ντοκιμαντέρ, είναι ο αδικοχαμένος Κόμπι Μπράιαντ.
Φυσικά, δεν ήταν ο μόνος σταρ σε αυτή την ομάδα. Υπήρχαν ακόμη ο Ντουέιν Γουέιντ, ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Κρις Μπος και πολλοί άλλοι. Ο ακραία ανταγωνιστικός «Mamba» ήταν αυτός, όμως, που «επέβαλε» την πειθαρχία και την ταπεινότητα, που χρειάζονταν οι κατά βάση νεαροί σε ηλικία συμπαίκτες του.
Ο Κόμπι ήταν, που ξεκινούσε την προπόνηση από τα χαράματα, την ώρα, δε, που οι συμπαίκτες του επέστρεφαν από τη νυχτερινή διασκέδασή τους, ντροπιάζοντάς τους και πείθοντάς τους να κάνουν το ίδιο!
Αυτός ήταν, που στο πρώτο ματς απέναντι στην Ισπανία όρμησε με δύναμη πάνω στον τότε συμπαίκτη και φίλο του Πάου Γκασόλ, δείχνοντας στους υπόλοιπους πως τίποτα δεν ήταν εκείνη τη στιγμή πιο σημαντικό από τη νίκη.
Και αυτός ήταν, που με τα μεγάλα καλάθια του, σφράγισε τη νίκη στον τελικό απέναντι στη «ρόχα», και την επαναφορά του αμερικάνικου μπάσκετ στην κορυφή.
Το «ελληνικό χρώμα» του ντοκιμαντέρ
Φυσικά, η παρουσία της Ελλάδας στο «The Redeem Team» είναι πολύ έντονη.
Η ιστορία εκκινεί, άλλωστε, από τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, ενώ υπάρχει εκτενής αναφορά στην ήττα των Αμερικάνων από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στη Σαϊτάμα.
Μια ήττα, εξάλλου, που πολλοί από τους εμπλεκόμενους περιέγραψαν ως τη χειρότερη της ζωής τους. Η ελληνική ομάδα, μάλιστα, εμφανίζεται και στα πλάνα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, όπου αντιμετώπισε τις ΗΠΑ στη φάση των ομίλων και ηττήθηκε εύκολα.
Συνολικά το «The Redeem Team» είναι απολαυστικό. Όχι καλύτερο, ενδεχομένως, από το «The Last Dance», οι λάτρεις του είδους, ωστόσο, δεν γίνεται να το χάσουν. Όχι μόνο επειδή για πρώτη φορά βλέπουμε backstage υλικό από την πορεία της ομάδας του 2008, σε συνδυασμό, μάλιστα, με συνεντεύξεις από τους τότε αθλητές και προπονητές. Αλλά επειδή για πρώτη φορά γίνεται ξεκάθαρο γιατί εκείνη η επιτυχία «έσωσε» το αμερικανικό μπάσκετ.
Επιμέλεια: Αλέξανδρος Τσιριγώτης
