Ο θάνατος των βασιλιάδων της Ιρλανδίας φαίνεται πως ήταν το απόλυτο φονικό!
Όπως αποκαλύπτουν αρχαιολογικές έρευνες, οι Κέλτες της Ιρλανδίας θυσίαζαν τους βασιλιάδες τους με φρικιαστικό, πραγματικά, τρόπο. Και όμως. Όποιος ήταν βασιλιάς στην Ιρλανδία ζούσε ζωή χαρισάμενη. Έτρωγε απ' ό,τι φαίνεται άφθονο κρέας και δούλευε ελάχιστα. Μάλιστα, ένας Ιρλανδός βασιλιάς είχε αρκετό χρόνο, για να περιποιείται τα νύχια του -ή να βάζει άλλους να του τα περιποιούνται. Όσο για τις επίσημες εμφανίσεις του, εισήγαγαν ειδικά για εκείνον μια πομάδα μαλλιών από τη Νότια Ευρώπη. Ωστόσο, τα πράγματα γίνονταν πολύ δυσάρεστα για αυτόν όταν το συμβόλαιό του με το βασίλειο έφτανε στο τέλος του. Η τελετή συνταξιοδότησης ήταν αιματηρή, μαρτυρική και κατέληγε σε έναν βάλτο.
Το 2003, ο εργάτης Jason Phelan διέκρινε από την καμπίνα του οχήματος κοπής του ένα περίεργο αντικείμενο. Σταμάτησε αμέσως. Μέσα από την τύρφη ξεπρόβαλαν δύο πόδια, μαζί με έναν δερμάτινο σάκο. Ο οδηγός ειδοποίησε το αφεντικό του, ο οποίος ήξερε ποιον να πάρει τηλέφωνο: Τον Eamonn Kelly -επιμελητή του Ιρλανδικού Εθνικού Μουσείου τα τελευταία 25 χρόνια και ειδικό στις μούμιες.
Όταν οι Κέλτες ήρθαν στην Ιρλανδία γύρω στο 500 π.Χ., το καταπράσινο νησί χωριζόταν σε 150 βασίλεια. Τα όρια ανάμεσά τους τα σηματοδοτούνταν με ξύλινους πασσάλους και πέτρες. «Και με τα πτώματα των βασιλιάδων τους», εξηγεί ο Kelly. Σύμφωνα με τις κελτικές δοξασίες, η Γη συμβολίζει τη θηλυκή θεότητα και ο ήλιος την ανδρική. Ο ήλιος, όμως, έχει έναν δικό του εκπρόσωπο στη γη: Τον βασιλιά. «Η βασική ιδέα είναι ότι ο βασιλιάς είχε ''ενωθεί'' με τη Γη. Όταν τον χειμώνα, η θεά γερνούσε και εξασθενούσε, χρειαζόταν έναν νέο σύντροφο, που θα μπορούσε να της δώσει ξανά νιάτα, δύναμη και ομορφιά. Έτσι, οι Κέλτες θανάτωναν τον παλιό βασιλιά και ανέβαζαν στο θρόνο έναν καινούριο».
Αυτό ίσως και να μη συνέβαινε κάθε χρόνο, αλλά ανά μεγαλύτερα τακτά χρονικά διαστήματα. Ό,τι απέμενε από τους βασιλιάδες αυτούς, οι Κέλτες το έριχναν στα όρια του βασίλειού τους. «Όλοι οι νεκροί βασιλιάδες ''παραδίδονταν'' στη γη κατά μήκος σημαντικών συνοριακών γραμμών», λέει ο Kelly. Τόσο οι νεκροί όσο και τα κτερίσματά τους πιστευόταν ότι θα ανανέωναν τη μορφή της θεάς.
Η αιτία θανάτου είναι προφανής, μετά τη μελέτη αυτών των νεκρών: Μιλάμε για το απόλυτο φονικό! Για παράδειγμα, ο Old Croghan Man, ο οποίος πέθανε μεταξύ του 362 και του 175 π.Χ., θανατώθηκε με ξίφος, στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε και ύστερα κόπηκε στα δύο. Το σώμα του εμφάνιζε και άλλα σημάδια βασανισμού. Όσο φρικτός και αν ήταν ο θάνατός του, όμως, ο Old Croghan Man πέρασε ζωή χαρισάμενη. Μανικιούρ, καθόλου χειρωνακτική εργασία, κατανάλωση άφθονου κρέατος (το οποίο κυνηγούσαν άλλοι για εκείνον). Στο στομάχι του βρέθηκαν, μάλιστα, τα υπολείμματα του τελευταίου του γεύματος -το οποίο, ωστόσο, ήταν μάλλον φτωχικό: Δημητριακά με ξινόγαλο. Ένα τελετουργικό δείπνο, όπως πιστεύει ο Kelly.
Ο Clonycavan Man, μια άλλη μούμια, είχε επίσης μαρτυρικό θάνατο. Αυτός, σε σύγκριση με τον πρώτο, δεν ήταν ευνοημένος από τη φύση όσον αφορά την εμφάνισή του. Το ύψος του ήταν σχεδόν 1,60 μ., είχε μια παραμορφωμένη μύτη και στραβά δόντια, μεγάλους πόρους στο δέρμα και ένα λεπτό γενάκι πλαισίωνε το πρόσωπό του.
Αμφότερες οι μούμιες έχουν ένα ανατριχιαστικό κοινό στοιχείο: Κομμένες θηλές! Για τον Kelly αυτό αποτελεί αδιάσειστη απόδειξη ότι επρόκειτο για βασιλιάδες. «Το να φιλούν ή να βυζαίνουν τις θηλές ενός βασιλιά, θεωρούνταν στην κέλτικη κοινωνία ένα σημάδι υποταγής» εξηγεί. «Κόβοντας τις θηλές του, του στερούσαν το αξίωμά του», προσθέτει.