O θρύλος «ψήλωσε», ο Γιάνναρος θέριεψε

Γράφει από το Παρίσι, ο Νίκος Ζέρβας

Εδώ και αρκετές μέρες, όταν μου τέθηκε η ερώτηση για το αν ο Ολυμπιακός έχει εύκολο έργο κόντρα στην Παρτιζάν, απαντούσα πως όχι. Σε προηγούμενο pick en roll τα επιχειρήματα ήταν αρκετά και αναλυτικότατα. Όχι όμως. Δεν θα σας πω ψέματα, ούτε θα μιλήσω για δικαίωση από την εξέλιξη του ημιτελικού και όλα τα σχετικά. Διαψεύστηκα άλλωστε. Σε καμία περίπτωση δεν περίμενα ένα τόσο δυνατό ημιτελικό, πόσω μάλλον μία τόσο εφτάψυχη Παρτιζάν. Μία ομάδα με την έννοια του όρου, που λίγο έλλειψε να σκοτώσει τα όνειρα και τους κόπους μίας χρονιάς για τον Ολυμπιακό. Στο πρώτο ημίχρονο τα πολλά χαμένα ριμπάουντ και το λάθος αμυντικό transition της ελληνικής ομάδας, επέτρεψε στην Παρτιζάν να κάνει όνειρα και να πιστέψει στο θαύμα.

Μπήκε ψυχολογικά και ουσιαστικά καλύτερα στο ματς και κατάφερνε είτε με τα ρήγματα του ΜακΚάλεμπ, είτε με τις καλές συνεργασίες των γκαρντ με τους Μάριτς και Βέσελι (τεράστιος παίκτης) να κάνει την ζημιά. Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να πάρει το ματς από την επίθεση, κάτι που ήταν δύσκολο να συμβεί, γιατί οι Σέρβοι είναι «μανούλα» στο να καταστρέφουν το παιχνίδι του άλλου. Στο δεύτερο ημίχρονο τα ριμπάουντ και η άμυνα βελτιώθηκαν, όμως στην επίθεση η πρεμούρα και η αστοχία κόντεψε να αποβεί μοιραία. Τελικά όμως οι «ερυθρόλευκοι» είναι στον τελικό. Μία πρόκριση για την οποία θα μπορούμε να μιλάμε για ώρες για τον τρόπο που ήρθε.

Ο κακός Ολυμπιακός χρειάστηκε παράταση για να επικρατήσει της σούπερ Παρτιζάν. Με σχεδόν όλα του τα αστέρια σε μέτρια βραδιά. Τον Παπαλουκά μοναδικό ηγέτη, τον Κλέιζα με εκλάμψεις, τον Σοοφοκλή ουσιαστικό αλλά κουρασμένο και τον Τεόντοσιτς βιαστικό και κάποιες φορές χωρίς ουσία λόγω ανώριμων επιλογών. Το σουτ του στο τέλος της κανονικής διάρκειας του αγώνα αν είχε βρει στεφάνι, προφανώς θα είχαμε «κηδεία». Ήταν όμως air ball και ο μέχρι τότε αρνητικός Τσίλντρες, σηκώθηκε ως από μηχανής Θεός, κάρφωσε και έστειλε το ματς στην παράταση. Ο Γιαννάκης, αν τελικά σηκώσει το ευρωπαϊκό την Κυριακή, θα έχει καταφέρει να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης και σαν παίκτης και σαν προπονητής με Εθνική ομάδα και σύλλογο αντίστοιχα. Επίτευγμα μοναδικό και ίσως αξεπέραστο. Θεωρώ ότι το αξίζει. Όμως θα έχει να θυμάται τα λάθη που έκανε κόντρα στον Βουγιόσεβιτς γιατί όπως πολύ σωστά ο ίδιος λέει, από τα λάθη μαθαίνεις και βελτιώνεσαι.

Λίγο καλύτερη χρησιμοποίηση των ψηλών και ένα φάουλ είτε στη φάση της ισοφάρισης του Κέτσμαν είτε σε αυτήν της μείωσης του σκορ στην παράταση χρειαζόταν για να γίνουμε λιγότερο καρδιακοί. Πάλι καλά που ο Ολυμπιακός δεν την πλήρωσε όμως. Η κύρια αιτία που οι «ερυθρόλευκοι» είναι στον τελικό, είναι ο Γιάννης Μπουρούσης. Ο γίγαντας με την αυτοθυσία του στις τελευταίες φάσεις, πήρε επιθετικά ριμπάουντ από χρυσάφι, ή αλλιώς ισάξια μίας πρόκρισης σε τελικό. Πέρυσι, ήταν ο μοιραίος με το άστοχο σουτ στο τέλος του ημιτελικού με τον Παναθηναϊκό. Φέτος ήταν καθοριστικός. Αυτά είναι τα όμορφα παιχνίδια της μοίρας του αθλητισμού και για αυτά τον αγαπάμε τόσο πολύ. Σαν κάτι να χρωστούσε ο "Μπούρου"...

Αυτό που έχει να κάνει πλέον ο Ολυμπιακός, είναι να πάρει ανάσες ξεκούρασης και αυτοσυγκέντρωσης. Η πρόκληση και η δυσκολία του αγώνα της Κυριακής είναι μεγαλύτερη. Σαράντα λεπτά έμειναν. Μόνο. Μία κορυφή που για δεκατρία χρόνια έμοιαζε τόσο μακριά, πλέον έχει έρθει δίπλα. Κρίμα δεν είναι να μην κατακτηθεί; Η Μπαρτσελόνα; Ναι, φαβορί και σούπερ ομάδα. Αλλά δεν έχει Μπουρούσαρο…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com