O πανάξιος τίτλος του 2018 και το λαμπρό μέλλον που απλώνεται μπροστά

Ο τίτλος του 2018 δεν θα είναι ο μοναδικός. Αποτελεί και είμαι βέβαιος γι’ αυτό, την αφετηρία πολλών επιτευγμάτων και την πραγματοποίηση της επίτευξης πολλών στόχων για τα επόμενα χρόνια, που δεν είναι άλλοι από τους τίτλους. Η ΑΕΚ μπορεί να μην τα έκανε όλα σωστά, αλλά έκανε τα περισσότερα. Είχε έναν προπονητή του σε κάποιες στιγμές το έχασε, αλλά όταν το πίστεψε το ξαναβρήκε. Πήγε σε κάποιες στιγμές να βγάλει τα μάτια της, όπως το συνηθίζει. Αλλά αυτή τη φορά δεν λύγισε και ήταν συνεπής στο ραντεβού με την ιστορία, ύστερα από 24 χρόνια.

Η ομάδα έδειχνε πως ερχόταν με φόρα μετά την περιπέτεια των δύο ετών στις δύο μικρότερες κατηγορίες. Κύπελλο απέναντι στον Ολυμπιακό το 2016, δεύτερη θέση και επικράτηση στα πλέι-οφ του 2017, πρωτάθλημα του 2018. Ήταν το επιστέγασμα της επιστροφής μιας μεγάλης ΑΕΚ. Με χαρακτήρα, με πάθος, με θέληση και πίστη μέχρι το τελευταίο λεπτό. Μια ομάδα που δεν πρέπει να λησμονούμε πως υπέμεινε δύο μεγάλες απώλειες, του Πέτρου Μάνταλου και του Γιάκομπ Γιόχανσον. Αλλά πάνω απ’ όλα μια ΟΜΑΔΑ που ήταν διατεθειμένη για τα πάντα, προκειμένου να ξεδιψάσει από την ξηρασία του πρωταθλήματος, τα προηγούμενα 24 χρόνια.

Μια παρέα που θα πρέπει να υπογραμμιστεί πως πάλεψε κάθε μάχη. Δεν παράτησε την Ευρώπη, κατόρθωσε να φτάσει αήττητη για δέκα παιχνίδια στους «32» του Europa League, να δώσει πολυμέτωπες μάχες και συνεχόμενες, από Πέμπτη σε Κυριακή ή Δευτέρα, από Ευρώπη σε Πρωτάθλημα και από εκεί σε Κύπελλο. Πάνω απ’ όλα ένα σύνολο ανθρώπων που έβαλε, ο καθένας απ’ αυτούς το εγώ του κάτω από το εμείς. Αυτός ο τίτλος ήταν πράγματι, μια γιορτή που χρωστούσε η ομάδα στον κόσμο της. Μια ομάδα που πάλεψε πολύ σκληρά και για ένα τσαφ του Μασούντ, αποκλείστηκε όρθια απέναντι στην Ντιναμό Κιέβου, με δύο ισόπαλα αποτελέσματα.

Ήταν ακόμα μεγαλύτερη η απόλαυση γιατί η ΑΕΚ δεν ηττήθηκε ποτέ στα ντέρμπι, εκτός από τον τελικό. Αυτή η ατσάλινη ομάδα λύγισε τους πάντες και κέρδισε σε τρία ματς τον απερχόμενο πρωταθλητή και δεν έχασε ούτε το τέταρτο που έπαιξαν οι δύο ομάδες. Ένα πρωτάθλημα που προοριζόταν για αλλού, αλλά το πήρε αυτή που κυρίως υπέστη τα πάνδεινα και βρέθηκε να μην παίζει για δύο σεζόν στην μεγάλη κατηγορία. Ένα πρωτάθλημα που απαιτούσαν κάποιοι να μην πάει εκεί που άξιζε πραγματικά. Αυτό και μόνο κάνει ακόμα πιο μοναδικό το επίτευγμα της κατάκτησης τίτλου μόλις σε τρία χρόνια από την επιστροφή της.

Όλα πήγαν πρίμα μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Ναι υπήρξαν αστοχίες την τελευταία διετία, έγιναν λάθη που έχουμε καυτηριάσει έντονα. Σημασία έχει όμως και η προοπτική με την επιστροφή στο σπίτι της, που απλώνεται μπροστά στην ΑΕΚ. Θεωρώ πως η διοίκηση αντιλήφθηκε τι δεν πήγε καλά σε στον έναν χρόνο και κάτι που μεσολάβησε από το καλοκαίρι του 2018, μέχρι την έλευση του Καρέρα. Τα καλύτερα για την Ένωση είναι μπροστά της, έρχονται με την είσοδο στο δικό της σπίτι.

Instagram@kostasmiaoules,@sportfm946