AEK σε απόλυτη αποσύνθεση

Δεν περίμενε κανείς να γίνει σοφότερος από το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Οι ίδιες παιδικές ασθένειες από ποδοσφαιριστές που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν το ειδικό βάρος για να σηκώσουν την φανέλα της κι από έναν προπονητή που αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται και δείχνει πάνω απ’ όλα να μην έχει καμία συναίσθηση των προβλημάτων και των επιλογών, που (σε μεγάλο βαθμό) δεν έχει. Αυτή που καλείται να βρει τις λύσεις είναι η διοίκηση και ξεκάθαρα ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Πάνω από το αν αξίζουν ή δεν αξίζουν οι ποδοσφαιριστές που διαθέτει η ομάδα, αυτό που μετράει στο τέλος της ημέρας είναι οι επιλογές της. Σε αυτές ειδικά στο θέμα του προπονητή, του πώς διαχειρίζεται σε επίπεδο επικοινωνιακό τις αποτυχίες των τριών τελευταίων ετών, αλλά και στις αντιλήψεις που έχει για το ποδοσφαιρο, μόνο ένας μπορεί να ευθύνεται και δεν είναι άλλος από το αφεντικό της ΑΕΚ.

Για το παιχνίδι δεν μπορεί να βρει κανείς να πει πολλά. Ο Γκαρσία έχοντας κι αυτός απώλειες, αλλά μερικές λύσεις στον πάγκο του, που όντως θα μπορούσαν να του αλλάξουν το παιχνίδι, είχε την επιλογή να ρίξει μέσα τον Ουάρντα, να τον στείλει στην πλευρά που υπερασπίζονται αμυντικά ο Νταντσένκο και ο Νεντελτσιάρου. Ο ΠΑΟΚ είχε συγκεκριμένο προσανατολισμό, να χτυπάει συνεχώς τις πλάτες των αμυντικών της ΑΕΚ, το έκανε πολύ στο πρώτο μέρος και στην επανάληψη όταν έβαλε τον Ουάρντα γνώριζε πώς θα πληγώσει την ΑΕΚ. Ο Ζίφκοβιτς έκανε δύο εξαιρετικές πάσες για τον Αιγύπτιο και αυτός ήξερε καλύτερα απ’ όλους πως ταϊσει τον Κρμέντσικ για να έρθουν το γκολ και η φάση του πέναλτι.

Αυτό που πρέπει να προβληματίσει την ΑΕΚ, δεν είναι η διαφορά από τον Ολυμπιακό. Αλλά ότι σε ένα ελάχιστο διάστημα 37 ημερών περίπου, ηττήθηκε κατά κράτος τέσσερις φορές από τον ΠΑΟΚ. Μάλιστα με διαιτησίες όχι σκανδαλώδεις, αλλά που οριακά είναι υπέρ του Δικεφάλου του Βορρά, οπότε είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Η Ένωση ως οργανισμός αυτή τη στιγμή είναι βαριά άρρωστος, στο τιμόνι της κάθεται ένας προπονητής που είναι αυτή τη στιγμή έγινε συνένοχος στο έργο της αγωνιστικής κατάρρευσης της ομάδας του, αφού είναι αδιανόητο να μην απαίτησε σε όλο μεταγραφικό παράθυρο του Γενάρη, τουλάχιστον φανερά, να γίνουν μεταγραφές. Οπότε τα όποια ελαφρυντικά γι’ αυτόν έχουν εξαντληθεί, τόσο για την εξαιρετικά λάθος διαχείριση και σε πολλές αναμετρήσεις, αλλά και για όσα πολλά περισσότερα δεν φταίει, πιθανότατα θα έπρεπε να είναι γνώστης. Όφειλε να γνωρίζει πως το πιθανότερο θα ήταν να χρησιμοποιηθεί ως εξιλαστήριο θύμα.

Η ΑΕΚ πλέον δίνει έναν τελικό στη Λεωφόρο, με την ψυχολογία της στο ναδίρ. Μπορεί να είναι κανείς βέβαιος ασφαλώς και για τα επόμενα ματς πως η Ένωση θα βρίσκεται σε θέση να τα κερδίσει. Μια ομάδα που δεν έχει πάρει πολλά κρίσιμα φέτος, είναι τόσο πιθανό να μπορέσει να σηκώσει πλέον κεφάλι. Ο Δικέφαλος καλείται να βγάλει χαρακτήρα σε ματς τελικό. Σε μια μέρα που μετά το στραβοπάτημα του Παναθηναϊκού, θα μπορούσε έστω και με τον έναν βαθμό να πάει πιο άνετα στη Λεωφόρο, μετά από τη νέα ήττα από τον ΠΑΟΚ, βρίσκεται πιο βυθισμένη από ποτέ και σε κατάσταση αποσύνθεσης. Με την ταμπέλα της ομάσας λούζερ να μην μπορεί να ξεκολλήσει από πάνω της.