O Xουλτ που ζέστανε τους Ενωσίτες και μια υπόκλιση στον «πράσινο» αρχηγό

Θεωρώ πως έστω και με την απαραίτητη δόση απογοήτευσης και περιπέτειας, αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πως είμαστε ΑΕΚ, η ομάδα έκανε τη μεταγραφή που ήταν η πλέον ενδεδειγμένη. Ο Χουλτ ήταν ένα όνομα που έπαιζε πάρα πολύ τους τελευταίους 2.5 μήνες στο κιτρινόμαυρο ρεπορτάζ και φυσικά κανένας δεν θα μπορούσε να σκεφτεί μια ιδανικότερη αριστερή πλευρά από έναν Χουλτ, να πλαισιώνει τον Έλντερ Λόπες.

Αν θα παίξει ο ένας μπροστά και ο άλλος πιο πίσω όταν παίζουμε με τέσσερις πίσω, ποιος θα είναι από τους δύο όταν παίζουμε τριάδα στην άμυνα, μικρή σημασία έχει. Θα τα βρει ο Χιμένεθ, αρκεί να δώσει επιτέλους την ευκαιρία στον Μπακάκη να παίξει επιτέλους και στην κανονική του θέση και όχι άλλο αριστερό στόπερ.

Θεωρώ πως πλέον δεν μπορεί να γίνεται συζήτηση για το ποια ομάδα έχει την καλύτερη αριστερή πτέρυγα στην Ελλάδα. Ο Χουλτ έχει στοιχεία που δεν έχει ο Λόπες, όπως η άριστη σέντρα, η κάθετη πάσα. Θεωρώ πως οι δύο τους μπορούν να συνεργαστούν άριστα και πως η Ένωση βρήκε μια ακόμα πηγή για να μπορέσουν να τροφοδοτηθούν με τον καταλληλότερο τρόπο οι επιθετικοί της. Θα σας εξομολογηθώ πως περισσότερο περίμενα αριστερό μπακ, όπως σας είχε αποκαλύψει και ο Τάσος σε εκπομπή στα μέσα του μήνα. Γι’ αυτό και θεωρώ πως η ιστορία με τους εξτρέμ που κοιτάξαμε, μάλλον δεν είχε ουσία και προφανώς ίσως δημιούργησε, δίχως να υπάρχει λόγος και κάποιον εκνευρισμό.

Η ΑΕΚ έδωσε αντίτιμο στον Παναθηναϊκό, θεωρώ πως εν μέρει ρύθμισε και το θέμα της οφειλής που υπάρχει ακόμα στον παίκτη έστω βάζοντας κάτι παραπάνω με αποτέλεσμα και ο Χουλτ να απαιτεί πολύ λιγότερα απ’ όσα του οφείλονταν. Ως προς την ΑΕΚ, αν είχε αποφευχθεί το μίνι σίριαλ Σεν και το πολύ σύντομο με τον Μπεμπέ, θα μιλούσαμε για μια ιδανική μεταγραφική περίοδο. Αυτή όλη η πρεμούρα από το Σάββατο έδειξε έναν εκνευρισμό, όπως και το γεγονός πως διέρρευσε η ιστορία του παίκτη της Εϊμπάρ. Καλό θα είναι να υπάρχει μια πιο σαφής και καλύτερη συνεννόηση και να μην γίνονται σφάλματα που απλώς προκαλούν εκνευρισμό και δεν έχουν να κάνουν πολλές φορές και με την ουσία των κινήσεων.

Αν ρωτήσεις οπαδούς όλων των ομάδων, που τουλάχιστον έχουν έστω και ψήγμα αντικειμενικότητας θεωρώ πως σίγουρα συμπεριλαμβάνουν τον Χουλτ στις δυο-τρεις καλύτερες κινήσεις που έγιναν σε αυτό το παζάρι. Ήταν λοιπόν θετικό το πρόσημο για την ΑΕΚ σε αυτό το παζάρι, κατά την ταπεινή μου άποψη, έστω και με την περιπέτεια που μεσολάβησε.

Για τον επίλογο κράτησα κάτι που δεν έχει να κάνει με την ΑΕΚ, αλλά με τον Παναθηναϊκό. Θέλει μεγάλη ψυχή και καρδιά για να πάρεις την απόφαση να μείνεις σε τέτοια εποχή σε μια μεγάλη ομάδα, στην οποία ωστόσο η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη, την ώρα που βρίσκεσαι στα ντουζένια της καριέρας σου. Ο Κουρμπέλης δεν προτίμησε να πάει στον πρωτοπόρο αυτή τη στιγμή και εκ των φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου ΠΑΟΚ. Νιώθει και πρέπει να το έχεις ριζωμένο βαθιά μέσα σου, όπως και την αγάπη για την ομάδα, πως είναι ο αρχηγός. Όχι με την απλή έννοια του όρου. Είναι κάτι σαν τελευταίος των Μοϊκανών. Μένει στην ομάδα, χωρίς να ξέρει τι θα γίνει το καλοκαίρι, αν θα έρθει μια μεγάλη πρόταση, αν και είναι πολύ πιθανό να επανέλθουν απ’ έξω.

Ο τρόπος που αντιμετώπισε την κατάσταση ωστόσο, παραπέμπει σε άλλες εποχές, όπου πρώτα ερχόταν η αγάπη για τη φανέλα. Μπορεί να μην παίζει στη δική μου ομάδα, αλλά ως φίλαθλος, θα έχω πάντα απεριόριστη εκτίμηση στα όσα είπε: «Είμαι αρχηγός εδώ, δεν πάω στον ΠΑΟΚ. Αν είναι να φύγω θα το κάνω για το εξωτερικό». Δικαίως αποθεώνεται από τους φίλους του «τριφυλλιού».