Ο Παναθηναϊκός ανέβασε τον πήχη προσδοκιών και απαιτήσεων για τη νέα σεζόν

Η σεζόν έκλεισε με έναν ξεκάθαρο πρωταθλητή, πλην, όμως, με πολλά παράπονα από τους οπαδούς του, από την εικόνα, που άφησαν στην μεγαλύτερη περίοδο της σεζόν. Η γκρίνια των οπαδών-φιλάθλων είναι δίκαιη, αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του πόσο πίσω τερμάτισαν οι υπόλοιποι. Η κουβέντα γύρω από τους «ερυθρόλευκους» έγινε εντονότερη στα πλέι οφ, αφού κάπου εκεί ανάμεσα ήρθε και ο αποκλεισμός στον ημιτελικό του Κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ. Παρ' όλα αυτά, ο Ολυμπιακός ήταν δίκαιος πρωταθλητής και τελειώνουμε με αυτό το κομμάτι.

Από την άλλη, ο 2ος ΠΑΟΚ είχε μια χρονιά με πολλά σκαμπανεβάσματα. Στον πρώτο γύρο, που ο Λουτσέσκου, πήγαινε στην ουσία το καράβι μόνος, έγινε εύκολα αντιληπτό πως δεν θα μπορούσε να υποκαταστήσει όλους εκείνους, που δεν ήταν παρόντες. Από ένα σημείο και μετά, όταν ο Μπότο ήρθε στην ομάδα και ο Ρουμάνος, περιορίστηκε στις αρμοδιότητες, που έχουν καθαρά να κάνουν με τα δικά του χωράφια, τα πράγματα πήγαν πολύ καλύτερα. Κατανοώ την κάποια πικρία, που μπορεί να έχουν οι φίλοι του ΠΑΟΚ, για την απώλεια του Κυπέλλου, πλην, όμως, θα πρέπει να σκεφτούν πως μια διάκριση, με την είσοδο στους «οκτώ» ευρωπαϊκής διοργάνωσης, έστω και αν το Conference League (φυσικά δεν ενστερνίζομαι αυτή την άποψη) δεν έχει την λάμψη των άλλων δύο διοργανώσεων. Ο «Δικέφαλος του Βορρά», με την παρουσία του στα προημιτελικά της διοργάνωσης, μπορεί να είναι περήφανος πως έπαιξε μέχρι βαθιά στην Άνοιξη, σε ευρωπαϊκό θεσμό. Κάτι που οι ελληνικές ομάδες, πετυχαίνουν, πλέον πολύ σπάνια.

Ο Παναθηναϊκός τώρα, με το ντεμαράζ, που έκανε στο φινάλε της κανονικής διάρκειας, στα πλέι-οφ και με την κατάκτηση του Κυπέλλου, είναι εκείνη η ομάδα, που κερδίζει την τελευταία εντύπωση. Αυτή είναι, που μένει στον κόσμο, σε οποιονδήποτε τομέα και αυτή είναι, που κρίνει επιτυχημένη ή όχι τη χρονιά. Για το «τριφύλλι» αυτό είναι απόλυτα δεδομένο, αφού κατέκτησε ένα τρόπαιο μετά από οκτώ χρόνια. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποτελεί μια φιγούρα, που πρόλαβε να γίνει αγαπητή, μόλις με την πρώτη του σεζόν, σε ένα κοινό, που διαχρονικά είναι απαιτητικό. Εδώ οφείλω να ομολογήσω πως αυτό ο Σέρβος τεχνικός, δεν το πέτυχε μόνο μέσα από τη δουλειά του, αλλά και μέσα από τις δημόσιες τοποθετήσεις, που έκανε μετά τα ματς. Το κακό ξεκίνημα της σεζόν έχει σίγουρα πολλές λογικές εξηγήσεις και δικαιολογίες. Από τη στιγμή, που η ομάδα παρουσίασε και εξέλιξη και βελτίωση, ο μεγάλος αριθμός ηττών, μπήκε σε πολύ δεύτερη μοίρα. Μην ξεχνάμε πως ο Γιοβάνοβιτς πήρε μια πολύ ακατέργαστη ομάδα.

Κάπου εδώ, όμως, σταματούν τα καλά λόγια και για να προσγειώσουμε το πράγμα στον ρεαλισμό, ο πήχης ανεβαίνει ψηλά για τη νέα σεζόν. Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί σίγουρα έναν φορ, σίγουρα έναν μέσο, ίσως και δύο, έναν ισάξιο των δύο βασικών του στόπερ, ένα δεξί μπακ αν και προκρίνεται σύμφωνα με το ρεπορτάζ η λύση για ελληνικό δίδυμο στην δεξιά πτέρυγα με τον Βαγιαννίδη. Αν το «τριφύλλι» εξασφαλίσει αυτά στην εκκίνηση της περιόδου, στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, τότε οι πιθανότητες να τα καταφέρει είναι πολλές. Σημαντικά γρανάζια όπως ο Χουάνκαρ και ο Βιγιαφάνιες πρέπει να μείνουν και όταν θα ξέρουμε τουλάχιστον για τις ανανεώσεις, θα μπορούμε να πούμε περισσότερα. Ωστόσο, για ένα έχει αντίκρισμα το μομέντουμ του Κυπέλλου και η αύρα του φινάλε της χρονιάς, ο Παναθηναϊκός οφείλει να μπει φορτσάτος στη νέα χρονιά. Με ίδιο προπονητή στον πάγκο του, οι πιθανότητες θα είναι αυξημένες.