Επειδή δεν μένει κάτι άλλο να σχολιάσει κανείς πλέον για την ΑΕΚ, εγώ θέλω να καταθέσω την άποψή μου για έναν μεγάλο άνθρωπο πάνω απ’ όλα, έναν παικταρά που είχα την ευκαιρία να απολαύσω στα ελληνικά γήπεδα τη δεκαετία του 1990 και που για μένα είναι και ένας σπουδαίος προπονητής.
Αναφέρομαι στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς που έκανε κάτι μοναδικό για τα δικά μας στάνταρ, για τα δεδομένα του ποδοσφαίρου μας. Ευχαρίστησε τον κόσμο της ομάδας του για την στήριξη, μετά από νίκη σε ντέρμπι με σκορ 3-0. Κάτι που ποτέ, προσωπικά δεν έχω ακούσει ξανά, από προπονητή. Ν’ απολογείται μετά από το τέλος ενός θριάμβου για την εικόνα που έχει παρουσιάσει η δική του ομάδα, όλη την υπόλοιπη χρονιά ή σε μεγάλο μέρος αυτής. Το έπραξε σε μια βραδιά, που θα μπορούσε να βγει και να περηφανεύεται. Με αυτόν τον προπονητή, ο Παναθηναϊκός έχει τύχη να ανέβει ξανά προς τα ψηλά τα επόμενα χρόνια.
Ο Σέρβος άκουσε πολλά όλον αυτόν τον χρόνο και όχι άδικα. Δεν μπορεί κανείς να του τα προσάψει όλα, γιατί έχει πολλές αιτιολογίες για τις γκέλες που έχει κάνει. Όχι για όλες, αλλά σίγουρα για ένα πολύ σημαντικό κομμάτι των απωλειών. Κι αυτό έχει να κάνει με το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός, φέτος μετά από καιρό, προσπαθεί να εκπαιδευτεί σαν ομάδα, ώστε να παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο.
Έχεις λοιπόν έναν προπονητή, που μετά από το φινάλε ενός θριάμβου επισημαίνει: «Ήταν δύσκολη η προετοιμασία, ευχαριστώ τους παίκτες που δούλεψαν πολύ σκληρά και τους φιλάθλους που ήρθαν στο γήπεδο, παρότι τους είχαμε απογοητεύσει πολλές φορές φέτος. Ήρθαν και με τον παλμό και τη θετική ενέργεια που είχαν μας βοήθησαν να πάρουμε τους βαθμούς που χρειαζόμαστε». Μια ξεκάθαρη απολογία που γίνεται ακόμα πιο έντονη στο κλείσιμο των δηλώσεων του προσθέτει πως: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είναι η χρονιά που μπορούμε να υπερηφανευόμαστε για τα αποτελέσματά μας». Ο Γιοβάνοβιτς ξέρει τι μέγεθος ομάδας έχει αναλάβει, άσχετα με το τι συμβαίνει σε αυτήν την τελευταία δεκαετία.
Τώρα για την ομάδα που η διοίκηση, οι φιλικά προσκείμενοι σε αυτήν φίλαθλοι, αλλά και οι προπονητές, δεν έχουν ζητήσει μια ειλικρινή συγνώμη και όχι για να βγάλουν την υποχρέωση απλώς, γιατί το αν το μετανοείς, το δείχνουν μόνον οι πράξεις, η συνέχεια δεν θα είναι εύκολη. Απλά αν κάνει κάποιος τη σύγκριση, με τον Σέρβο τεχνικό να απολογείται μετά από θρίαμβο και με έναν προπονητή, να δυσκολεύεται να αρθρώσει δύο λέξεις γιατί ακριβώς δεν μπορεί να το διαχειριστεί είναι μια εικόνα απόλυτου κοντράστ.
Φυσικά ο Γιαννίκης φταίει λιγότερο απ’ όλους. Εκείνοι που πρέπει ν’ απολογηθούν είναι αυτοί που άφησαν να περάσει όλος ο Ιανουάριος, για να πάρουν ένα χαφ με κιλά παραπάνω και χωρίς να είναι έτοιμος να παίξει για τουλάχιστον έναν μήνα από την ώρα που ήρθε, ενώ γνώριζαν και έλεγαν πως θα υπάρξει ενίσχυση εκεί τον χειμώνα. Αφήνω όλα τα υπόλοιπα που έχουν γίνει γιατί πλέον είναι χιλιογραμμένα και χιλιοειπωμένα. Έχει πολλή έρημο μπροστά της η ΑΕΚ, να διανύσει...
