No Totti, no party

«Θα μείνω για πάντα στη Ρόμα. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να φοράει μία διαφορετική φανέλα». Φραντσέσκο Τότι.

Το είπε και το έκανε. Ο «Pupone» έμεινε μια ζωή στη Ρόμα τιμώντας τη φανέλα της όσο λίγοι ποδοσφαιριστές. Τα χρόνια όμως περνάνε, το σώμα γερνάει και η επιθυμία υστερεί σε σχέση με τα φυσικά προσόντα.

Γράφει ο Γιώργος Σιάφας

«Έχω φορέσει πολλές φανέλες, αλλά αυτή θα είναι η τελευταία μου» είπε όταν ρωτήθηκε για τον αριθμό τον εμφανίσεων που έχει αλλάξει με την πάροδο των ετών και ο κόσμος πολλών κατέρρευσε. Μπορεί να φαίνεται αρκετά τετριμμένο, αλλά κάποιοι έμαθαν να ζουν βλέποντάς τον να αγωνίζεται στο «Ολίμπικο» και φοβούνται να αντικρύσουν την επόμενη ημέρα χωρίς αυτόν.

Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία των «τζιαλορόσι» πήρε την απόφασή του να αποχωρήσει τώρα που αντέχει ακόμη. Όμως δεν είναι από αυτούς τους ανθρώπους που φεύγουν στα «καλά» τους για προσωπικό όφελος. Το κάνει για τον κόσμο που λατρεύει να τον βλέπει να πιπιλάει το δάχτυλό του όταν σκοράρει, να ουρλιάζει σαν να μην υπάρχει αύριο όταν κάτι δεν πάει καλά και να χαμογελάει με το κλασσικό… ιταλικό χαμόγελο όταν ακούει τους οπαδούς να φωνάζουν το όνομά του.

Με το ταλέντο του, αυτό το δεξί του πόδι, θα μπορούσε να έχει κατακτήσει τα πάντα σε κάποια άλλη ομάδα. Δεν το έκανε. Αρκέστηκε σε ένα πρωτάθλημα Ιταλίας (2000-2001), δύο Σούπερ Καπ Ιταλίας (2001, 2007) και δύο Κύπελλα Ιταλίας (2006-07, 2007-08). Και δεν ήταν ότι το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ θα του περνούσε αδιάφορο, αλλά στο μυαλό του -γιατί με το μυαλό αγαπάμε- ήθελε να το κατακτήσει με τη Ρόμα.

Στην διεθνή καριέρα του στάθηκε λίγο πιο τυχερός, αφού δίπλα σε άλλες σημερινές… παλιοσειρές κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, ενώ στο μακρινό παρελθόν (1996) πανηγύρισε και ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα με την εθνική Ελπίδων.

Ο πρώτος σκόρερ της Ρόμα (282 γκολ) και πρώτος εν ενεργεία σκόρερ στην Serie A (227 γκολ), ο ρέκορντμαν συμμετοχών της ομάδας (678 συμμετοχές) σιγά – σιγά βάζει τέλος σε μια σπουδαία καριέρα. Και έτσι, το… πραγματικό ποδόσφαιρο ξεθωριάζει με τους ίδιους αργούς ρυθμούς.

«Σας βλέπω στις εξέδρες. Σας νιώθω που με παρακολουθείτε. Σας είμαι ευγνώμων που είστε εκεί και θέλω να το ξέρετε. Θέλετε να μάθετε τι σκέφτομαι; Ποιος είμαι πραγματικά; Δεν μπορώ να σας το δώσω, αλλά μπορώ να σας δώσω 90 λεπτά με όλη μου την καρδιά. Το έκανα για 20 χρόνια τώρα. 670 Φορές και 282 τέρματα. Σας έδωσα όλη μου την καριέρα ως ποδοσφαιριστής. Για μία ομάδα. Τη Ρόμα. Παίζω για σας, τους οπαδούς. Ίσως αυτή είναι η στιγμή να σας ευχαριστήσω. Στην Ιταλία και όλο τον κόσμο. Εκ μέρους αυτού του σπουδαίου συλλόγου, σας ευχαριστώ. Μου δώσατε το πιο αγνό δώρο που θα μπορούσε κάποιος να δώσει. Ενέργεια. Ενέργεια να συνεχίσω . Ελπίζω πως με κάποιον τρόπο αυτό θα σας ικανοποιήσει, αλλά το καταλαβαίνω αν δεν γίνεται. Πιστέψτε με, το καταλαβαίνω. Διψάω για περισσότερα, όπως κι εσείς».