Mε τέρμα υπό κατάρρευση, ακραία μπακ-κώνους και δύο δώρα είναι λογική η συντριβή

Μέχρι σήμερα, ουδέποτε είχα γράψει με οπαδικό κριτήριο για τις κλήσεις της Εθνικής ομάδας.

Όμως το να βλέπεις ποδοσφαιριστές που χαρακτηρίζονται ακραία μπακ, να κάνουν αυτή την εμφάνιση, όταν έχεις παίξει σε 8 παιχνίδια σε ευρωπαϊκό επίπεδο (βλ. Μπακάκης) και ακόμα και στα ματς που έχασες είσαι από τους κορυφαίους, βλέπεις ποιοι παίζουν και αντιλαμβάνεσαι πως το ποδόσφαιρο, δεν είναι καθαρά ικανότητα, αλλά και δημόσιες σχέσεις.

Προσέξτε δεν γράφω καν για τον Κιβρακίδη που μπροστά σε Μανιάτη και Ρέτσο από δεξιά θα ήταν…Καφού, αλλά τελοσπάντων μιλάω για έναν πασπαρτού της άμυνας.

Ο Σκίμπε ξεκάθαρα έκανε κλήσεις θέλοντας να κρατήσει ισορροπίες και όχι να πάρει παίκτες από την ομάδα, τουλάχιστον από τις μεγάλες που παίζουν οι περισσότεροι και οι πιο φορμαρισμένοι Έλληνες. Αγνόησε τη φόρμα του Ανέστη και έβαλε έναν πορτιέρε που μόλις τέσσερις μέρες πριν, δέχτηκε τρία γκολ σε ένα ημίωρο. Κάπου εδώ θα μπορούσε να τελειώσει κάθε συζήτηση.

Ο σχηματισμός αυτός θα μπορούσε να βγει με τα ντουμπλαρίσματα στα άκρα. Όμως όταν γίνεται ένα λάθος σαν αυτό που κάνει ο Καρνέζης και το τρως στο 10’ με πέναλτι και με αυτόν τον τρόπο, είναι απίθανο ν’ ανανήψεις. Κι όταν στο ένας εναντίον ενός του Στρνιτς με τον Μανιάτη, αντιλαμβάνεσαι πως αυτός που έχεις δεξιά χωρίς κάλυψη, και με το κέντρο της άμυνας ν’ απουσιάζει, πας για πολλά.

Ο Σταφυλίδης δεν υπάρχει καν στο πλάνο στο 3ο γκολ, ο Καρνέζης είναι εκτός τόπου και χρόνου για να κάνει κάτι σε αυτή τη φάση με σαφώς πιο περιορισμένη ευθύνη και από εκεί και μετά έρχεται και το δώρο που σε αποτελειώνει από τον Σταφυλίδη. Το γεγονός πως δεν έφαγες περισσότερα είναι καθαρά συγκυριακό.

Ένας άνευρος Σκίμπε, αφού τα έκανε μαντάρα επιλέγοντας με αυτά τα πρόσωπα τον συγκεκριμένο σχηματισμό (αμφιβάλλω αν έχει παίξει έστω και ένας φέτος 3-5-2 στην ομάδα του) αυτά τα πρόσωπα επιλέγει να μην κυνηγήσει έστω μια ελπίδα, όταν τραυματίζεται ο Σάμαρης. Θα μπορούσε να βάλει Λάζαρο μέσα και να τραβήξει τον Ζέκα στα χαφ μήπως και κάνει κάτι για να διατηρήσει ορισμένες λιγοστές ελπίδες.

Ο Σκίμπε πλήρωσε ακριβά τις απουσίες, αλλά και το ζόρι που τραβάει, θέλοντας να κρατήσει ισορροπίες στις κλήσεις, αλλά και σε όσους χρησιμοποιούνται. Ένα ζόρι για το οποίο ασφαλώς μπορούν να έχουν παράπονα οι παίκτες της ΑΕΚ, αυτοί που ήταν στην αποστολή (Λάζαρος και Ανέστης), αλλά και ο Μπακάκης που δεν κλήθηκε. Για να μην γράψω ακόμα και τον Κιβρακίδη, με την παρουσία που είδαμε από τα ακραία μπακ.

Αν μπορεί να σωθεί κάτι; Δε νομίζω. Όλα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, αλλά χρειαζόμαστε ένα μεγάλο θαύμα την Κυριακή. Στο 4-4-1-1 δε νομίζω πως θα παθαίναμε τέτοια ζημιά, αφού τουλάχιστον στα άκρα θα υπήρχε ντουμπλάρισμα στα μαρκαρίσματα. Με τόσα ατομικά λάθη, αλλά και παίκτες σαφέστατα πολύ κατώτερου επιπέδου από εκείνο της Εθνικής ομάδας, όπως αποδείχτηκε μέσα στο γήπεδο, ήταν μοιραία τέτοια ήττα. Ο Σκίμπε ή ο επόμενος καλό θα είναι να καλεί, ειδικά αν έχει τόσες απώλειες, με βάση τη φόρμα και όχι με βάση τη διατήρηση των ισορροπιών. Iσορροπίες που πρέπει να κρατιούνται πάντα, σε βάρος της λογικής και της ΑΕΚ.