Η σοκαριστική εξομολόγηση της μαραθωνοδρόμου Μαρίας Πολύζου: «Ο πατέρας μου με βίαζε από τα 11»

Η κορυφαία Μαραθωνοδρόμος της χώρας μας, Μαρία Πολύζου, αποκάλυψε πως ο πατέρας της την κακοποιούσε σεξουαλικά από την ηλικία των 11 ετών, ενώ αναφέρθηκε και στη μεγάλη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο το 2019, τονίζοντας πως ο αθλητισμός τη βοήθησε να ξεφύγει από όλα αυτά.

«Έτσι μου δόθηκε τελικά η ζωή. Όχι μόνο να διανύω τα 42.195 μέτρα, όχι μόνο να τερματίζω τον καρκίνο του μαστού που πέρασα, αλλά κυρίως όμως να καταφέρνω να βγαίνω νικήτρια από την μεγαλύτερη μάχη που έδωσα. Με την κακοποίηση», δήλωσε η Μαρία Πολύζου στην εκπομπή του Mega «Live News».

Μέσω του βιβλίου της με τίτλο «Μην τα παρατάς» αποκαλύπτει πως πως ο πατέρας της την βίαζε από την ηλικία των έντεκα ετών:

«Γεννήθηκα στην Πάτρα ο πατέρας μου ήταν ψαράς, δούλευε σκληρά αλλά ήταν πάμπτωχος. Ο πατέρας μου ήταν άγριος στην όψη και στους τρόπους. Δεν ήταν ψηλός, μάλλον μετρίου αναστήματος. Είχε σκούρα επιδερμίδα και το καλοκαίρι μαύριζε περισσότερο λόγω δουλειάς. Είχε μαύρα μαλλιά και μούσια που τον έκαναν ακόμη πιο τρομακτικό. Έπινε και, όταν μεθούσε, γινόταν βίαιος. Μας χτυπούσε και τον τρέμαμε όλοι. Εμένα από την ηλικία των 11-12 ετών με βίαζε».

Το τρέξιμο την βοήθησε για να ξεφύγει από το προσωπικό μαρτύριο που βίωνε επί χρόνια από τον ίδιο τον πατέρα της.
«Με σωσίβιο τον αθλητισμό τα όνειρα και τους στόχους μου κατάφερα να βγω από τη μαυρίλα και να προχωρήσω στη θέση που ήθελα εγώ να βάλω τον εαυτό μου», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά.

Το 1996 έγινε η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίστηκε στον Μαραθώνιο σε Ολυμπιακούς αγώνες στην Ατλάντα. Το 2010 ήταν η πρώτη γυναίκα από την αρχαιότητα γυναίκα που αναβίωσε το Φειδιππίδειο άθλο. Έτρεξε την διαδρομή 524 χιλιομέτρων (Αθήνα – Σπάρτη – Αθήνα Τύμβος Μαραθώνα) στην επέτειο των 2,5 χιλιάδων χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνα.

Το 2019 διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και τον νίκησε: «Μου άρεσε να δραπετεύω στον δικό μου κόσμο. Την ομορφιά που χρειαζόμουν την έφτιαχνα μέσα μου. Υποσυνείδητα ίσως, από πολύ μικρή προσπαθούσα να μην είμαι εντελώς εκεί όπου βρισκόταν το σώμα μου, αλλά να περιπλανιέμαι όπου με οδηγούσε το μυαλό και η ψυχή μου».

«Το καταθέτω διότι έχουμε χρέος να προστατεύουμε τα παιδιά μας. Έχουμε χρέος και θα ήθελα κάθε παιδί να ξέρει ότι μπορεί να μιλήσει», γράφει μεταξύ άλλων στο βιβλίο της για τα όσα τραγικά έζησε μικρή.