H ιστορία του Dreamcast

Ένα ισχυρό για την εποχή σύστημα με αρκετές καινοτομίες, που ήρθε σε μια δύσκολη στιγμή για τη SEGA (μετά την αποτυχία του SEGA Saturn) και αναγκαστικά τελείωσε γρήγορα την παρουσία του στην αγορά τόσο για τεχνικούς λόγους, όσο και λόγο ισχυρού ανταγωνισμού από τη Sony.

Ήταν το σύστημα που άνοιξε το χορό για την έκτη γενιά συστημάτων οικιακής ψυχαγωγίας (PS2, Xbox, GameCube) και κυκλοφόρησε αρχικά στην αγορά της Ιαπωνίας το 1998. Αποτελεί την τελευταία οικιακή κονσόλα της SEGA μέχρι και σήμερα, ενώ πολλές φορές έχει ακουστεί ότι ο ιαπωνικός κολοσσός ίσως σκεφτεί την επαναφορά σε αυτό τον τομέα, κάτι που στα αυτιά μας ακούει από απίθανο έως και αδύνατο για τη σημερινή του δομή. Με την απογοητευτική πορεία του SEGA Saturn να βρίσκεται πάνω από το κεφάλι της, η SEGA αποφασίζει το 1997 να κάνει γρήγορα το επόμενο βήμα και δύο διαφορετικές ομάδες αρχίζουν να εργάζονται πάνω στο project. Στην κεφαλή της μίας βρίσκεται ο Tatsuo Yamamoto (IBM) και στην άλλη ο Hideki Sato (SEGA) και τελικά η πρόταση που επικρατεί είναι αυτή του Sato. Το σύστημα χρησιμοποιεί Hitachi SH4 αρχιτεκτονική και επεξεργαστή γραφικών VideoLogic PowerVR2, με δυνατότητες επιδόσεων που έφταναν στα 7 εκατομμύρια πολύγωνα το δευτερόλεπτο και υποστήριξη trilinear filtering. Το Dreamcast μπορούσε να βγάλει από την έξοδό του εικόνα σε progressive scan ανάλυση 640x480 και να υποστηρίξει 16.78 εκατομμύρια χρώματα. Από τα υπόλοιπα τεχνικά χαρακτηριστικά του ξεχώριζαν τα: 16MB 664-bit 100MHz RAM, τα 128kb flash memory και το Yamaha/Samsung GD-Rom Drive.

Διαβάστε τη συνέχεια του αφιερώματος εδώ.