Giannis ή Ντόντσιτς; Αιτία καυγά στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι

Οι… γυαλισμένες πιατέλες στο πρωτοχρονιάτικο οικογενειακό τραπέζι δεν θυμίζουν σε τίποτα πως μέχρι πριν λίγα λεπτά εκεί στοιβάζονταν κάθε λογής εδέσματα. Μετά από μισή (και βάλε) ώρα μάχης τα πιρούνια «σβήνουν» σε ποτήρια με κρύο νερό, οι ζώνες στα παντελόνια έχουν χαλαρώσει, ίσως και ένα-δυο κουμπιά να έχουν ανοίξει στα κρυφά για να μην καταπιέζεται άλλο το φούσκωμα, αλλά ουδείς δείχνει διάθεση να σηκωθεί. Είτε από το βάρος, είτε επειδή πάντα υπάρχει χώρος και για γλυκάκι…

Την απόλυτη σιωπή και εφαρμογή του χρυσού κανόνα «όταν τρώνε, δεν μιλάνε», διαδέχεται-ως συνήθως-η ώρα της κουβέντας. Οι νεότεροι της παρέας δείχνουν βαριεστημένοι ακούγοντας τις συνήθεις ατάκες «εκεί μας καταντήσανε οι αλήτες» ή «εσύ πότε θα νοικοκυρευτείς επιτέλους;». Όμως όταν ο θείος-που ως συνήθως αποφασίζει να καθίσει με τη νεολαία-αντικρίζοντας με το βλέφαρό του την τηλεόραση μια είδηση για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο σχολιάζει «να μου το θυμηθείτε, αυτό το παλικάρι θα γίνει ο καλύτερος Ευρωπαίος που έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ» η σύναξη αποκτά απρόσμενο ενδιαφέρον…

-«Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Ντράζεν με αυτά που λέτε… Αν κάποιος δικαιούται να λέει πως μπορεί να τους ξεπεράσει όλους είναι ο Ντόντσιτς», πετάγεται ο οικοδεσπότης.

-«Κάτσε, ρε πατέρα. Ούτε τρίμηνο δεν παίζει στο ΝΒΑ και αμέσως τον κάνατε Hall of Famer! Ξέρεις πόσοι βαφτίστηκαν νέοι Τζόρνταν και κατέληξαν στα αζήτητα; Ηρεμία λίγο!», αντιμιλά ο γιος του.

-«Ναι, αλλά ο πιτσιρίκος δεν έχει κλείσει ούτε τα 20 και κάνει παπάδες από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του εκεί! Ο Γιάννης πήγε στην ίδια ηλικία και τα πρώτα 1-2 χρόνια κουνούσε τις πετσέτες», η απάντηση του θείου.

-«Πρώτον, επειδή μάλλον έχεις να δεις ΝΒΑ από την εποχή του Πιτ Μάραβιτς, στους φετινούς Μάβερικς θα’ παιζα… κι εγώ. Δεύτερον, ο Ντόντσιτς πήγε στο Ντάλας έτοιμος παίκτης, με τρεις σεζόν σε τοπ επίπεδο, ενώ ο Γιάννης δεν ήταν καν βασικός στον Φιλαθλητικό», η σειρά του μικρού να «σκοράρει».

-«Ας έπαιζε και ο Γιάννης σε μεγάλη ομάδα της Ευρώπης να τον βλέπαμε», αντιδρά ο πατέρας.

-«Δεν μπορούσε να παίξει, γιατί δεν είχε χαρτιά! Και, πες μου, ποιος θα έδινε θέση ξένου σε έναν 15χρονο; Εδώ δεν παίρνουν ευκαιρίες παιδιά 19-20 ετών στις ομάδες», απαντά ο μικρός βγάζοντας και το δικό του προσωπικό παράπονο.

-«Τέλος πάντων… Σημασία έχει ότι ο Ντόντσιτς έχει πολύ περισσότερο ταλέντο. Τι ντρίμπλα, τι σουτ, τι κινήσεις, τι μπασκετικό μυαλό!», αλλάζει το θέμα ο πατέρας.

-«Ενώ ο Γιάννης, ε; Ο τύπος είναι 2,11μ. και κατεβάζει την μπάλα σαν τον Γουέστμπρουκ, μοιράζει ασίστ σαν τον Πολ και χορεύει στο ποστ σαν τον Χακίμ αντιπάλους ψηλότερους και δυνατότερους. Να ξέρουμε τι βλέπουμε και τι λέμε!», αυθαδιάζει ο νεαρός.

-«Ξέχασες να πεις όμως ότι σουτάρει σαν τον ΝτεΆντρε Τζόρνταν. Όλα του τα καλάθια είναι καρφώματα, αν ξεμυτίσει από το ζωγραφιστό με τα τούβλα που ρίχνει θα φτιάξει και δεύτερο νέο γήπεδο στους Μπακς», η ειρωνική απάντηση του θείου.

-«Αφού δεν μπορούν να τον σταματήσουν μέσα στη ρακέτα, γιατί να τραβιέται στο τρίποντο; Είναι σα να κατηγορείς τον Σακίλ γιατί δεν έβαζε σουτάκια από μακριά! Αφού τους γλεντά στο ποστ», με τον μικρό να βρίσκει σύμμαχο στο πρόσωπο του ξαδέρφου του.

-«Το θέμα είναι πως αν ο Γιάννης δεν είχε αυτό το κορμί δεν θα περνούσε ούτε απέξω από το ΝΒΑ», συνεχίζει ο πατέρας του.

-«Άμα το πάμε έτσι, κι ο Καζαντζίδης αν δεν είχε φωνή δεν θα γινόταν τραγουδιστής, και η Σίντι Κρόφορντ άμα δεν ήταν ωραία δεν θα γινόταν τοπ μόντελ… Ή για να το πάμε μπασκετικά, αν Τζόρνταν δεν είχε αυτό το άλμα, ο Κάρι δεν είχε αυτό το σουτ, και ο Λεμπρόν δεν ήταν τέτοιο τεθωρακισμένο, δεν θα πήγαιναν πουθενά. Ο τύπος έχει όλο το πακέτο!», απαντά ο πιτσιρικάς και συνεχίζει: «Ο Ντόντσιτς είναι βαρύς για το ΝΒΑ. Δεν μπορεί να περάσει σε ταχύτητα ούτε κώνο. Τα αμερικανάκια περνάνε από πάνω του και καρφώνουν».

-«Γι’ αυτό δεν θα μάθεις ποτέ μπάσκετ, μικρέ. Ο Ντόντσιτς μπορεί να μην πηδά στο Θεό, μπορεί να μην έχει έκρηξη ή ταχύτητα, αλλά με την τεχνική και το μυαλό του κάνει τα αμερικανάκια που λες... συγκρουόμενα. Και γιατί να τους περάσει; Αν είναι μάγκες, ας του κόψει κάποιος το step back σουτ», απαντά ο θείος.

-«Μου’ μαθες και το step back, τρομάρα σου», ανεβάζει τους τόνους ο γιος του και συνεχίζει: «Για να μη μιλήσουμε για άμυνα. Ο Ντόντσιτς είναι ένας ξανθομάλλης Χάρντεν, μπάζει από παντού, ενώ ο Γιάννης κερνά ταπίδια, κλέβει, κάνει και… deflections. Αυτό ξέρεις τι σημαίνει, γέρο;».

-«Θα’ σου λεγα τίποτα, αλλά έχε χάρη, μέρα που’ ναι. Μια χαρά άμυνα παίζει ο Ντόντσιτς. Το παλικάρι είναι νταμάρι, δεν τον σπρώχνεις με τίποτα. Και έχει την εξυπνάδα να καλύπτει τα μειονεκτήματά του σε ταχύτητα και έκρηξη. Εσείς οι νέοι κοιτάτε μόνο τάπες και κλεψίματα. Άμυνα δεν είναι όμως μόνο αυτό. Μάθε μπαλίτσα από κανέναν παλιότερο!», η νέα… επίθεση του old school.

-«Καλά, δεν παίζει αυτό που λες, αλλά συνεχίζω: ο Ντόντσιτς δεν έχει μεγάλα περιθώρια εξέλιξης. Ό,τι είδαμε από αυτόν είδαμε. Έπιασε ταβάνι. Ο Γιάννης κάθε χρόνο βάζει στοιχεία στο παιχνίδι του», η νέα… κατηγορία του ανιψιού κατά του Σλοβένου.

-«Ο τύπος είναι ακόμη 19 και κάθε χρόνο είναι δέκα φορές καλύτερος! Εσύ δεν είχες περιθώρια εξέλιξης που σε έτρεχα στις προπονήσεις και δεν αξιώθηκες να παίξεις ούτε ΕΣΚΑ!», το πάει σε… προσωπικό επίπεδο ο πατέρας του και συνεχίζει:

-«Για να σου πω και το άλλο: Τι έχει κερδίσει στα 24 του ο Γιάννης; Γιατί ο Ντόντσιτς έχει πάρει κούπα και βραβείο MVP στην Ευρωλίγκα, πρωταθλήματα στην Ισπανία, μέχρι και το Ευρωμπάσκετ! Για να σε δω τώρα!», προκαλεί τον νεανία.

-«Αν η Ελλάδα είχε τον Γιάννη στο τελευταίο Ευρωμπάσκετ, εμείς θα το σηκώναμε! Επίσης, όταν πήγε στο ΝΒΑ, το Μιλγουόκι είχε καταντήσει ένα… χωριό του ΝΒΑ, που όλοι το σνόμπαραν και είχε μηδέν προοπτική. Μέχρι και η θέση του στη λίγκα κινδύνευε! Τώρα η ομάδα είναι από τις κορυφαίες στο πρωτάθλημα, με νέο γήπεδο και έχει αλλάξει επίπεδο εμπορικά χάρη στον Γιάννη. Και μπορεί να μην πήρε τίτλο… ακόμη, αλλά έλα να τα πούμε κατά τον Ιούνη. Αν και η σεζόν για τον αγαπημένο σου, Λούκα, θα τελειώσει Απρίλη», η απάντηση του μικρού.

Την ένταση «σπάει» η παρέμβαση του πρεσβύτερου της παρέας, του θείου Γιάννη που έζησε χρόνια στην Αμερική. «Σκάστε πια και οι δυο σας! Μας ζαλίσατε! Εδώ στην Ελλάδα όλο και κάτι βρίσκετε να τσακώνεστε. Αντί να χαίρεστε που δυο δικά μας παιδιά τα καταφέρνουν στο USA, κάθεστε και τρώγεστε. Παλιά όποιος πήγαινε στην Αμερική μετανάστης έπλενε πιάτα και όποιος πήγαινε για να παίξει μπάσκετ ήταν εξωφυλαρούχας. Ας είναι καλα ο Ντίβατς, ο Σρεμπφ, ο Μαρτσουλιόνις, ο μακαρίτης ο Πέτροβιτς που άνοιξαν το δρόμο και ο Νοβίτσκι, οι Γκασόλ ή ο Πάρκερ που τους έδειξαν ότι παίζεται κι αλλού το άθλημα. Καθίστε και απολαύστε τον Γιαννάκη, τον Ντόντσιτς και τα άλλα νέα παιδιά και αφήστε τους καυγάδες για την Ελλάδα…», βάζει τα πράγματα στη σωστή τους βάση η φωνή της λογικής.