Παιδιά, λείπετε: Οι ηχηρές απουσίες από το Final 4

Η ιστορία γράφεται πάντα από τους παρόντες. Όμως κάποιες απουσίες «φωνάζουν». Το Final 4 του Βελιγραδίου συγκεντρώνει αξιοκρατικά τις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, αλλά δεν μπορεί να μην λείπουν κάποια πρόσωπα που ήταν συνυφασμένα με την τελική φάση της διοργάνωσης τα προηγούμενα χρόνια. Ας δούμε αυτές τις «ηχηρές» απουσίες…

Κάιλ Χάινς: Ο σέντερ-τσέπης θα λείψει για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια

Όταν το 2011 έσκασε μύτη στην Ευρωλίγκα με την Μπάμπεργκ, όλοι κοίταζαν με μισό μάτι τον… ούτε καν δίμετρο (1,98μ.) σέντερ. Όταν αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό πολλοί αμφέβαλλαν ότι ανήκει στο top level. Σύντομα όμως αυτός ο «ψηλός»-τσέπης κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων. Όχι απλώς έκανε μόδα για αρκετά χρόνια τους «κοντούς» και αθλητικούς σέντερ, αλλά η πληθωρική παρουσία του, ειδικά στην άμυνα, τον έκανε ακρογωνιαίο λίθο ομάδων κορυφής. Μετά από δύο Ευρωλίγκες με τον Ολυμπιακό (2012, 2013), άλλες δύο με την ΤΣΣΚΑ (2016, 2019), αλλά και μετά από εννιά προκρίσεις σε ισάριθμες σειρές playoffs, ο Κάιλ Χάινς θα λείψει από Final 4. Ο ίδιος, στα 36 του, πάλεψε γενναία με την αποδεκατισμένη Αρμάνι Μιλάνο να φτάσει σε δέκατο Final 4, αλλά δεν τα κατάφερε, παρότι κέρδισε για τρίτη φορά στην καριέρα του το βραβείο του κορυφαίου αμυντικού της διοργάνωσης. Δεν πρόκειται να το βάλει κάτω, όμως, και του χρόνου θα παλέψει για το… δέκα το καλό.

Δημήτρης Ιτούδης: Λείπει μόνο αν... χαλάσει ο κόσμος

Δημήτρης Ιτούδης και Final 4 πάνε μαζί… Ο Έλληνας τεχνικός στα 30 του εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη γιορτή της Ευρωλίγκας ως συνεργάτης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Στο πλευρό του Σέρβου mastermind συμμετείχε σε οκτώ Final 4 κατακτώντας πέντε τίτλους, αλλά κι όταν άνοιξα τα φτερά του για σόλο καριέρα δεν άλλαξε συνήθειες. Από το 2014 που ανέλαβε την ΤΣΣΚΑ συμμετείχε άλλες έξι φορές στην τελική τετράδα μετρώντας και δύο ακόμη κούπες (2016, 2019). Για να λείψει ο Ιτούδης από Final 4 πρέπει να συμβούν κοσμογονικά γεγονότα. Όπως το 2020, που η σεζόν ακυρώθηκε λόγω πανδημίας ή φέτος που ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο αποκλεισμός της Ρωσίας τού στέρησε τη δυνατότητα να διεκδικήσει την παρουσία του στο Βελιγράδι.

Βασίλης Σπανούλης: Το πρώτο Final 4 μετά την εποχή του

Η απόφασή του να αποσυρθεί στο τέλος της περασμένης περιόδου ήταν ένα τέλος εποχής. Για τον ίδιο, τον Ολυμπιακό, αλλά και την Ευρωλίγκα. Αυτό το Final 4 θα είναι το πρώτο μετά την αποχώρησή του από τη δράση. Μολονότι έπαιξε σε μόλις πέντε από αυτά, άφησε ανεξίτηλα το στίγμα του συνδυάζοντας τρεις κατακτήσεις με ισάριθμα βραβεία MVP, αλλά και δύο επιπλέον παρουσίες σε τελικό, δίχως να χάσει σε κανέναν ημιτελικό. Από την παράσταση στο καλύτερο Final 4 της ιστορίας στο Βερολίνο το 2009 μέχρι την πάσα τίτλου στον Πρίντεζη το 2012, κι από τα τρία σερί τρίποντα που έφεραν τούμπα τη Ρεάλ το 2013 στις ραψωδίες του στους ημιτελικούς με την ΤΣΣΚΑ το 2015 και το 2017, ο πλέον legend της διοργάνωσης έχει βάλει την υπογραφή του σε ΚΑΘΕ Final 4 που εμφανίστηκε.

Ζέλικο Ομπράντοβιτς: Λείπει ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών»

Κάθε του απουσία αποτελεί… κοσμοϊστορικό γεγονός. Ο απόλυτος άρχοντας της διοργάνωσης έχει δώσει το «παρών» σε 18 Final 4 (από τα 29 που έχουν γίνει από το καλοκαίρι του 1991, όταν και άρχισε την προπονητική) κατακτώντας 11 φορές τον τίτλο με πέντε διαφορετικές ομάδες, επιδόσεις απλησίαστες για οποιονδήποτε άλλον προπονητή. Το 2020, μετά από πέντε σερί σεζόν σε Final 4 και μια χρονιά που ακυρώθηκε, αποχώρησε από τη Φενέρμπαχτσε και φέτος δεν θα μπορούσε να είναι παρών, αφού επέλεξε το φιλόδοξο πρότζεκτ της Παρτιζάν στο Eurocup. Κάτι όμως μας λέει πως ο «Ζοτς» δεν έχει τελειώσει από την Ευρωλίγκα και ίσως την επόμενη σεζόν επιστρέψει δριμύτερος.

Μάικ Τζέιμς: Ένας ωραίος «τρελός»

Τον αγαπάς ή τον μισείς, αγαπάς να τον μισείς ή μισείς να τον αγαπάς, είναι αμαρτία αυτός ο παικταράς σε οκτώ σεζόν στην Ευρωλίγκα να έχει εμφανιστεί σε μόλις ένα Final 4. Αυτό του 2016 με την Μπασκόνια. Με τον Παναθηναϊκό και την Αρμάνι οι δικές του πολύ καλές εμφανίσεις δεν ήταν αρκετές για να επιστρέψει, το 2020 το λουκέτο που έβαλε ο κορωνοϊός τού στέρησε όχι μόνο ένα Final 4 και έναν πιθανό τίτλο με την ΤΣΣΚΑ, αλλά και το μάλλον βέβαιο βραβείο του MVP, το 2021 ο εκρηκτικός χαρακτήρας του τον οδήγησε στην έξοδο και μάλλον κατέστρεψε τη σεζόν της ομάδας της Μόσχας, ενώ φέτος έφτασε στον προθάλαμο με την πρωτάρα Μονακό αλλά έπεσε πάνω στον Ολυμπιακό.