FC: Ώρα για δημοπρασία

Η τελευταία τσίχλα που μάσησε ως προπονητής ο Σερ Άλεξ, τέθηκε στο e-bay προς δημοπράτηση. Πραγματικά ανεκτίμητο αντικείμενο, αφού δεν μπορώ να φανταστώ ούτε έναν άνθρωπο στον πλανήτη, που να μην θέλει να έχει στην κατοχή του την τσίχλα με τα τελευταία προπονητικά σάλια του Σερ Άλεξ. Μέχρι τη στιγμή που γραφόταν αυτό το κείμενο, η προσφορά είχε φτάσει τις 28 λίρες, αν και κάτι μου λέει ότι Σκωτσέζος προπονητής λίγο πάνω από τα 50, που πρόσφατα ανέλαβε πάγκο σπουδαίας ομάδας μετά από 11 χρόνια σε άλλη αγγλική ομάδα, τελικά θα πλειοδοτήσει. Βλέπετε, είναι συνηθισμένος να «γλείφει» τον Σερ Άλεξ.

Εν πάσει περιπτώσει, όλο αυτό μας δίνει μια υπέροχη αφορμή να σκεφτούμε από τώρα τι ωραίο ή άσχημο θα πρέπει να αφήσουν φεύγοντας από το ποδόσφαιρο διάφοροι άλλοι επιφανείς κύριοι, ποδοσφαιριστές και προπονητές. Εμείς κάνουμε την αρχή, εσείς μπορείτε να τροφοδοτήσετε τη συνέχεια στέλνοντάς μας mails:

Η καράφα του Ράφα: μπορεί να «μας την έδειξε» ο πολυήττης τεχνικός κατακτώντας το Europa, αλλά εμείς δεν θα σταματήσουμε να τον πειράζουμε, μια που τον αγαπάμε. Ως καλός ταβερνιάρης με χαρακτηριστικά κόκκινα μάγουλα, θα αφήσει την καλοδουλεμένη του καράφα για να τον θυμόμαστε πίνοντας ένα κοκκινέλι στην υγειά του.

Ο καθρέφτης της Κρίστας: «Καθρέφτη - καθρεφτάκι μου, ποιος είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου; Και μην ακούσω καμιά βλακεία πάλι για τον Μέσι, γιατί θα έχεις την τύχη που είχαν οι προηγούμενοι έξι καθρέφτες». - «Εσύ είσαι πολυχρονεμένε μου Κριστιάνο, ο καλύτερος και πιο όμορφος και πιο διάσημος και με τις καλύτερες γκόμενες. Αλλά σκέψου λίγο: έξι καθρέφτες που έσπασες επί επτά χρόνια γρουσουζιά ο καθένας = 42 χρόνια. Περιμένεις στ’ αλήθεια να δεις προκοπή σ’ αυτή τη ζωή;»

Οι ακτινογραφίες του Μοχθηρού: Μοχθηρός, είναι ο Πέπε. Και ακτινογραφίες, είναι η πλούσια συλλογή του από περόνες και κνήμες αντιπάλων, από χιαστούς και μηνίσκους, από πλευρά και σκαλπ. Αν ήταν Ινδιάνος και φύλαγε τα λάφυρα στη σκηνή του, θα έπρεπε να ζει σε σκηνή - μεζονέτα.

Ο κουμπαράς του Κουμπαρά: Ποτέ κανείς άλλος στον κόσμο δεν διαφήμισε τόσο πολύ την έννοια της αποταμίευσης, όσο ο Βίκτορας ο Βαλντέζ: ένας ανθρώπινος κουμπαράς, πάντα σε ετοιμότητα να δεχθεί καταθέσεις, πάντα ανοιχτός σε αποταμιευτικά προγράμματα, ποτέ ακατάδεχτος, ποτέ με τα ρολά του τέρματος κατεβασμένα. Ο επόμενος κουμπαράς του Ταχυδρομικού Ταμευτηρίου δεν πρέπει να είναι ένα γουρουνάκι, αλλά ένας Βαλντέζ. Που να μην σπάει όταν πέφτει κάτω. Όχι ότι πέφτει βέβαια και συχνά.

Ο κοριός του Ίκερ: Κι εμείς αγαπήσαμε αγαπητέ Κασίγιας. Όχι τη Σάρα βέβαια, αλλά τη Μάρα και το καλό ή κακό συναπάντημα, αλλά τέλος πάντων δεν κάναμε έτσι: δεν καρφώναμε χαρτί και καλαμάρι ό,τι μαθαίναμε στην καλή μας. Και ξέρεις ότι όλα αυτά τα λέμε με αγάπη, αλλά το παράκανες. Μόνο εσύ θα μπορούσες να κάνεις τον Τόμπρα και τον Μαυρίκη να δακρύσουν από συγκίνηση.

Το φουλάρι του Μαντσίνι: Δεν έχει σημασία ότι στην πραγματικότητα δεν ξεκίνησε ποτέ την προπονητική, σημασία έχει ότι κάποια μέρα θα την τερματίσει επισήμως. Εκείνη τη μέρα, το περίφημο φουλάρι του θα δημοπρατηθεί - όχι βέβαια στο e-bay, αλλά από «Σόθμπις» και πάνω. Κι όχι με 28 λίρες και βλακείες, αλλά με τιμή εκκίνησης πενταψήφιο νούμερο. Δεν μπορείς να κοστολογήσεις λιγότερο ένα φουλάρι, που ξέρει περισσότερη μπάλα απ’ αυτόν που το φοράει.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr