FC: Πονάει χέρι; Κόψει κεφάλια. 2700 για την ακρίβεια

Θα το ξεκαθαρίσω αρχής εξαρχής: δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός όταν η κουβέντα έρχεται στην ΕΡΤ. Το Fight Club εκεί αντάμωσε τον Οκτώβριο του 2001, έξω από τα στούντιο της ΕΡΑ Σπορ, εκεί γνωριστήκαμε με τον Γιάννη Τσαούση και τον Παύλο Κοντογιαννίδη, εκεί ξεκινήσαμε πριν 12 σχεδόν χρόνια το ραδιοφωνικό μας ταξίδι, εκεί μείναμε μέχρι τον Μάρτιο του 2005 έχοντας περάσει πολλές όμορφες και λιγοστές άσχημες στιγμές.

Δεν μπορώ επίσης να είμαι αντικειμενικός διότι εκεί έχω φίλους. Φίλους καλούς που βλεπόμαστε ακόμα και φίλους που έχουμε χαθεί, αλλά ξέρουμε πως όταν τύχει να βρεθούμε δεν θα χρειαστούμε ούτε δευτερόλεπτο για να θυμηθούμε τα παλιά. Φίλους που δουλεύουν εκεί χρόνια, αλλά δουλεύουν - δεν είναι απ’ αυτούς που δεν πατάνε ποτέ, που κοροϊδεύουν την κοινωνία, που αμείβονται πλουσιοπάροχα, που τα κονομάνε από δέκα μεριές. Φίλοι και συνάδελφοι, άνθρωποι «συνηθισμένοι» και τίμιοι, ευσυνείδητοι και επαγγελματίες, που προσπαθούν με όσα μέσα διαθέτουν, με όσα «μην» και «πρέπει», ανάμεσα από αγκυλώσεις και πράγματα που κάνουν «τζιζ», να κάνουν το μαγαζί που λέγεται ΕΡΤ όσο γίνεται πιο ανταγωνιστικό - είτε μιλάμε για τηλεόραση, είτε για ραδιόφωνο.

Σε κάποιους μπορεί να κάνει εντύπωση που ακούνε ότι υπάρχουν στην ΕΡΤ και άνθρωποι που πραγματικά ίδρωναν το μεροκάματο. Είναι οι ίδιοι προφανώς που θεωρούν ότι όλοι οι αστυνομικοί είναι «μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι», ότι όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι, ότι όλοι οι δημοσιογράφοι είναι «αλήτες - ρουφιάνοι», ότι όλοι οι γιατροί παίρνουν φακελάκι και πάει λέγοντας. Ε λοιπόν συγνώμη που θα τους γκρεμίσω όλα όσα πίστευαν, αλλά δεν είναι τόσο απόλυτα τα πράγματα, τόσο χοντροκομμένα και τόσο «βολικά». Βεβαίως και στην ΕΡΤ έγιναν ρουσφέτια, βεβαίως και υπήρχε διασπάθιση χρήματος, βολέματα, ρεμούλες, τεμπελχανάδες, επίορκοι, φαντομάδες, υπεράριθμοι και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς. Δεν ήταν όμως όλοι, ούτε καν η πλειοψηφία των εργαζομένων. Και το χέρι το κόβεις όχι αν πονάει, αλλά αν υπάρχει κίνδυνος να μεταφερθεί η μόλυνση και στο υπόλοιπο σώμα. Εδώ το χέρι κόπηκε χωρίς να υπάρξει καν δεύτερη γνώμη.

Άκουσα και διάβασα με προσοχή όσα είπε ο κ. Κεδίκογλου αναφορικά με το κλείσιμο της ΕΡΤ. Μπορώ να πω ότι πολλά με βρίσκουν σύμφωνο, όπως φαντάζομαι και τους περισσότερους συμπολίτες μας. Αλλά δεν μπορώ να δεχθώ ότι μια Κυβέρνηση (ή το ένα κόμμα της τρικομματικής Κυβέρνησης) έχει τη δύναμη και την αποφασιστικότητα να κλείσει εν μία νυκτί με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου την ΕΡΤ και να πετάξει στον δρόμο 2.700 οικογένειες, αλλά δεν έχει την ίδια δύναμη να ενοποιήσει τα έξι λογιστήρια ή να απαιτήσει την απογραφή των περιουσιακών στοιχείων της ΕΡΤ, κάτι που ζητάει τόσα χρόνια να γίνει και κανείς δεν συμμορφώνεται. Δεν μου κολλάει. Προφανώς και υπάρχουν πολλά στραβά στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση αλλά γιατί αντί να γίνει επιτέλους μια σοβαρή προσπάθεια να διορθωθούν, μέσα από μια σοβαρή αξιολόγηση ανθρώπων και αναγκών, αποφασίστηκε το λουκέτο; Μήπως επειδή μας πιέζει η Τρόικα για απολύσεις στο Δημόσιο; Επειδή τσάκισε το προξενιό με τους Ρώσους; Επειδή κάποιοι είναι σε πανικό;

Δεν είναι ωραίο πράγμα σε μια Δημοκρατία να κόβεται το σήμα την ώρα που κάποιοι άνθρωποι εκφράζουν τις ενστάσεις τους, τα παράπονά τους, τη διαφωνία τους, την αντίδρασή τους κι αυτό ισχύει για κάθε κανάλι, ιδιωτικό ή δημόσιο, μικρό ή μεγάλο. Παραπέμπει σε άλλες εποχές και άλλες πρακτικές, μας γυρίζει πίσω σε εποχές μαύρες - πιο μαύρες κι από το μαύρο λίγο μετά τις 11 το βράδυ, που απλώθηκε βουβό στις συχνότητες των κρατικών καναλιών...

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr

Follow @fightclub_