Πριν από 20 περίπου χρόνια ο αδελφικός μου φίλος Ανδρέας Κουραμάνης (τις ποιητικές συλλογές του οποίου θα βρείτε εδώ και κάποια αποσπάσματά τους στο e-poema) έγραψε το τραγούδι του τίτλου.
Μετά του έβαλε μουσική με την κιθάρα του και το τραγουδάγαμε σε καλοκαιρινές παρέες. Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα ο ίδιος -έχοντας γράψει εκατοντάδες άλλα τραγούδια στο μεταξύ- το έχει σχεδόν «αποκηρύξει». Έλα όμως που εγώ το θυμήθηκα... Έλα που οι στίχοι του συχνά-πυκνά στριφογυρίζουν στο μυαλό μου σαν φαρμακάκι ταχείας δράσης...
Το ξέρω, τα καθέκαστα δεν μπορείς στην πραγματικότητα να τα ξεχάσεις. Μπορείς, όμως, να τα βάλεις για λίγο στην άκρη. Και διαβάζοντας τους στίχους να σκεφτείς ότι οι καταστάσεις μπορεί να μην αλλάζουν, ωστόσο αλλάζει δραστικά ο τρόπος που τις αντιμετωπίζεις. Κι έτσι όλα -ή σχεδόν όλα- μπορούν να γίνονται τουλάχιστον υποφερτά.
Πάμε να γλεντήσουμε
την άλλη να γυρίσουμε,
να εξισσοροπήσουμε καημούς
Πάμε να χορέψουμε
στιγμή μη σοβαρέψουμε,
μαζί να ανατρέψουμε χρησμούς
Έλα να τη σώσουμε
να τη διπλομπαλώσουμε,
ετούτη την παρτίδα της ζωής
Βγες να προχωρήσουμε
ρε άγχος θα σ’ αφήσουμε,
στην πίστα απ’ τη νύστα να καείς
R: Ξέχνα τα καθέκαστα
τα χρόνια ειν’ αδέκαστα
και φεύγουν σαν το κύμα, τόσο απλά,
γι’ αυτό έλα να μεθύσουμε,
το κέφι να ξεντύσουμε
και την πενιά να ζήσουμε διπλά
Αν κλείστηκες στο σπίτι σου
γιατί έχασες την πίστη σου
και στο ταβάνι βλέπεις συννεφιά
Εμείς θα σε πλανέψουμε,
τις νότες θα μπερδέψουμε
και το άσμα θα σου κάνει συντροφιά
Μα για να σιγουρέψουμε
ότι θα σε χορέψουμε
ολότελα στο χείλος του ρυθμού
Θυμίσου: αφοπλίστηκε
αυτός που δε στολίστηκε
χαμόγελο στα χείλια και στο νου
R: Ξέχνα τα καθέκαστα
τα χρόνια ειν’ αδέκαστα
και φεύγουν σαν το κύμα, τόσο απλά,
γι’ αυτό έλα να μεθύσουμε,
το κέφι να ξεντύσουμε
και την πενιά να ζήσουμε διπλά
Γιάννης Τσαούσης
www.fightclub.gr
Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr