FC: Κανείς δεν περισσεύει

Όπως έδειξε η πρώτη δυάδα παιχνιδιών ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό, οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά - καμιά φορά τόσο μικρές, που είναι σε μέγεθος τρίχας: ένα σουτ, μια άμυνα, ένα σφύριγμα, μια λάθος πάσα μπορούν να κρίνουν το ποια ομάδα θα πάρει το ροζ φύλλο της χαράς και ποια θα μείνει να κοιτάζει με πίκρα το κίτρινο. Η απουσία για παράδειγμα του Πιτ Μάικλ, σαφώς κι έχει στοιχίσει στη Μπαρτσελόνα: ο Αμερικανός, παρά τα χρονάκια του, δεν είναι απλά ποιοτικός αλλά έχει και τσαγανό και δεν κρύβεται όταν η μπάλα καίει, όπως άλλοι. Και όταν έχεις χτίσει όλη τη χρονιά πάνω σε δυο, τρεις ή τέσσερις πρωταγωνιστές και τους πλαισιώνεις με καλούς ρολίστες ή κρυφά χαρτιά, είναι δύσκολο να βρεις ισορροπία όταν το ένα καλό σου χαρτί «καεί».

Ακριβώς σ’ αυτή τη λογική, είναι κομβικής σημασίας για τον Παναθηναϊκό όχι απλά αν θα παίξει ο Γκιστ, αλλά και σε τι κατάσταση θα είναι. Ο Αμερικανός δεν ήταν εδώ από το ξεκίνημα της χρονιάς, δεν χτίστηκε πάνω του τίποτα, κανείς δεν ήξερε αν θα βγει η ανταλλαγή με Πάνκο, είχαμε απορίες αν θα κουμπώσει με τον Λάσμε ή με τον «Σόφο», αλλά στην πορεία αποδείχθηκε πολύτιμη προσθήκη. Ένιωσε καλά εδώ, ξαναβρήκε τη χαρά για το μπάσκετ, κούμπωσε με την ομάδα και τον κόσμο της, παίρνει ενέργεια από την εξέδρα και την επιστρέφει στο παρκέ με καρφώματα και τάπες. Θυμίζει πολύ η περίπτωσή του την περσινή του Ντόρσεϊ στον Ολυμπιακό: από παρακατιανός στην Ισπανία βρήκε ρόλο στον Ολυμπιακό, γούσταρε πολύ που ήταν εδώ και που έπαιζε και βοήθησε πολύ την ομάδα του να πάρει Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα.

Θα αναρωτηθεί ενδεχομένως κάποιος «μα στέκεσαι στον Γκιστ; Το θέμα είναι να παίξει καλά ο Μήτσος, ο Ούκιτς, να τα βάλει ο Μπράμος, να τους βάλει στα καλάθια ο Σόφο» κλπ. κλπ. Ναι, στέκομαι στον Γκιστ: κανείς δεν περισσεύει και όλοι χρειάζονται και ένας λόγος που ο Παναθηναϊκός πήρε το δεύτερο ματς στη Βαρκελώνη κι έχασε το πρώτο στο τσακ, ήταν ότι δεν είχε απουσίες, τραυματισμούς και παίκτες ανέτοιμους. Ακόμα και τα 5 καλά λεπτά του Ξανθόπουλου ή του Μπανκς, τα 5 λεπτά του Σκορδίλη για να «παίξει ξύλο» στις δυο ρακέτες ή ένα σουτ του Γιαννόπουλου σε ένα σύστημα που θα τον έχει ως αποδέκτη 3’’ πριν τη λήξη της περιόδου, μπορεί να παίξουν ρόλο. Ίσως ένα καλάθι, ένα ριμπάουντ ή μια καλή άμυνα να είναι αυτή που θα γείρει την πλάστιγγα για το 2-1 ή το 1-2.

Κώστας Βαϊμάκης

www.fightclub.gr

Κοπιάστε στο... fightclub@sday.gr