Σε ρυθμό Eurovision χτυπάει η Ευρώπη αυτές τις μέρες – αλλά γιατί όχι και ο υπόλοιπος κόσμος, μια και φέτος μπορεί κανείς να ψηφίσει για τον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού από κάθε γωνιά του πλανήτη.
Ο α’ ημιτελικός έλαβε χώρα την Τρίτη 7/5 στο Μάλμε της Σουηδίας και έπεται την Πέμπτη 9/5 ο ελληνικού ενδιαφέροντος β’ ημιτελικός, στον οποίο διαγωνίζεται και η Μαρίνα Σάττι με το «Ζάρι», πριν από τον μεγάλο τελικό του Σαββάτου 11/5 που θα αναδείξει τον 68ο νικητή της Eurovision.
Από τις 15 χώρες που είδαμε και ακούσαμε στον α’ ημιτελικό, 10 πήραν το εισιτήριο για τον τελικό, ανάμεσα στις οποίες και η Κύπρος, με τη Σίλια Καψή, που βγήκε πρώτη στη σκηνή για να τραγουδήσει το «Liar» και να κερδίζει το κοινό και τις εντυπώσεις. Στις υπόλοιπες θέσεις δεν είχαμε ιδιαίτερες εκπλήξεις, καθώς στον τελικό πάνε επίσης το φαβορί Κροατία, η Ιρλανδία, η Ουκρανία, η Φινλανδία, η Λιθουανία, το Λουξεμβούργο, η Πορτογαλία, η Σερβία και η Σλοβενία.
Οπως κάθε βραδιά Eurovision, ο α’ ημιτελικός είχε αρκετό υπερθέαμα, καλά, κακά και… αδιάφορα για να σχολιάσει κανείς. Συγκεντρώνουμε κάποια από αυτά παρακάτω:
Τα καλά
Από τη «φωτιά» της Ελένης Φουρέιρα στη «Euphoria» του Τζόνι Λόγκαν
Ο α’ ημιτελικός δεν θα μπορούσε να ανοίξει και να κλείσει με πιο «Eurovisioncore» τρόπο. Για να σημάνει την αρχή, στη σκηνή ανέβηκε η Ελένη Φουρέιρα, με ένα αγαπημένο γιουροβιζιονικό (και όχι μόνο) κομμάτι, το «Fuego» με το οποίο εκπροσώπησε την Κύπρο το 2018.
Σε εντελώς διαφορετικό κλίμα, αλλά πιστό στην ιστορία του θεσμού, ήταν το κλείσιμο. Σαν όλα τα «success stories» του διαγωνισμού να ενώθηκαν νοητά όταν στη σκηνή ανέβηκε ο Τζόνι Λόγκαν, τρεις φορές νικητής της Eurovision (δύο ως ερμηνευτής και μία ως συνθέτης, για την Ιρλανδία) για να τραγουδήσει το «Euphoria» τής εις διπλούν νικήτριας για τη Σουηδία Loreen. Η διασκευή του μπορεί να ήταν «λίγο Disney», όπως είπε ένας φίλος, αλλά δεν είναι η Eurovision μια μικρή Disney του τραγουδιού;
Χαριτωμένα δαιμόνια από το Σμαραγδένιο Νησί
Εντάξει, η Bambie Thug δεν είναι πολλά πέρα από «μια Poppy των φτωχών», και οποιοσδήποτε δεν έχει βιβλία του ΟΕΔΒ στην τσάντα του είναι δύσκολο να τρομάξει από την περσόνα της. Παρ’ όλα αυτά, το γυμνασιακό «comfort» που αποπνέουν οι ακίνδυνες πεντάλφες της, το γλυκούλι αλά Grimes δαιμονο-σουλούπι της και το ροζ ρεφρέν του «Doomsday Blue» κάνουν την Bambie Thug να ακούγεται σαν όαση μπροστά στα περισσότερα συνυποψήφια τραγούδια. Αφήστε που ο τίτλος δεν μπορεί παρά να είναι αναφορά στην «Bloomsday», δηλαδή, την ημέρα Τζέιμς Τζόις των Ιρλανδών. Γι’ αυτό τους αγαπάμε.
Το κακο-καλό
Ντανταϊσμός σε Windows 95
Στη Eurovision υπάρχει το κακό που προσπαθεί να πλασαριστεί ως καλό/σοβαρό (μακριά από εμάς) και υπάρχει και το κακό που γίνεται αυτοσκοπός και καταλήγει συχνά να είναι καλύτερο. Σε αυτή την τελευταία κατηγορία υπάγεται και η φετινή συμμετοχή της Φινλανδίας, στην οποία ο Windows95man (θα χρειαστεί μερικά φορμάτ) βγαίνει μέσα από ένα γιγάντιο αυγό ημίγυμνος και μαζί με τον συνοδοιπόρο του στη σκηνή, Χένρι Πίσπανεν, φέρνουν λίγο σε 100gecs Β’ Εθνικής. Οπως και να τα πάει στον τελικό το «No Rules!», θα μπορεί να κάνει αιώνια παρέα στα κιτάπια της Eurovision με τον «Baila El Chiki Chiki» της Ισπανίας, τους «Subwoolfer» (αυτούς με τις μπανάνες) της Νορβηγίας και τη ζωντανή ντισκομπάλα Βέρκα Σερντούτσκα της Ουκρανίας.
Τα αδιάφορα
Βάλε «λίγο από όλα»
Είχαμε φυσικά και τις συμμετοχές που δεν προκάλεσαν μεγάλες συγκινήσεις. Η Πολωνία με τη Luna ήταν η φετινή προσπάθεια για μια Μπίλι Αϊλις μπαλάντα (και δεν προκρίθηκε). Το Λουξεμβούργο με την Tali ήταν λίγο «Siri, παίξε κάτι δροσερό, λίγο όπα». Οι βαλκανικοί λαρυγγισμοί της Τζέρι Χέιλ στην μπαλάντα «Teresa & Maria» δεν σώθηκαν ούτε από το ραπ της alyona alyona στη συμμετοχή της Ουκρανίας. Και γενικώς, ώρα να έχουμε να λέμε για τις κοινότοπες συμμετοχές που θα έχουν ξεχαστεί μέχρι την Κυριακή.
Η ελληνική μετάδοση
Θανάσης Αλευράς και Ζερόμ Καλούτα κάθισαν για πρώτη φορά πίσω από τα μικρόφωνα για να μεταδώσουν την Eurovision το βράδυ της Τρίτης. Και ενώ όλοι περιμέναν πως ο συνδυασμός τους θα είναι αρκετά κεφάτος και εκρηκτικός, κράτησαν χαμηλούς τόνους, παρότι εμφανώς προετοιμασμένοι. Ισως να έφταιγε η αγωνία «του πρωτάρη».
Το κακό
Maneskin «από το χωριό, δεν τους ξέρεις»
Για όσους μόλις γύρισαν από τις πασχαλινές διακοπές στο χωριό και ήδη αναπολούν το ρουστίκ κλίμα κατάνυξης. Για εκείνους που τους λείπουν ακόμα οι Maneskin και θεωρούν ότι ήταν ό,τι καλύτερο συνέβη στη Eurovision τα τελευταία, αρκετά, χρόνια. Για αυτούς που θεωρούν πως ο Kaarija με το «Cha Cha Cha» αδικήθηκε που δεν κέρδισε πέρυσι. Ο Baby Lasagna και το «Rim Tim Tagi Dim» έχει κάτι για όλους αυτούς αλλά και για όλη την Ευρώπη, αν κρίνουμε από τις προβλέψεις που θέλουν την Κροατία να φεύγει θριαμβευτική νικήτρια στον τελικό του Σαββάτου. Παρ’ όλα αυτά, ένα «γιατί» πλανάται στον αέρα – αλλά μάλλον απαντάται από το ότι το ριφ του κομματιού επιμένει εδώ και ώρες να μένει κολλημένο σαν τσίχλα στο μυαλό.
Πηγή: Καθημερινή
