Είχε κεκτημένη ταχύτητα. Στο ρόστερ της είχε παικταράδες και σίγουρα μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ του 1998 που φιλοξένησε, η Γαλλία είπε το a tout a l'heure (μτφ. Εις το επανιδείν), δίνοντας ραντεβού και με την κορυφή της Ευρώπης, αφού δύο χρόνια αργότερα στο Euro του 2000, σήκωσε την κούπα στα γήπεδα της Ολλανδίας και του Βελγίου.
Η εξαιρετικά καλοκουρδισμένη ορχήστρα των «τρικολόρ», των Τουράμ, Μπλαν, Τζορκαέφ, Πιρές, Τρεζεγκέ, Ανρί, Βιεϊρά, του τωρινού ομοσπονδιακού προπονητή και τότε αρχηγού, Ντινιέ Ντεσάν κ.α., είχε ένα εξαιρετικό μαέστρο. Τον άνθρωπο που την είχε πάρει από το χέρι το 1998, ως άλλος Μισέλ Πλατινί της τρομερής ομάδας του 1984 (και την πρώτη κατάκτηση Euro της ιστορίας τους). Φυσικά, τον Ζινεντίν Ζιντάν.
Στον τέταρτο όμιλο που βρισκόταν, πέρασε στα προημιτελικά χωρίς να πιεστεί ιδιαίτερα, αφού οι νίκες με Δανία και Τσεχία που πήρε με 3-0 και 2-1 αντίστοιχα, έδωσαν στη Γαλλία τους έξι βαθμούς της σιγουριάς και έτσι η ήττα από την Ολλανδία με 3-2 την τελευταία αγωνιστική δεν την «πόνεσε» ιδιαίτερα. Αντίπαλος των «τρικολόρ» στην επόμενη φάση ήταν η Ισπανία. Ο «Ζιζού» τους έδωσε το προβάδισμα, αλλά μερικά λεπτά αργότερα, ο Μεντιέτα ισοφάρισε για τους «φούριας ρόχας», με τον Τζορκαέφ ένα λεπτό πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου να κάνει το 2-1, που ήταν και το τελικό σκορ.
Η Γαλλία είχε ακόμη δύο βήματα για την κούπα, όπου αμφότερα ήρθαν στην παράταση και μάλιστα με το λεγόμενο «χρυσό γκολ». Αρχικά, στα ημιτελικά είχε μπροστά της την Πορτογαλία. Τα πράγματα ζόρισαν νωρίς για τους παίκτες του Ροζέρ Λεμέρ, όταν ο Νούνο Γκόμες έβαλε μπροστά στο σκορ τους Ίβηρες, με το 1-0 να μένει μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Σχεδόν με το ξεκίνημα του δευτέρου μέρους, ο Ανρί έκανε το 1-1, το οποίο έμελλε να ήταν και το σκορ της κανονικής διάρκειας. Όλα έδειχναν πως η αναμέτρηση θα οδηγούνταν στη διαδικασία των πέναλτι, αλλά ο Ξαβιέ έκανε χέρι στη μεγάλη περιοχή, οδηγώντας τον Ζιντάν στην άσπρη βούλα στο 117’ και χωρίς εκείνος να λαθέψει από εκεί, έστειλε τη Γαλλία στον τελικό.
Στις 2 Ιουλίου του 2000 ήρθε η γαλλική… ποδοσφαιρική επανάσταση απέναντι στην Ιταλία, στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Μετά το 0-0 ου πρώτου ημιχρόνου, ο Ντελβέκιο έβαλε μπροστά την «σκουάντρα ατζούρα» στο 55’. Ο χρόνος κυλούσε, τα 90’ συμπληρώθηκαν και πλέον απέμεναν τα λεπτά των καθυστερήσεων, ώστε οι Ιταλοί να πανηγυρίσουν το τρόπαιο. Όμως, λίγο πριν τη λήξη «μίλησε» ο Βιλτόρ, καθώς στο 90+3’ νίκησε τον Τόλντο για το 1-1, στέλνοντας το ματς στην παράταση! Εκεί, μεγάλος πρωταγωνιστής για τους «τρικολόρ» ήταν ο Νταβίντ Τρεζεγκέ, ο οποίος μάλιστα είχε περάσει και ως αλλαγή, καθώς σκόραρε στο 103’ το «χρυσό γκολ» (στην κυριολεξία), δίνοντάς τους το δεύτερο Euro στην ιστορία τους!
