Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στις νίκες απέναντι στον Παναιτωλικό χθες στο Ολυμπιακό στάδιο, έστω και με το «φτωχό» 2-1, κάνοντας το… καθήκον του.
Σύμφωνοι, δεν είναι για να… πανηγυρίζουν οι «πράσινοι», ωστόσο, υπάρχουν κάποια στοιχεία που προέκυψαν από το ματς αυτό και δείχνουν αφενός μια βελτίωση, αφετέρου ότι πρόκειται για το πιο «εύκολο» φετινό «τρίποντο» τους.
Γράφει ο Σπύρος Σιαμπλής
Καταρχάς, η ομάδα του Λάζλο Μπόλονι κατάφερε να βάλει δύο γκολ στα πρώτα 45 λεπτά, για πρώτη φορά φέτος, δείχνοντας σαφώς καλύτερη εικόνα δημιουργικά.
Παράλληλα, σημείωσε, άσχετα αν ακυρώθηκαν -οριακά μεν, αλλά σωστά- τρία ακόμα τέρματα στο συνολικό 90λεπτο, όλα τους σε κανονική ροή παιχνιδιού…
Γενικώς, ακόμα και απέναντι σε έναν αντίπαλο χαμηλότερης δυναμικότητας σαν την ομάδα του Αγρινίου, ο Παναθηναϊκός έπαιξε όπως θα έπρεπε να παίζει σε… σταθερή βάση! Αν αυτό καταφέρει να το κάνει σε μεγαλύτερη συχνότητα, τότε θα έχει και καλύτερα αποτελέσματα.
Φυσικά, το ότι η άμυνα του δέχτηκε ξανά γκολ, έστω και στα… χασομέρια, είναι ένα θέμα που επίσης χρήζει βελτίωσης και μάλιστα άμεσης! Δεν γίνεται μετά από 10 αγωνιστικές ομάδα με στόχο να βγει Ευρώπη να μετράει μόνο δύο clean sheets, που λένε και στην… Νεμέα.
Άλλα επιμέρους μικρότερα θετικά προκύπτουν και από την εμφάνιση του Αϊτόρ, που πανηγύρισε δύο φορές άσχετα αν δεν είδε το όνομα του τελικά στον πίνακα των σκόρερ στο μάτριξ. Καθώς και την επιστροφή του Φεντερίκο Μακέντα στο σκοράρισμα, μετά το παιχνίδι με τον ΟΦΗ, το οποίο ήταν… 18 Οκτώβρη.
Ωστόσο, αν μη τι άλλο, υπάρχουν άλλα πρόσωπα που, δικαίως, κέντρισαν το ενδιαφέρον κι έστρεψαν πάνω τους όλα τα βλέμματα μετά τη λήξη του παιχνιδιού…
Πρώτος και καλύτερος ο Λούκας Βιγιαφάνιες, στο ντεμπούτο του ως βασικός. Ο Αργεντινός μέσος έδειξε γιατί αλλά και… πόσο πολύ έλειψε από το «τριφύλλι». Σωστές πάσες, κάθετο ποδόσφαιρο, παρουσία στο τρίτο μισό του γηπέδου, πράγματα… απλά αλλά τόσο σημαντικά!
Όσο περνάει ο καιρός και αποκτάει ρυθμό ο Βιγιαφάνιες, τόσο θα γίνεται όλο και πιο καλός ο Παναθηναϊκός, τόσο περισσότερο θα… νοστιμεύει το παιχνίδι του και θα έχουν οι αντίπαλοι έναν επιπλέον «πονοκέφαλο». Τον οποίο πιθανώς και να μην είχαν, ως τώρα.
Από κοντά και οι δύο «νέοι», Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος και Βασίλης Ζαγαρίτης, έχοντας μεταξύ άλλων «ευθύνη» για το πρώτο και το δεύτερο γκολ της ομάδας τους, αντίστοιχα. Τα εισαγωγικά έχουν μπει γιατί, πολύ απλά, ο ΠΑΟ δεν έχει την δυνατότητα να τους θεωρεί και να τους συμπεριφέρεται ως τέτοιους!
Για να είμαστε δίκαιοι, από πέρυσι ο Αλεξανδρόπουλος κατέγραψε δέκα εμφανίσεις ο Ζαγαρίτης επτά. Φέτος, έχουν ο μεν πρώτος ήδη σχεδόν πιάσει το αντίστοιχο νούμερο, ο δεύτερος το έχει… περάσει. Κι αυτό (θα) είναι το ωφέλιμο για το club. Να στηριχθούν, να πάρουν κι άλλο χρόνο συμμετοχής και να εξελιχθούν σε βασικά «γρανάζια»!
Όχι, μόνο, επειδή είναι Έλληνες. Αλλά γιατί έτσι θα προοδεύσει μαζί τους συνολικά και το project. Σίγουρα, χρειάζονται ποιοτικές μεταγραφές και πάντα θα είναι αναγκαίοι οι «καλοί» ξένοι. Αυτοί που… κάνουν την διαφορά, όμως.
Και δεν είναι μόνο οι δύο προαναφερθέντες. Το έχουμε ξαναγράψει. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να… επιμείνει ελληνικά. Πλην του Δημήτρη Κουρμπέλη και του Σωκράτη Διούδη, πρόσφατα έγινε διεθνής και ο Τάσος Χατζηγιοβάνης.
Στόχος όλων θα πρέπει να είναι οι «πράσινοι» διεθνείς να… αυγατίσουν. Να προστεθεί στην λίστα και ο Γιάννης Μπουζούκης και ο Αχιλλέας Πούγγουρας. Και, δίπλα τους, να δίνουν οι «Βιγιαφάνιες» το… κάτι παραπάνω!