Basketball is...dirty business

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το καλοκαίρι των σίριαλ με ερυθρόλευκη απόχρωση, μας επεφύλασσε μία μεγάλη έκπληξη. Το βράδυ της περασμένης Κυριακής, όταν οι Ρόκετς αποφάσισαν να κρατήσουν κάβα για του χρόνου τα δικαιώματα του Κώστα Παπανικολάου στο ΝΒΑ, κανείς δεν θα πόνταρε τα λεφτά του στο ότι μία εβδομάδα αργότερα ο 23χρονος φόργουορντ θα φορούσε πλέον μπλακουγκράνα φανέλα και θα είχε αυξήσει τον τραπεζικό του λογαριασμό κατά πέντε εκατομμύρια ευρώ για τα επόμενα τρία χρόνια. Όλοι λογάριαζαν όπως αποδείχθηκε χωρίς την…φρενίτιδα της Μπαρτσελόνα να ενισχυθεί με ο,τι καλύτερο υπάρχει στην αγορά και την λογική πολιτική του Ολυμπιακού να βγάλει κέρδος από την μεγάλη προ τετραετίας επένδυσή του, στο πρόσωπο του πολλά υποσχόμενου το 2009 παίκτη του Άρη.

Όλα αυτά τα χρόνια, ο Παπανικολάου δούλεψε όσο πιο σκληρά γινόταν για να δικαιώσει τον εαυτό του και τους αδελφούς Αγγελόπουλους που τον πίστεψαν, πετυχαίνοντας διπλά. Εκτός από ένα από τα καλύτερα τριάρια της Ευρώπης, είναι πλέον ένας αθλητής που εξασφαλίζει οικονομικά τη ζωή του πρόωρα, έχοντας όμως ήδη επιτυχημένο background και προσφορά. Διότι ο rising star της φετινής Ευρωλίγκας, έχει καταφέρει να βάλει πολλά λιθαράκια με την απόδοσή του στη μαγική διετία του Ολυμπιακού και τίμησε το…μεροκάματο και με το παραπάνω. Αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση στα νέα παιδιά που προσπαθούν τώρα να ανέβουν τα σκαλοπάτια της δόξας και μαζί με αρκετούς συμπαίκτες του από τη χρυσή «φουρνιά» του 2009 στη Ρόδο, απέδειξε ότι μόνο τυχαία δεν ήταν τα όσα πέτυχαν.

Το «δέσιμο» που είχε με την εξέδρα του Ολυμπιακού λόγω του πάθους που τον χαρακτηρίζει όταν αγωνίζεται –πολλές φορές του έκανε κακό απ’ όλες τις πλευρές-, οδηγεί πολλούς σε χαρακτηρισμούς και απαξίωση, που σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζουν με το παιδί, αλλά και την περίσταση. Από τη στιγμή που το μεγάλο όνειρο της άλλης άκρης του Ατλαντικού δεν ήρθε φέτος, τα τεράστια για την εποχή νούμερα που έριξε στο τραπέζι η Μπαρτσελόνα, «ανάγκασαν» και τον παίκτη και την πρώην πλέον ομάδα του, να κοιτάξουν το συμφέρον τους. Η μία επιλογή ήταν να μείνει και για τον πέμπτο χρόνο του συμβολαίου του με 500 χιλιάδες και του χρόνου να μείνει ελεύθερος, η άλλη να ανανεώσει και η άλλη, που τελικά υπερίσχυσε, να δεχθεί τα τρελά χρήματα των καταλανών.

Ξέρετε πολλούς στη θέση του που θα έλεγαν «όχι» στα –υπέρ του δέοντος υπερβολικά- πέντε εκατομμύρια ευρώ για τρία χρόνια; Από την άλλη, ο Ολυμπιακός είχε άλλη επιλογή από τη στιγμή που ορθώς το «ταβάνι» του για τον παίκτη ήταν 800 με 900 χιλιάρικα ετησίως; Κάποιοι θα πουν, πως αν έμενε, εκτός του ότι θα είχε πιο…ανοικτή την πόρτα του ΝΒΑ, είχε την ευκαιρία να γίνει ηγέτης στη μετά-Σπανούλη εποχή. Όπως πολύ σωστά έγραψε στην αυτοβιογραφία του ο Μάικ Μπατίστ όμως, το μπάσκετ είναι dirty business…Αν μάλιστα η συγκεκριμένη δουλειά, γινόταν με λιγότερες διαρροές και ο Παπανικολάου δεν είχε αξιώσει από την ομάδα που τον ανέδειξε τον…ουρανό με τ’ άστρα, θα ήταν πολύ πιο…βελούδινη.

Ο Παπανικολάου ανοίγει πλέον μία νέα μεγάλη σελίδα στην καριέρα του σε έναν τεράστιο σύλλογο, όπου εκτός από λεφτά, του προσφέρει μεγάλο κίνητρο να αποδείξει και εκτός Ελλάδας την αξία του και να τον βοηθήσει για την επιστροφή στη κορυφή. Θα απολαύσει το μεγαλείο και τις εξαιρετικές συνθήκες ενός πρωταθλήματος που απέχει μίλια μακριά από το δικό μας σε ανταγωνισμό, οργάνωση και εμπορικότητα. Θα προσπαθήσει να παίξει ακόμα καλύτερα για να πείσει το ΝΒΑ να τον υποδεχθεί στην αγκαλιά του και κυρίως, θα βλέπει ότι οι προσπάθειές του εντός αγωνιστικού χώρου, δεν θα εμποδίζονται από εμετικές φημολογίες για τις δίκαιες κατακτήσεις του. Πολλώ δε μάλλον, δε πρόκειται εκατό ανίδεοι να του στερήσουν τη δυνατότητα να νικήσει λόγω τυφλού οπαδισμού. Όλα τα παραπάνω, θα αποτελέσουν ίσως το καλύτερο φάρμακο παρηγοριάς για την αγάπη του κόσμου, την πατρίδα και την οικογένεια που αφήνει πίσω του.

Ο Ολυμπιακός, χάνει ένα πολύ σημαντικό «γρανάζι» του όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και εντός αποδυτηρίων, καθώς ο «Παπ» και οι άλλοι που έφυγαν (Χάινς, Άντιτς, Γκετσεβίτσιους) ήταν για όσους ζουν την ομάδα από κοντά, οι πρωτομάστορες της πλάκας, του «δεσίματος» και του εξαιρετικού κλίματος, που συνέβαλε στα μέγιστα για αυτές τις επιτυχίες. Αγωνιστικά, από τις υπάρχουσες λογικές οικονομικά λύσεις, μόνο ο Μος ταιριάζει περισσότερο σε αυτά που έκανε ο 23χρονος φόργουορντ στο παρκέ, εκτός αν προκύψει κάτι εξαιρετικό στο ΝΒΑ. Το κακό, είναι ότι η κάλυψη του «3» από μη κοινοτικό παίκτη, αναγκάζει τον Μπαρτζώκα να επιλέξει για το «5» τον Μπέγκιτς που δύσκολα θα δώσει το κάτι παραπάνω, αλλά είναι χρήσιμος για συγκεκριμένες συμπληρωματικές δουλειές. Σπουδαιότερο ακόμα και από το ποιοι θα συμπληρώσουν το παζλ πάντως, είναι το θέμα της ομοιογένειας. Με τις αποχωρήσεις, χάλασε μεγάλο μέρος της «χημείας» και εκτός όλων των άλλων, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν φέτος ένα ακόμα στοίχημα να κερδίσουν…

Υ.Γ.: Με τα λεφτά που εξοικονομήθηκαν και με Μος (αν αποκτηθεί)-Μπέγκιτς ο Ολυμπιακός έχε την ευκαιρία να συμπληρώσει το ρόστερ του με 2-3 μικρούς σε ηλικία παίκτες με στόχο να τους αναγάγει στο μέλλον σε νέους Παπανικολάου. Δόξα το Θεο του μπάσκετ Έλληνες τέτοιοι υπάρχουν πολλοί.

Υ.Γ.1: Είναι εκ των ων ουκ άνευ πως οι Αγγελόπουλοι όσο και αν ήθελαν να τον κρατήσουν δεν μπορούσαν να του δώσουν αυτά που ζητούσε. Θα μιλάγαμε για πλήρη ανισορροπία σε σχέση με αυτά που έχουν λαμβάνειν οι υπόλοιποι παίκτες, κάτι που ενδεχομένως να επέφερε καταστροφικές συνέπειες…

Follow @ZervasNikolaos