Ένας από αυτούς ήταν και το Assassin’s Creed: Liberation, που κυκλοφόρησε το 2012 και ήταν μέχρι πρότινος αποκλειστικός για το PS Vita. Καταφθάνοντας την σωστή στιγμή ως ένα πιθανό system seller για τη φορητή κονσόλα της Sony, το Liberation τελικά δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις της σειράς, αποδεικνύοντας όμως με εντυπωσιακό τρόπο τις δυνατότητες της πλατφόρμας. Παρά της χλιαρής υποδοχής που έτυχε, η Ubisoft αποφασίζει να επανακυκλοφορήσει τον τίτλο για Xbox 360, PlayStation 3 και PC, με το γνωστό πλέον “HD” στο τέλος. Αλήθεια όμως, καταφέρνει να «σταθεί» και να εκπροσωπήσει επάξια τη σειρά;
Παρά την εισαγωγή της Aveline de Grandpre, μιας άκρως ενδιαφέρουσας επιλογής για τον πρωταγωνιστικό ρόλο (και για πρώτη φορά θηλυκού γένους), η ιστορία -πάντα ένα από τα «δυνατά» στοιχεία της σειράς- αδυνατεί να κινήσει το ενδιαφέρον των παικτών. Αφενός εξαιτίας της μονότονης και φτωχής γραφής, αφετέρου εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο αυτή εκτυλίσσεται, μέσα από μικρά κομμάτια που ποτέ δεν καταφέρνουν να «δεθούν» σε μια ομοιόμορφη αφήγηση. Οι μονοδιάστατοι χαρακτήρες δεν βοηθάνε με τη σειρά τους στο ελάχιστο, συνθέτοντας ένα σύνολο που γρήγορα χάνει το όποιο ενδιαφέρον θα μπορούσε να έχει. Το ιδανικό θα ήταν τα όποια ατοπήματα να ξεκινούσαν και να σταματούσαν εδώ, δυστυχώς όμως το Liberation HD φέρνει όλα τα θέματα του PS Vita μαζί του. Στις 10 και πλέον ώρες που θα διαρκέσει η ιστορία της Aveline, οι αποστολές ακολουθούν μια επικίνδυνα γραμμική πορεία, πολλές φορές αναγκάζοντας τους παίκτες να μεταφερθούν από το σημείο «Α» στο σημείο «Β», να προβούν σε κάποιου είδους interaction - και πάλι από την αρχή. Οι γνωστές «παρακολουθήσεις» στόχων που είχαμε δει στους πρώτους τίτλους της σειράς δίνουν δυναμικά το παρόν, ενώ στις περισσότερες των περιπτώσεων η ελευθερία προσέγγισης του εκάστοτε στόχου είναι απλά απούσα.
Διαβάστε τη συνέχεια της παρουσίασης εδώ.