And the Oscar goes to…Ρόκο Ούκιτς!

Είναι δεδομένο, ότι ακόμα και ο πιο αισιόδοξος φίλος του Παναθηναϊκού, δύσκολα θα πόνταρε στο ότι η ομάδα του, όχι απλά θα νικούσε την πιο φορμαρισμένη ομάδα της Ευρωλίγκας το 2013 -πρώτη ήττα της για φέτος στη διοργάνωση- αλλά για ένα σουτ δεν θα κάλυπτε το -14 του πρώτου αγώνα. Ίσως διότι ακόμα και οι 16 χιλιάδες πιστοί οπαδοί του που γέμισαν το ΟΑΚΑ για το ματς με την Εφές, δεν έχουν συνειδητοποιήσει στο έπακρο ότι η ομάδα τους, έχει αφήσει προ πολλού την αβεβαιότητα και το...μπέρδεμα της προ δύο μηνών εποχής.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο κυπελλούχος Ελλάδας έχει αρχίσει πλέον φανερά να αποκτά «ταυτότητα» στον αγωνιστικό χώρο, διακριτούς ρόλους και «χημεία» σε χρόνο πολύ μικρότερο απ’ ότι επιτάσσει η λογική στο υψηλό επίπεδο. Τα παραπάνω, εκτός από την κατάκτηση του πρώτου τίτλου της χρονιάς, εξαργυρώθηκαν με της δύο πειστικές και κρίσιμες νίκες κόντρα σε Ζαλγκίρις και Εφές, που δίνουν στην ομάδα, εκτός απροόπτου, το εισιτήριο για την οκτάδα. Μία διάκριση που μέχρι πέρυσι μπορεί να φάνταζε και να ήταν…υποχρέωση, όμως με τόσες κοσμογονικές αλλαγές σε πάγκο και ρόστερ, δύσκολα μία ομάδα που θα τα κατάφερνε με την πρώτη.

Η νίκη κόντρα στο συγκρότημα του Μαχμούτι, δίνει καντάρια αυτοπεποίθησης στον Παναθηναϊκό, του οποίου οι αρκετοί «άβγαλτοι» σε τέτοιες καταστάσεις παίκτες αποκτούν χαρακτήρα. Τέτοιον σαν και του Ρόκο Λένι Ούκιτς, που τον τελευταίο μήνα, έχει βαλθεί να… τρελάνει ευχάριστα κόσμο, αφού δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που μόνο κακό έκανε με τον τρόπο που αγωνιζόταν. Ο Κροάτης, πέτυχε κόντρα στην Εφές 13 κρίσιμους-παλικαρίσιους πόντους, όντας εξαιρετικός και στους άλλους τομείς του παιχνιδιού. Εννέα (!) ριμπάουντ, πέντε ασίστ και μόλος ένα λάθος σε 36 λεπτά συμμετοχής, είναι αν μη τι άλλο ο,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη.

Από κοντά, ο εξαιρετικός Σοφοκλής Σχορτσανίτης που έφθειρε με φάουλ τους αντίπαλους ψηλούς και «χόρεψε» στους ρυθμούς του όλη την άμυνα της Εφές. Ο μέτριος και φανερά κουρασμένος σε κάποιες φάσεις, Διαμαντίδης, πήρε στήριγμα από αυτούς τους δύο, αλλά και από τον καθοριστικό Τσαρτσαρή σε πράγματα που δεν αναγράφονται στη στατιστική. Στην άμυνα, που ήταν και ο βασικός λόγος του ροζ φύλλου, ο Λάσμε έκοψε 5 φορές στα ίσια τους αντιπάλους και αλλοίωσε άλλες τόσες προσπάθειες, ενώ όταν οι «πράσινοι» χρειάζονταν το μακρινό σουτ, Μπανκς –έπρεπε να παίξει περισσότερο-, Μπράμος και Ματσιούλις δήλωσαν «παρών».

Παρά τα αρκετά «νεκρά» διαστήματα, ο Παναθηναϊκός φαινόταν ότι δεν γινόταν να χάσει, αφού ο μοναδικός που διασώθηκε από την Εφές ήταν ο Σαβάνοβιτς. Το scooting και η άμυνα της ελληνικής ομάδας πάνω στους Φάρμαρ, Σιπ και Λούκας, δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης και η τουρκική ομάδα, έφυγε και ευχαριστημένη που διατήρησε τη διαφορά του πρώτου αγώνα. Πλέον οι «πράσινοι», χρειάζονται μία-δύο νίκες για να είναι σίγουρα στην επόμενη φάση, ενώ φρονώ ότι με νίκη στη Μάλαγα την επόμενη εβδομάδα, βάζουν…πλώρη ακόμα και για κάτι παραπάνω από την 4η θέση. Αν το καταφέρουν και αυτό, ο φαινομενικά …αδιέξοδος δρόμος προς το Λονδίνο, θα αρχίσει να αποκτά ενδιαφέρουσες …παρακαμπτήριους.

Υ.Γ.: Η κίνηση του Σοφοκλή να υψώσει την ελληνική σημαία που έχει τιμήσει με τον ιδρώτα του χρόνια τώρα, ήταν μία καλή απάντηση. Και μην πάει το μυαλό σας προς Τουρκία μεριά…

Υ.Γ.1: Η απομάκρυνση του Στέργιου Κουφού από την τεχνική ηγεσία του Ρεθύμνου, ήταν αναμφίβολα η είδηση της εβδομάδας στην εγχώρια μπασκετική επικαιρότητα. Ο χρόνος θα δείξει αν η κίνηση της κρητικής ΚΑΕ είναι σωστή, αλλά όπως και να ‘χει, ο κόουτς φεύγει ως επιτυχημένος. Για το θέμα, με εκφράζει απόλυτα το άρθρο του www.rethymnosportfm.gr.

Follow @ZervasNikolaos