Adios Michel

Στις 4 Φεβρουαρίου 2013 ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την πρόσληψη του Μίτσελ, αντικαθιστώντας τον Ζαρντίμ (προσωρινή λύση ο Νικοπολίδης).

Η δημιουργία μιας ομάδας που θα παίζει επιθετικό, ελκυστικό ποδόσφαιρο, που θα διατηρήσει τα σκήπτρα στην Ελλάδα και θα βελτιώσει το ευρωπαϊκό προφίλ του συλλόγου ήταν οι στόχοι που τέθηκαν.

Σχεδόν δύο χρόνια μετά αποχώρησε έχοντας καταφέρει αρκετά πράγματα. Το κυριότερο όμως αποχώρησε όπως ήρθε: σαν κύριος και με την απεριόριστη εκτίμηση του κόσμου του Ολυμπιακού αλλά και την αποδοχή των αντιπάλων.

Κάθε αρχή και δύσκολη

Η πορεία του στο Λιμάνι ξεκίνησε με σκαμπανεβάσματα. «Διπλό» στην έδρα του Αστέρα Τρίπολης για το πρωτάθλημα με την πρώτη «στραβή» να έρχεται στην Ευρώπη. Αποκλεισμός με κάτω τα χέρια από την Λεβάντε στο Γιουρόπα Λιγκ, με τον Ισπανό να μαθαίνει ακόμα την ομάδα. Ο δρόμος για το πρωτάθλημα ήταν στρωμένος, και ήρθε άνετα με διαφορά 15 βαθμών από τον ΠΑΟΚ, όχι όμως και οι νίκες στα ντέρμπι. Δύσκολη ήταν και η επικράτηση στον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης.

Σύννεφα... πριν την δικαίωση

Είχε έρθει η ώρα για να περάσει τα δικά του στοιχεία στην ομάδα και ταυτόχρονα να εκπληρωθούν τα «θέλω» του (κάποια ναι, κάποια όχι) από τη διοίκηση. Μετά, όμως, την προετοιμασία μαζεύονται τα πρώτα σύννεφα, που πυκνώνουν μετά την αναιμική εμφάνιση με την Καλλονή στην πρεμιέρα της Σούπερ Λίγκας. Ήδη υπάρχουν τα πρώτα σενάρια αντικατάστασής του. Αυτό τελικά δεν συνέβη και η δικαίωση δεν άργησε να έρθει.

Ήταν μόνο η αρχή

Η εξαιρετική εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου με την Παρί Σεν Ζερμέν, είχε μικρή σημασία μετά το τελικό 1-4. Πράγμα που καθιστούσε επιτακτικό το αποτέλεσμα κόντρα στην έδρα της Άντερλεχτ για να παραμείνει στον πάγκο. Και ήρθε με τρόπο που δεν θα φανταζόταν ούτε ο πιο αισιόδοξος. Τριάρα στις Βρυξέλλες, με πρωταγωνιστή τον Μήτρογλου (και τον Ρομπέρτο). Κι αυτή ήταν μόνο η αρχή.

Σαν βασιλιάς

Το κλίμα αλλάζει, ο Μίτσελ απολαμβάνει της καθολικής εκτίμησης διοίκησης, κόσμου, αισθάνεται σαν βασιλιάς με την ιστορική νίκη (2-0) επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φέρνει τον Ολυμπιακό αγκαλιά με τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά μετά την περίοδο 1998-1999, την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα κάνει περίπατο και έχει κατοχυρώσει από νωρίς τον τίτλο.

Θετικό πρόσημο, άσχημο φινάλε

Μια σεζόν επιτυχημένη, που έμελλε όμως να κλείσει με ανάμεικτα συναισθήματα (και με τον Μήτρογλου να πωλείται με μεταγραφή ρεκόρ μεσούσης της σεζόν, χωρίς να έρχεται ισάξιος αντικαταστάτης του). Αποκλεισμός στις λεπτομέρειες στο «Ολντ Τράφορντ», επώδυνος αποκλεισμός από τον ΠΑΟΚ στο Κύπελλο και ήττα από τον Παναθηναϊκό στο «Καραϊσκάκη» συνθέτουν το φινάλε.

Ριζικές αλλαγές

Το καλοκαίρι η ομάδα αλλάζει και πάλι σε πολύ μεγάλο βαθμό το ρόστερ της. Αποχωρήσεις που κάνουν καλό στα ταμεία της ομάδας. Αποχωρήσεις όμως που αλλάζουν ριζικά τον κορμό της και δυσκολεύουν το δικό του έργο, αφού είναι υποχρεωμένος να δουλέψει με πολλούς νέους παίκτες. Πάντως το δείγμα από τα φιλικά τεστ στις ΗΠΑ μοιάζει παραπάνω από ικανοποιητικό για τα δεδομένα της εποχής και παρά το θέμα που προέκυψε με τον Αβραάμ Παπαδόπουλο η ομάδα μοιάζει να μην επηρεάζεται.

Ίσος μεταξύ ίσων

Η σπουδαία νίκη επί της περσινής φιναλίστ, Ατλέτικο Μαδρίτης κάνει θόρυβο σε όλη την Ευρώπη και δημιουργεί προσδοκίες. Η μεγάλη νίκη κόντρα στη Γιουβέντους φέρνει ντελίριο. Και μπορεί να μην ήρθε τελικά η πρόκριση, αλλά ο Ολυμπιακός είχε πετύχει τον στόχο του: πλέον μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια οποιονδήποτε αντίπαλο στην Ευρώπη και κανείς δεν θα τον υποτιμούσε.

Τίτλοι τέλους

Την ίδια στιγμή όμως δεν έπειθε στην Ελλάδα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά δυσκολευόταν να πάρει αποτελέσματα, με συνέπεια να βρίσκεται πίσω από τον ΠΑΟΚ στην βαθμολογία με αρκετές απώλειες. Ακόμα και πριν το παιχνίδι με τον Πλατανιά το μέλλον του έμοιαζε προδιαγεγραμμένο. Δύο 24ωρα μετά, την Τρίτη 7 Ιανουαρίου, απλά έπεσαν οι τίτλοι τέλους.

Παναγιώτης Σγαρδέλης