Παράπονο δεν έχουμε… Το 2014 ήταν χορταστικό για τους φίλους του μπάσκετ. Πρόσφερε συγκινήσεις, ανέδειξε νέους πρωταγωνιστές, σηματοδότησε μεγάλες επιστροφές, έστειλε μηνύματα ζωής, αλλά δεν έλειψαν και οι «σκιές» που όμως δεν στάθηκαν ικανές να ξενερώσουν όσους ζουν κι αναπνέουν για την πορτοκαλί μπάλα.
Η προσπάθεια να «συμπυκνωθούν» όσα γεγονότα σημάδεψαν το άθλημα το χρόνο που φεύγει μέσα στα 24 γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου ήταν δύσκολη και πιθανώς να αδικεί πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Ας είναι... Του χρόνου, Θεού θέλοντος, θα προσπαθήσουμε περισσότερο.
Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
ΑΕΚ: Τρία χρόνια χωρίς τη «βασίλισσα» ήταν πολλά. Η ΑΕΚ μετά από περιπλάνηση αρκετών ετών στις χαμηλές κατηγορίες, επέστρεψε στη φυσική της θέση. Αρχικά… διστακτικά, αφού μέχρι και το Σεπτέμβριο ήταν αμφίβολο αν θα συμμετέχει στο πρωτάθλημα, αλλά πλέον δυναμικά, καθώς με ισχυρή διοίκηση, τον προπονητή του τελευταίου πρωταθλήματος στο τιμόνι και τον κόσμο της σταθερά δίπλα της δείχνει ικανή να βρει σταδιακά το δρόμο της προς την κορυφή.
Βασίλης Σπανούλης: Σε μια χρονιά που για την ομάδα του ήταν μάλλον απογοητευτική, ο αρχηγός του Ολυμπιακού έχει για παρηγοριά τις μεγάλες προσωπικές διακρίσεις. Κι αν η ανάδειξή του ως μέλους της δεύτερης καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκας δεν του λέει πολλά (μιας κι έχει ψηφιστεί MVP πολλάκις), ο Λαρισαίος γκαρντ έχει να καυχιέται πως μέσα στο 2014 σκαρφάλωσε στη δεύτερη θέση των σκόρερ και την πέμπτη των πασέρ στην ιστορία της διοργάνωσης, πιστοποιώντας πως είναι το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο στην Ευρώπη.
Γιάννης Αντετοκούνμπο: Μέχρι πρότινος η προοπτική να αποκτήσει η Ελλάδα έναν δικό της σταρ στο ΝΒΑ έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Χάρη στον Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι περισσότερο πιθανό από ποτέ να γίνει πραγματικότητα. Στα 20 του η εξέλιξή του χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα, λεπτό με το λεπτό, είναι εντυπωσιακή. Αθλητικά προσόντα που αφήνουν με το στόμα ανοιχτό ακόμη και τους Αμερικανούς, τεχνική κατάρτιση που σπανίζει σε αυτή τη «συσκευασία», ταπεινοφροσύνη και εργατικότητα συνθέτουν τη συνταγή που δεν μπορεί να αποτύχει. Και τα καλύτερα έρχονται για τον άσο των Μπακς και της Εθνικής, που είδε τον μεγαλύτερο αδερφό του, Θανάση, να επιλέγεται επίσης στο ντραφτ, αλλά και τους μικρότερους αδερφούς του να παίζουν μπάσκετ με καλές προοπτικές.
Δημήτρης Διαμαντίδης: Νταμπλ για την ομάδα του και πρώτος στην ιστορία της Ευρωλίγκας σε ασίστ σπάζοντας το φράγμα των 1.000 στην καριέρα του. Πώς να μην ήταν (ΚΑΙ) το 2014 η χρονιά του αρχηγού του Παναθηναϊκού; Ο Δημήτρης Διαμαντίδης παραμένει, στα 34 του, γκριζαρισμένος και πατέρας πλέον, ο μεγαλύτερος «εγκέφαλος» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Εθνική: Ό,τι αρχίζει ωραία, τελειώνει με… πόνο. Η Εθνική ήταν χορταστική, συνδυάζοντας ουσία και θέαμα στην πρώτη φάση του Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Ενθουσίασε το κοινό και γέννησε δικαιολογημένα προσδοκίες. Πάνω όμως που άνοιξε την όρεξη για κάτι μεγάλο στη Μαδρίτη, ήρθε η ήττα από τη (μετέπειτα δευτεραθλήτρια κόσμου) Σερβία να μας την κόψει… μαχαίρι. Ο Φώτης Κατσικάρης και τα παιδιά του επιφυλάσσονται για το Ευρωμπάσκετ του Σεπτεμβρίου…
Ζωντανός θρύλος: Σύμφωνοι, πολλές φορές παίζει για την πάρτη του. Και ξεπέρασε τον μεγάλο Μάικλ Τζόρνταν ΜΟΝΟ σε πόντους και πουθενά αλλού. Όμως ουδείς μπορεί να στερήσει από τον Κόμπι Μπράιαντ το μεγάλο παράσημο της τρίτης θέσης στους σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ. Πόσω μάλλον όταν αυτό ήρθε μετά από δύο σοβαρούς τραυματισμούς, τους οποίους ντρίμπλαρε σαν τόσους και τόσους αντιπάλους του στην καριέρα του.
ΗΠΑ: Δεν παρέταξαν την καλύτερή τους ομάδα. Ούτε καν τα «δεύτερα» ή τα «τρίτα». Όμως οι ΗΠΑ επιβεβαίωσαν πως μετά το κάζο από την Ελλάδα το 2006 είναι ανίκητοι και κατέκτησαν δια περιπάτου το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Τόσο εύκολα που μπήκαν σε σκέψεις μήπως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 να μην επιστρατεύουν καν πλέον τους σταρ του ΝΒΑ, αλλά πρωτοετείς και δευτεροετείς που μπορούν να κάνουν τη δουλειά.
Θέληση: Γεννήθηκε χωρίς το κάτω μέρος του αριστερού του χεριού, αλλά ο Ζακ Χόντσκινς αρνήθηκε να τον λυπούνται. Δούλεψε σκληρά και κατάφερε να αντιμετωπίζεται σαν τους αρτιμελείς αθλητές. Το Νοέμβριο έκανε ντεμπούτο στο NCAA με το πανεπιστήμιο της Φλόριντα και δεν του έκανε κανένας καμία χάρη, αφού στο λύκειό του είχε φτάσει να έχει 23 πόντους κατά μέσο όρο. «Θέλω πρώτα να με αναγνωρίσουν σαν παίκτη και νομίζω πως έχω αποδείξει αρκετά. Από μικρός ποτέ δεν πίστευα πως δεν μπορώ να κάνω κάτι», τόνισε ο ίδιος δίνοντας σε όλους ένα μάθημα ζωής.
I-saiah Austin: Η πιο σπαρακτική ιστορία της χρονιάς. Μια εβδομάδα πριν το ντραφτ του ΝΒΑ, στο οποίο είχε πολλές πιθανότητες να επιλεγεί και μάλιστα σε καλή θέση, ο Αϊζέια Όστιν πληροφορήθηκε πως πάσχει από μια γενετική διαταραχή, που δεν του επιτρέπει να συνεχίσει την καριέρα του. Σε μια συμβολική κίνηση, το ΝΒΑ επέλεξε τιμητικά τον 21χρονο άσο από το Μπέιλορ τη βραδιά του ντραφτ κι εκείνος δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. «Θα ονειρευτώ και πάλι. Κάθε εμπόδιο που παρουσιάζεται στο δρόμο σου μπορείς να το ξεπεράσεις, αρκεί να έχεις θετική σκέψη», ήταν τα σοφά λόγια αυτού του πρωταθλητή της ζωής.
Κώστας Παπανικολάου: Πριν πέντε χρόνια παρακαλούσε για λίγο χρόνο συμμετοχής στον Άρη. Μέσα σε χρόνο ρεκόρ βρέθηκε από τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης και την Μπαρτσελόνα, μέχρι την Εθνική και τελικά το ΝΒΑ. Η πορεία του Κώστα Παπανικολάου μοιάζει με παραμύθι, αλλά δεν είναι παρά μόνο το αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς ενός παιδιού που δεν σταμάτησε να κάνει όνειρα και να δουλεύει σκληρά για την υλοποίησή τους. Η εσχάτως περιθωριοποίησή του από τον Κέβιν ΜακΧέιλ, που προτιμά τον νεόφερτο Τζος Σμιθ, αποτελεί μια ακόμη πρόκληση που ο «Παπ» καλείται να ξεπεράσει.
Λεμπρόν Τζέιμς: Η υπόσχεσή του για πολλά δαχτυλίδια στο Μαϊάμι έμεινε στη… μέση. Ο τρόπος που έχασε η ομάδα του και η δική του παρουσία στους τελικούς έκαναν λίγο πιο «θαμπό» το μύθο που άρχιζε να χτίσει τα προηγούμενα χρόνια. Όμως επιστρέφοντας στο… σπίτι του, το Κλίβελαντ, για να ολοκληρώσει αυτό που άφησε στη μέση τέσσερα χρόνια πριν, χαρίζει εύκολα στον Λεμπρόν Τζέιμς μια θέση στις πιο σημαντικές στιγμές του 2014 και παράλληλα δημιουργεί το μεγαλύτερο στοίχημα για το 2015.
Μουρούζης: Στη γειτονιά των αγγέλων του ελληνικού μπάσκετ προστέθηκε τον Ιούνιο ο Κώστας Μουρούζης. Σπουδαίος αθλητής, με καριέρα και έξω από τα σύνορα, αλλά ίσως ακόμη μεγαλύτερος προπονητής, κατακτώντας πρωταθλήματα με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, αλλά και περνώντας από τον πάγκο της Εθνικής, ο κυρ Κώστας θα κάνει πλέον παρέα εκεί ψηλά με τον Γιώργο Αμερικάνο, τον Γιώργο Κολοκυθά, τον Φίλιππο Συρίγο και άλλους «μπασκετανθρώπους» που έφυγαν πρόσφατα ή παλαιότερα, μιλώντας για-τι άλλο;-τη μεγάλη τους αγάπη.
Ντουράντ: Ήταν, πραγματικά, σε οργιώδη κατάσταση. Ο Κέβιν Ντουράντ πήρε πανάξια τον τίτλο του MVP της περασμένης σεζόν στο ΝΒΑ. Με 32 πόντους (πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος για τέταρτη σερί σεζόν), 7,4 ριμπάουντ και 5,5 ασίστ δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ο σταρ της Οκλαχόμα συγκίνησε με το λόγο του όταν παρέλαβε το βραβείο. «Πολλοί με πίστεψαν όταν κι εγώ δεν πίστευα στον εαυτό μου, άλλοι με αμφισβήτησαν αλλά μου έδωσαν κίνητρο. Έπεσα τόσα φορές, αλλά ξανασηκώθηκα. Πέρασα δύσκολες στιγμές με την οικογένειά μου, αλλά είμαι ακόμη όρθιος. Όλα όσα έχω στη ζωή μου έπρεπε να τα κερδίσω. Το ίδιο και το βραβείο αυτό», δήλωσε παλεύοντας να συγκρατήσει τα δάκρυά του. «Μαμά, μας έκανες να πιστεύουμε, μας κράτησες μακριά από το δρόμο, μας φόρεσες ρούχα… Όταν δεν έτρωγες, φρόντιζες να φάμε εμείς κι ας πήγαινες νηστική για ύπνο. Είσαι η πραγματική MVP», ήταν η αφιέρωση στη… γυναίκα της ζωής του.
Ξύλο: Για μια ακόμη χρονιά, η βία ταλαιπώρησε ΚΑΙ το μπάσκετ. Επεισόδια εντός κι εκτός γηπέδων, μάλλον με αφορμή κι όχι με πραγματική αιτία το ίδιο το άθλημα, απομάκρυναν αρκετούς «υγιείς» φιλάθλους. Αποκορύφωμα του κακού, η δολοφονία του οπαδού του Ερυθρού Αστέρα, Μάρκο Ίβκοβιτς, από οπαδούς της Γαλατάσαραϊ, στο περιθώριο του αγώνα των δύο ομάδων στην Κωνσταντινούπολη. Και μη χειρότερα…
Ολυμπιακός-Ερυθρός Αστέρας, Ομπράντοβιτς η επιστροφή: Η άλλη όψη της βίας… Εκεί που ο κόσμος με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί κλέβει την παράσταση και από τους ίδιους τους αθλητές. Και ως Έλληνες φίλαθλοι είχαμε την τύχη να το βιώσουμε τουλάχιστον δις τη χρονιά που φεύγει. Στους φετινούς αγώνες του Ολυμπιακού με τον Ερυθρό Αστέρα σε Βελιγράδι και ΣΕΦ, όπου οι αδερφοποιημένοι Σέρβοι κι Έλληνες οπαδοί τραγουδούσαν σε δύο γλώσσες τα συνθήματα…
… αλλά και πέρσι, στην πρώτη επιστροφή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς ως αντιπάλου στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό.
Παναθηναϊκός: Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, κόντρα στην ίδια τη λογική, αλλά όχι κόντρα στη… φύση του, ο Παναθηναϊκός έκανε το νταμπλ. Κι αν για την κατάκτηση του Κυπέλλου απέναντι στον Άρη ο δρόμος είχε ανοίξει μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού στα ημιτελικά στο φινάλε του 2013…
… το πρωτάθλημα ήρθε με πολύ πιο περιπετειώδη τρόπο. Ο Ολυμπιακός «έσπασε» την έδρα του μεγάλου του αντιπάλου σε τελικούς για πρώτη φορά μετά 21 χρόνια, αλλά ο Παναθηναϊκός χάλασε τη φιέστα στο ΣΕΦ και ολοκλήρωσε την ανατροπή στο ΟΑΚΑ παραμένοντας στο θρόνο του.
Ρεάλ-Μακάμπι: Από τη μια η ζάπλουτη Ρεάλ του Μπουρούση, το απόλυτο φαβορί, που έφτασε «τρένο» μέχρι το Final Four διαλύοντας (100-62) στον ημιτελικό την Μπαρτσελόνα. Από την άλλη, η Μακάμπι του Σχορτσανίτη, το αουτσάιντερ, που αποτέλεσε έκπληξη και μόνο φτάνοντας στο Final Four, με πολύ φτωχότερο ρόστερ και για πολλούς προδιαγεγραμμένη μοίρα. Η ομάδα του λαού, ωστόσο, διέψευσε τους «ειδικούς» και πανηγύρισε τον τίτλο (98-86) κρατώντας τη «βασίλισσα» μακριά από το θρόνο της για 19ο στη σειρά χρόνο και ολοκληρώνοντας μια μυθική σεζόν για την ίδια.
Σπερς: Total basketball… Όσοι προέβλεπαν three-peat από τον Λεμπρόν και την παρέα του στο Μαϊάμι, πήραν ένα καλό μάθημα μπάσκετ από τους Σπερς. Ο τρόπος που έχασαν τον τίτλο ένα χρόνο πριν θα μπορούσε να τους καταρρακώσει ψυχολογικά, αλλά απεναντίας τους ατσάλωσε και τους όπλισε με ένα επιπλέον κίνητρο. Οι… γερασμένοι Ντάνκαν και Τζινόμπιλι, ο… χοντρός Ντιαό, ο καταβεβλημένος από το Ευρωμπάσκετ Πάρκερ και ο… άγουρος Λέοναρντ υπενθύμισαν σε όλους πως μια πραγματικά πολύ καλή ομάδα δεν μπορεί να χάσει από τον καλύτερο παίκτη του κόσμου.
Τέλος ο Μπαρτζώκας: Σήκωσε το βάρος της κληρονομιάς του Ντούσαν Ίβκοβιτς, αλλά μετά την παραμυθένια πρώτη του σεζόν, άρχισε να… φθίνει. Η μουρμούρα έγινε αμφισβήτηση, η αμφισβήτηση έγινε οργή και η οργή ξέσπασε κατά δικαίων κι αδίκων μετά την ήττα στο άδειο ΟΑΚΑ από τον ελλιπέστατο Παναθηναϊκό στα προημιτελικά του Κυπέλλου. Προπηλακίστηκε από αγανακτισμένους οπαδούς και παρότι η διοίκηση της ΚΑΕ δεν έδειξε διάθεση να τον απολύσει, παραιτήθηκε μετά από μόλις το πρώτο ματς της σεζόν. Πάντως θα έχει πάντα να θυμάται το Λονδίνο…
Ύφεση: Όπου φτωχός κι η μοίρα του. Ομάδες που παίρνουν πιστοποιητικό συμμετοχής στο παρά ένα (ενίοτε στο… και ένα), πετσοκομμένα σε σχέση με το παρελθόν μπάτζετ, ξένοι που έρχονται για μια χούφτα χιλιάρικα και είναι έτοιμοι να φύγουν με την πρώτη «ευκαιρία» που θα παρουσιαστεί από το εξωτερικό, υποχρεωτική στροφή στα νιάτα, αλλά και εμπιστοσύνη σε αξιόπιστους βετεράνους συμπληρώνουν το παζλ της οικονομικής κρίσης που εξακολουθεί να πλήττει το ελληνικό μπάσκετ. Τουλάχιστον οι ΚΑΕ είναι στην πλειοψηφία τους πιο νοικοκυρεμένες σε σχέση με το παρελθόν.
Φτάνει πια: Κόντρα στην κρίση, έχουμε ακόμη την τύχη να παρακολουθούμε ένα από τα καλύτερα αν όχι το καλύτερο ντέρμπι της Ευρώπης. Όμως ακόμη κι αυτή η λάμψη του Διαμαντίδη, του Σπανούλη και του θεάματος που προσφέρουν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, έχει «θαμπώσει» από την ατέρμονη κόντρα των διοικήσεών τους. Μέσα στο 2014 χάθηκε το μέτρο με τις ανταλλαγές ανακοινώσεων και τις εκατέρωθεν καταγγελίες, που το μόνο που τελικά καταφέρνουν είναι να δώσουν επιπλέον αφορμές σε ανεγκέφαλους να σκοτωθούν και αιτίες σε υγιείς φιλάθλους να ξενερώσουν. Βάλτε ένα τέλος!
Χαραλαμπίδης: Στα 38 του και παίζοντας ακόμη σαν έφηβός, τραυματίστηκε σοβαρά σε μια ανυποψίαστη φάση. Ο Κώστας Χαραλαμπίδης είδε την τύχη να του γυρίζει την πλάτη, όχι όμως και την ομάδα του. Η ΚΑΕ ΠΑΟΚ δεν στάθηκε απλώς από το πρώτο λεπτό δίπλα του, αλλά έσπευσε να του ανανεώσει το συμβόλαιο για την επόμενη σεζόν σε μια κίνηση πραγματικά μεγάλης ομάδας.
Ψεκάστε, σκουπίστε… τελειώστε τον: Το ΝΒΑ δεν αστειεύεται! Ο Ντόναλντ Στέρλινγκ και το ρατσιστικό του παραλήρημα σε ένα ξέσπασμα ζήλιας απέναντι στη σύντροφό του, που θα μπορούσε να ήταν εγγονή του, αντιμετωπίστηκε όπως ακριβώς έπρεπε. Ο νέος κομισάριος, Άνταμ Σίλβερ, στην πρώτη μεγάλη κρίση που είχε μπροστά του στη μετα-Ντέιβιντ Στερν εποχή, ενήργησε υποδειγματικά, συστρατεύτηκε με ιδιοκτήτες και παίκτες και ξαπόστειλαν από τη λίγκα τον γεροξεκούτη ιδιοκτήτη των Κλίπερς, που υποχρεώθηκε να πουλήσει τις μετοχές του και να μας αδειάσει τη γωνιά. Το μπάσκετ δεν έχει θέση για αρρωστημένα μυαλά και «παλαιολιθικές» απόψεις.
Ωραίο και… Ελληνικό: Last, but not least, τα κορίτσια του Ελληνικού. Κατέκτησαν το πρωτάθλημα και το Κύπελλο γνωρίζοντας όλη κι όλη ΜΙΑ ήττα σε ολόκληρη τη σεζόν και έστειλαν το μήνυμα πως αποτελούν τη νέα μεγάλη δύναμη του γυναικείου μπάσκετ.
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
