Μέχρι και την 7η Ιουλίου του 1974 δεν είχε σφυριχτεί ποτέ πέναλτι στην ιστορία των τελικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Λίγα δευτερόλεπτα μετά την έναρξη του τελικού του δέκατου Μουντιάλ ο Άγγλος διαιτητής Τζακ Τέιλορ βάζει τη σφυρίχτρα στο στόμα και δείχνει την άσπρη βούλα μέσα στην περιοχή της Δυτικής Γερμανίας.
Ο Κρόιφ είχε μόλις ανατραπεί από τον Ούλι Χένες και οι Ολλανδοί είχαν την ευκαιρία να προηγηθούν πριν καλά – καλά οι αντίπαλοί τους και οικοδεσπότες της τελικής φάσης, προλάβουν να ακουμπήσουν την μπάλα.
Ο Νέσκενς ευστοχεί και παγώνει το Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Οι «Οράνιε» που βασίζονταν στον κορυφαίο Άγιαξ όλων των εποχών, η ομάδα που έφερε στον πλανήτη το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο έμοιαζε ικανή να φτάσει στην πρώτη κατάκτηση Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Οι γηπεδούχοι και πρωταθλητές Ευρώπης από το 1972 όμως Δυτικογερμανοί είχαν διαφορετική άποψη. Κερδίζουν με τον Χόλτσενμπαιν και ευστοχούν με τον Μπράιτνερ σε ένα ακόμα πέναλτι που καταλογίζει στο 25’ ο Τέιλορ και παίρνουν το προβάδισμα 2 λεπτά πριν το φινάλε του πρώτου μέρους με γκολ του Γκερντ Μίλερ.
Εκεί έμελλε να κλείσει και το σκορ. Παρά τις πολλές χαμένες ευκαιρίες του δευτέρου ημιχρόνου το σκορ δεν άλλαξε.
Η Δυτική Γερμανία κατακτά το δεύτερό της Παγκόσμιο Κύπελλο, γίνεται η πρώτη Πρωταθλήτρια Ευρώπης που θριαμβεύει και στο επόμενο Μουντιάλ, άθλο που θα μιμηθεί η Ισπανία 36 χρόνια μετά, και θα δει πέντε παίκτες της, τους Σεπ Μάιερ, Φραντς Μεκενμπάουερ, Βολφγκανγκ Όβερατ, Γιουργκεν Γκραμπόφσκι και Χορστ – Ντίτερ Χέτγκες να συμπληρώνουν και τα τρία χρώματα μεταλλίων σε Μουντιάλ με το χρυσό που πήραν στο Μόναχο.