1950, Ουρουγουάη: Το πρώτο μεγάλο κάζο

Βγαίνοντας από τα χαλάσματα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ο ποδοσφαιρικός πλανήτης ταξίδεψε μέχρι τη Βραζιλία για να γιορτάσει το 4ο Μουντιάλ.

Στο επίκεντρο των εορτασμών, φυσικά, οι διοργανωτές οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι το σύστημα διεξαγωγής που χρησιμοποιήθηκε από τη FIFA στην τελική φάση του 1950, όπου ο πρωταθλητής θα προέκυπτε μέσα από έναν όμιλο των φιναλίστ, μπήκαν στο ματς που θα έκρινε τον τίτλο με βαθμολογικό πλεονέκτημα: είχαν έναν βαθμό περισσότερο από τη δεύτερη της βαθμολογίας Ουρουγουάη κι έτσι τους αρκούσε μια ισοπαλία για να πανηγυρίσουν τον πρώτο τους θρίαμβο εντός έδρας.

Στην τότε πρωτεύουσα της Βραζιλίας, Ρίο Ντε Τζανέιρο, και στο θρυλικό Μαρακανά! Η δίψα του κόσμου και η σιγουριά των ντόπιων για την κατάκτηση του τροπαίου τόσο μεγάλη που την ημέρα του ματς, τη 16η Ιουλίου του 1950, υπολογίζεται ότι στις εξέδρες του Μαρακανά βρέθηκαν κοντά στις διακόσιες χιλιάδες οπαδοί!

Η Βραζιλία προσπαθούσε να σκοράρει από το ξεκίνημα της αναμέτρησης αλλά οι αμυντικά οργανωμένοι Ουρουγουανοί κρατούσαν το μηδέν στην άμυνα μέχρι το 47’. Ο Φριάσα σκοράρει, ο αρχηγός της Ουρουγουάης, Ομπντούλιο Βαρέλα, διαμαρτύρεται έντονα για οφσάιντ, ο διαιτητής τον αγνοεί και έτσι ο Βαρέλα πηγαίνει στη σέντρα και φωνάζει στους συμπαίκτες του: «Τώρα, πάμε να νικήσουμε».

Το σύνθημα έπιασε τόπο. Ίσως και εφησυχασμένοι από το 1-0 οι Βραζιλιάνοι δίνουν χώρο στην Ουρουγουάη που ισοφαρίζει στο 66’ με τον Χουάν Αλμπέρτο Σκιαφίνο και παίρνει προβάδισμα στο 79’ με τον Τζίτζια.

Το πλήθος στις εξέδρες είχε βουβαθεί, η Βραζιλία γνώριζε το πρώτο τεράστιο κάζο στην ιστορία της. Αυτός ήταν ο δεύτερος και τελευταίος μέχρι σήμερα τελικός Μουντιάλ που διεξήχθη μεταξύ ομάδων από τη Λατινική Αμερική.