17άρηδες, ούτε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε για εσάς!

Ζητώ συγνώμη για τον πρώτο ενικό. Δεν είναι κάτι που συνηθίζω. Αλλά σε αυτό το σημείωμα, τον θεωρώ απαραίτητο. Ζω στην Τρίπολη. Μεγαλώνω οικογένεια στην Τρίπολη. Σε μια πόλη περίπου 35.000 ανθρώπων, η οποία, ανεξάρτητα με την άποψη που μπορεί ο καθένας να έχει για αυτήν, δίνει μια σπουδαία ευκαιρία στα παιδιά που μεγαλώνουν εδώ.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Τον αθλητισμό. Και τον πρωταθλητισμό, αλλά αυτό το δεύτερο, είναι πολύ μικρό μπροστά στο πρώτο. Και πολύ επόμενο. Ακολουθεί σε σημασία, σε σπουδαιότητα και στο κάτω - κάτω δεν αφορά σε πολλούς.

Η Τρίπολη, λοιπόν, των περίπου 35.000 ανθρώπων έχει την πολυτέλεια να διαθέτει μια ομάδα στην Super League τα τελευταία δέκα χρόνια, ως μοναδική εκπρόσωπο της Πελοποννήσου, που έχει προσφέρει παρουσία σε τελικό, τέσσερις σερί χρονιές ευρωπαϊκές παρουσίες, δύο σε ομίλους. Μια ομάδα, τον Αστέρα, που προσφέρει ποδόσφαιρο και στο γήπεδό του το κάνει χωρίς δεύτερες σκέψεις. Με πολιτισμό, δηλαδή.

Επίσης η Τρίπολη έχει την πολυτέλεια να διαθέτει μια ομάδα μπάσκετ σε εθνική κατηγορία, τον Αρκαδικό, ο οποίος με την περσινή παρουσία του στην Α1 έβαλε την πόλη του σε ένα κλειστό, πολύ κλειστό κλαμπ, πόλεων της Ελλάδας, που διέθεταν ταυτόχρονα ομάδα σε Super League και Basket League.

Διαθέτει επίσης ομάδα στην Γ' Εθνική, τον Παναρκαδικό και ως νομός, η Αρκαδία παλεύει αυτή την τελευταία αγωνιστική του 3ου ομίλου της κατηγορίας να έχει του χρόνου τρεις ομάδες δικές της ταυτόχρονα στην κατηγορία (Παναρκαδικός, Δόξα Μεγαλόπολης, Λεωνίδιο).

Επίσης, η Τρίπολη είναι η μοναδική πόλη της Πελοποννήσου που διαθέτει σε λειτουργία κλειστό κολυμβητήριο. Πιστέψτε με, η σημασία του είναι τόσο μεγάλη, όση προσωπικά δεν είχα ιδέα προτού κάνω παιδιά. Η κολύμβηση είναι η πρώτη ευκαιρία για αθλητισμό και η Τρίπολη την παρέχει αυτή την ευκαιρία.

Ολα αυτά ασφαλώς έχουν και ονοματεπώνυμα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα όλων αυτών, έχει πολλά περισσότερα ονοματεπώνυμα, μιας ολόκληρης πόλης. Της λένε, λοιπόν, της Τρίπολης ότι εκεί θα φιλοξενηθεί το φετινό Final Four Κ17. Ενα "Θεόδωρος Κολοκοτρώνης" γεμάτο ταλεντάκια. Στην πιο σημαντική τους ηλικία, σε αυτή την προσπάθεια που κάνουν να αποκτήσουν ποδοσφαιρική διαδρομή στη ζωή τους.

Αλλά της λένε, επίσης, της Τρίπολης ότι αν θέλετε να δείτε αυτά τα ταλεντάκια, που θα παίζουν μια ανάσα από το σπίτι σας, βρείτε τηλεόραση που υποστηρίζει συνδρομητικό κανάλι. Αλλιώς, μόνο 60 προσκλήσεις θα μπουν. Για κάθε ομάδα, άρα και για τον Αστέρα. Για τους ντόπιους, με λίγα λόγια.

Οι γονείς, οι κοντινοί άνθρωποι των ποδοσφαιριστών, κάποιοι μάνατζερ που θα διαπιστευθούν, οι δημοσιογράφοι και τέλος. Τέλος! Για ένα τουρνουά που αφορά σε παιδιά 17 ετών. Για το φόβο των επεισοδίων. Εχουν γίνει, τα έχουμε δει με τα μάτια μας, περισσότερο τα έχουν δει να συμβαίνουν μπροστά τους μάτια μόλις 17 ετών. Με λίγα λόγια, το ελληνικό ποδόσφαιρο και η ελληνική πολιτεία, πρακτικά η ίδια η ελληνική κοινωνία, δεν μπορεί να προστατέψει τα παιδιά της!

Δεν μπορεί να προασπίσει καν το δικαίωμά τους να παίξουν ποδόσφαιρο σε φυσιολογικές συνθήκες. Πώς άραγε να της ζητήσουμε να υπερασπιστεί το δικαίωμά τους να ζήσουν μακριά από κινδύνους που ζουν και βασιλεύουν τριγύρω τους; Και πώς να ζητήσουμε από αυτά τα παιδιά να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο με κανονικό τρόπο και όχι αυτόν που τους επιβάλλουν τα σημεία των καιρών;