Η εικόνα της χθεσινής αναμέτρησης ήταν ξεκάθαρη στο πρώτο ημίχρονο. Τα πρώτα 45 λεπτά του χθεσινού ντέρμπι ανήκουν στον Ολυμπιακό που παρουσιάστηκε πιο δυνατός στις μονομαχίες του κέντρου και της άμυνας και παίζοντας έξυπνα στην αντεπίθεση δημιούργησε 2-3 πραγματικά καλές ευκαιρίες για γκολ. Στην επανάληψη και μέχρι το 65ο λεπτό, ο Παναθηναϊκός μπήκε καλύτερα στο πνεύμα του αγώνα, ισορρόπησε τα πράγματα και πίεσε τον αντίπαλό του, αν και οι δύο επιθετικοί (Μάντζιος, Παπαδόπουλος) της ομάδας του Πεσέιρο δεν βρέθηκαν σε καλή βραδιά, δεν κέρδισαν μονομαχίες και δεν δημιούργησαν επικίνδυνες καταστάσεις. Συνολικά ήταν ένα παιχνίδι κέντρου με πολλά μαρκαρίσματα, φάουλ και κάποιες στιγμές αρκετά νεύρα, κάτι αναμενόμενο.
Ο Ολυμπιακός κυνήγησε πιο πολύ το ματς στο πρώτο ημίχρονο, με την αμυντική του γραμμή να βρίσκεται σε πολύ καλή βραδιά, και τους μέσους του να είχαν ευχέρεια σε κάθετες μπαλιές, ωστόσο στην επανάληψη δεν πίεσε τόσο. Ο Παναθηναϊκός ήταν επικίνδυνος μόνο από τις στημένες φάσεις.
Περίμενα να ξεκινήσει στο βασικό σχήμα ο Ν'Ντογέ: σύμφωνα με την εικόνα που είχε δείξει στα φιλικά, φαινόταν ότι θα μπορούσε να προσφέρει λύσεις με την εκρηκτικότητά του και ότι θα βοηθούσε αρκετά. Για τον Δημούτσο έχω να σχολιάσω ότι η απόδοσή του ήταν πολύ καλή: δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να κάνεις επίσημο ντεμπούτο σε τέτοια ηλικία, σε τέτοιο ντέρμπι. Πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει πολύ και θα δικαιωθεί. Οσο για τον Λούα Λούα, δείχνει πολύ καλός παίκτης, με εξαιρετικά στοιχεία, και με την ταχύτητά του θα είναι σοβαρή απειλή για όλες τις ομάδες στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Και οι δύο προπονητές εμφανίστηκαν διαβασμένοι. Μου δημιουργήθηκε όμως η εντύπωση ότι κανείς από τους δύο δεν ήθελε κατ' αρχήν να χάσει. Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο, σε μια καλή ατμόσφαιρα χωρίς ακραίες εκδηλώσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Ολυμπιακός είναι ανέτοιμοι. Μετά την 5η αγωνιστική θα αρχίσουν να δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό.