Ηταν πιο ενδιαφέρον από όσο είχε παρουσιαστεί. Η εξήγηση απλή: η εγρήγορση που προκαλεί η συνείδηση ότι αυτό είναι επίσημο και όχι φιλικό. Οι ευκαιρίες δεν ήταν πολλές, όμως νικητής θα μπορούσε να υπάρξει. Ο Ολυμπιακός, αν είχε εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες και το διάστημα που υπερείχε (για περίπου 15' λεπτά) μετά το 20'. Και την ευκαιρία που δόθηκε από το πουθενά στον Τοροσίδη. Ο Παναθηναϊκός, αν είχε καταφέρει να φτιάξει ευκαιρίες στο πρώτο ημίωρο του β' ημιχρόνου, όταν κράτησε την μπάλα δίχως να δείξει ότι είχε σχέδιο για να την.

Ο Ολυμπιακός του α' ημιχρόνου ήταν η πιο στρωμένη και έτοιμη ομάδα. Την έκαναν να δείχνει έτσι ο Λεντέσμα, ο Γκαλέτι, η πολύ καλή ανασταλτική δράση των Τοροσίδη, Στολτίδη, Αντζα, Ζεβλάκοφ. Στο ίδιο διάστημα ο Παναθηναϊκός, με αυτή την ανεξήγητη «γιομάμε την μπάλα» τακτική των αμυντικών του και με τον ανέτοιμο ψυχολογικά Δημούτσο, πήγαινε χαμένος.

Η άνοδος του Δημούτσου, ο τσαμπουκάς του Καραγκούνη, η συνδρομή του Λεοντίου και ένα καλό διάστημα του Τζιόλη τον ανέβασαν στο β'. Μέχρι το 67', που βγήκε ο Λεοντίου. Ομως και τότε ο ΠΑΟ δεν έδειξε έτοιμος να φτιάχνει ευκαιρίες. Στο ίδιο διάστημα ο Ολυμπιακός έδειχνε να έχει μπει στο γήπεδο με μισοάδειες μπαταρίες. Εξήγηση; Η κούραση του Λεντέσμα.

Γενικό συμπέρασμα; Στην εκκίνηση ο Ολυμπιακός δείχνει πιο έτοιμος δημιουργικά και καλύτερος αμυντικά από τον Παναθηναϊκό.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube