Στείρο 0-0 ναι, αλλά όχι απογοητευτικό ματς (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Ανέτοιμοι αντίπαλοι ναι, αλλά ήταν ντέρμπι! Με ορισμένες καλές στιγμές, κυρίως σε ατομικό επίπεδο. Πολλοί εξ όσων έδιναν προβάδισμα στο στείρο 0-0, μάλλον ανέμεναν χειρότερη εικόνα. Πρώτο μέρος: το πάθος του γηπεδούχου εξασφάλισε στον ΠΑΟ ένα τέταρτο εδαφικής υπεροχής. Ως εκεί. Με τον Καραγκούνη μοναχικό στην αποστολή «στρωτό παιχνίδι στο κέντρο», ήταν θέμα χρόνου να αναλάβει ο Ολυμπιακός την πρωτοβουλία.

Σημαντικές -ειδικά για τα «ειωθότα» ενός ντέρμπι- οι «κόκκινες» ευκαιρίες. Κινητήριοι μοχλοί των φιλοξενουμένων Γκαλέτι, Λεντέσμα, Λούα Λούα -με τον τελευταίο πάντως να ενδίδει κάποιες στιγμές στον πειρασμό του ατομισμού (ενδεικτική η φάση του 42΄). Εάν η αριστερή πλευρά της άμυνας του Ολυμπιακού αντιμετώπιζε προβλήματα, η αντίστοιχη των «πρασίνων» βολόδερνε, συχνά-πυκνά, σε εφιάλτες. Μία από τις ελάχιστες «στρωτές» εναλλαγές μπάλας έξω από την «ερυθρόλευκη» περοχή απέφερε το φάουλ που λίγο έλειψε να μετουσιώσει σε γκολ ο Μάτος.

Στην επανάληψη, για 20-25 λεπτά ο ΠΑΟ ήταν καλύτερος. Πίεσε στο κέντρο, βελτιώθηκαν αισθητά οι Τζιόλης, Λεοντίου, Δημούτσος. Στα μετόπισθεν παρέμενε προβληματικός. Φάνηκε όταν ο Ολυμπιακός άρχισε πάλι να ανεβαίνει -χάρη στους Αντζα, Λεντέσμα, Γκαλέτι. Η πρωτοβουλία του μπορεί να μην ήταν καταλυτική, τη «σφράγισε» όμως η ευκαιρία του αγώνα! Του Τοροσίδη, φυσικά. Αποτέλεσμα; Ουδείς στα ουράνια, ουδείς στον ψυχολογικό Καιάδα κι έχουμε καιρό για συμπεράσματα...