Τα ντέρμπι είναι για το τέλος (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Αν ο Θεός είχε θελήσει τα ντέρμπι να παίζονται την πρώτη αγωνιστική, τότε θα είχε σκοτώσει τον Αμλετ στην πρώτη πράξη και η Μεγάλη Εβδομάδα θα ήταν ένα δικαστικό θρίλερ που θα τελείωνε με έφεση του Ιησού στην απόφαση του Πιλάτου.

Τα ντέρμπι πρέπει να είναι δραματικά και τελειωτικά. Να ξέρεις ότι από το αποτέλεσμά τους κρίνεται το πρωτάθλημα, να σέρνουν πίσω τους τις αμαρτίες των δύο ομάδων σε ολόκληρη τη σεζόν και πέντε χιλιάδες κουβέντες στα καφενεία. Τα ντέρμπι δημιουργήθηκαν για το τέλος, για να υπάρχουν πέντε αγωνιστικές υπόλοιπο και οι νουνεχείς αθλητικογράφοι να λένε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει μαθηματικά, έστω και αν το τελευταίο πρωτάθλημα που κρίθηκε από το αποτέλεσμα αδιάφορης ομάδας την τελευταία αγωνιστική ήταν την εποχή που τα παπούτσια είχαν πέταλα και οι γκόμενες ποδιές στην αρχή της δεκαετίας του '60. Ακόμα χειρότερα, με το ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός να γίνεται την πρώτη αγωνιστική και τις ομάδες ριζικά ανανεωμένες, έχουμε ένα ντέρμπι πρωταγωνιστών που δεν έχουν προλάβει να διαμορφώσουν χαρακτήρα.

Εάν ο Παναθηναϊκός αρχίσει το ματς με τη σύνθεση που τα τελευταία ρεπορτάζ αναφέρουν, θα έχει έξι νέους παίκτες στη σύνθεσή του. Το θετικό βέβαια είναι ότι ο ένας, ο Καραγκούνης, μπορεί να μπει και να βγει στην Παιανία με τα μάτια κλειστά και ο άλλος, ο Μάλαρτζ, όντας τερματοφύλακας, δεν μετέχει στην οργάνωση του παιχνιδιού. Το αρνητικό είναι ότι με τρία αμυντικά χαφ στη σύνθεσή του, τον Τζιόλη, τον Μάτος και τον Δημούτσο, και τον Καραγκούνη μόνο επιθετικό χαφ αλλά με αισθήματα κατοχής στην μπάλα πιο δυνατά από όσα είχε ο Οθέλλος στη Δεισιδαίμονα, σταματάει το μυαλό του ανθρώπου πώς μπορεί να καταλήξει η μπάλα στα δυο του φορ με πάσα εδάφους. Επιχειρώντας μια πρόβλεψη, περιμένετε τον Παναθηναϊκό να επιτίθεται με τρεις μπουκαδόρους, τον Καραγκούνη, τον Ν'Ντογέ και τον Παπαδόπουλο, να αμύνεται με τρεις χαφ κόφτες και να ανησυχεί όποτε η μπάλα περνάει από τα χαφ και φτάνει στην άμυνα. Γιατί με τον Βύντρα να έχει κατεβάσει μούρη μετά τη ματαίωση της μεταγραφής του στη Χέρτα και τον Ενακαρίρε να είναι άγνωστη ποσότητα και αμφίβολη ποιότητα, η άμυνα του Παναθηναϊκού δεν προβλέπεται να αναλαμβάνει να καθαρίσει στο παιχνίδι. Παίρνοντας σαν μόνη ενθάρρυνση την παντελή αδυναμία του Ολυμπιακού να κατεβάσει με αξιοπρεπή τρόπο την μπάλα.

Παρ' όλο που στα φιλικά μια ομάδα δεν κρίνεται για την εφαρμογή της τακτικής, όταν μια υποτιθέμενη τακτική καταλήγει σε επίδειξη πανικού, δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει σκέψεις. Σε όλα, πλην του τελευταίου, η σκηνή επαναλαμβανόταν. Σέζαρ, Αντζας, Σέζαρ, συμπληρώστε όνομα αντιπάλου και όλοι οι υπόλοιποι «τρεχάτε ποδαράκια μου να τον προλάβετε».

Ενας συνδυασμός πλήρους έλλειψης συνεννόησης ανάμεσα στα στόπερ του Ολυμπιακού και τα αμυντικά του χαφ ολόκληρο το καλοκαίρι δημιουργούσε καταστάσεις στις οποίες η μπάλα κατέληγε στα πόδια οποιουδήποτε επιθετικού πίεζε την άμυνα του Ολυμπιακού. Ακόμα χειρότερα τις σπάνιες φορές που η μπάλα έφτανε στα πόδια χαφ του Ολυμπιακού, η τακτική γινόταν «συνεργείο της ΔΕΗ». Ενας έτρεχε και τρεις τον παρακολουθούσαν. Οπότε ο ένας που έτρεχε είτε έχανε την μπάλα είτε τη γύριζε στα στόπερ, όπου όποιος θέλει να ξέρει τη συνέχεια, δεν έχει παρά να διαβάσει την προηγούμενη πρόταση με τις Σεζάρειες πατάτες.

Οπως και ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, κατεβαίνοντας με τρία αμυντικά χαφ στο ντέρμπι, η μπάλα προβλέπεται να φτάνει εναέρια στα φορ ή μόνο από τα πόδια του Γκαλέτι. Αν ο Στολτίδης παίξει αριστερά και στη γραμμή, οι ελπίδες η μπάλα να κατέβει από τη συγκεκριμένη πλευρά είναι λιγότερες από το να παραδοθεί γράμμα στον σωστό παραλήπτη στη Σεούλ με μόνη ένδειξη το επίθετο Παρκ. Και αν υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας για την πολύπαθη αμυντική γραμμή των χαφ του Ολυμπιακού, είναι ότι τα τρία αμυντικογενή χαφ του Παναθηναϊκού, ακόμα και αν πιέζει όταν το σκορ είναι ισόπαλο ή αν χάνει, θα οπισθοχωρήσουν ενστικτωδώς, τη στιγμή που η ομάδα τους προηγηθεί.

Ολα τα ανωτέρω ως εκτίμηση για δύο ριζικά ανανεωμένες ομάδες, σε ένα ντέρμπι που η πόρνη τύχη το έφερε να διεξάγεται την πρώτη αγωνιστική. Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη χρονιά κάποιος θα βάλει έναν κλειδάριθμο, κάποιος έστω θα στήσει (για καλό σκοπό) την κλήρωση, γιατί αν ο Οιδίποδας είχε βγάλει τα μάτια του και είχε πηδήξει τη μαμά του από την αρχή, δεν θα μιλούσαμε για μεγάλη τραγωδία, αλλά για το τι λάθη μπορούν να γίνουν όταν υπάρχουν οφθαλμολογικά προβλήματα.