Oταν πέρυσι είχε ξεκαθαρίσει η υπόθεση «Ευρώπη» για τον Αρη, κοιτούσαμε το επόμενο βήμα και ειδικότερα την περίοδο που ξεκινά αύριο για τους «κίτρινους». Προσπαθούσαμε να επικεντρώσουμε σε όσα θα έπρεπε να συμβούν, σε όσες κινήσεις θα έπρεπε να γίνουν προκειμένου ο Αρης να παρουσιαστεί το ίδιο ισχυρός ή και ισχυρότερος. Απέκτησε την ταυτότητα της ομάδας που παίζει για την Ευρώπη και φέτος ξεκινά από ψηλότερο βατήρα σε σχέση με το περασμένο καλοκαίρι. Δεν θα μπορούσε παρά να διατηρήσει τους στόχους που κατέκτησε πέρυσι, προσβλέποντας σε μια θέση που οδηγεί στην Ευρώπη μέσα από μια γεμάτη περίοδο που θα περιλαμβάνει δύο ή και περισσότερες ευρωπαϊκές αναμετρήσεις λόγω της συμμετοχής στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Οι αντίπαλοι του Αρη θα θέλουν να τον νικήσουν περισσότερο από ό,τι το ήθελαν πέρυσι. Η επιτυχία τους θα μοιάζει με παράσημο για την πορεία τους στο πρωτάθλημα. Θέλουν να νικήσουν μία από τις καλύτερες ελληνικές ομάδες, την καλύτερη μετά τους δύο τρεις διεκδικητές του τίτλου. Κι αυτό, βέβαια, αυξάνει κατά πολύ τον βαθμό επικινδυνότητας για μια ομάδα που τώρα χρειάζεται την καταξίωση μέσα από τη διατήρησή της στις ψηλότερες θέσεις της βαθμολογίας.
Από την περσινή ομάδα δεν έγιναν δα σημαντικές αλλαγές, αν επιχειρήσει κανείς να κάνει μια ανάλυση των νέων παικτών και των επιδόσεών τους μέσα από τις φιλικές αναμετρήσεις. Οι εννέα προσθήκες ήταν μεν αρκετές, δεν ήταν όμως αυτές που άλλαξαν άρδην το σκηνικό στην ομάδα που από τον Κίκε Ερνάντεθ πέρασε στα χέρια του Χουάν Κάρλος Ολίβα. Η απώλεια του Πάουλο Κόστα ήταν η σημαντικότερη. Σημαντική, αλλά όχι τόσο όσο του Πάουλο Κόστα, είναι και η απώλεια του Ρούμπεν Παλαθουέλος, που έτσι κι αλλιώς αποδείχθηκε πολύ χρήσιμος σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Ο Τούτα, ο Τίνγκα και οι άλλοι Βραζιλιάνοι ξεχάστηκαν εύκολα γιατί απλά είναι αναλώσιμοι.
Από τους παίκτες που ήρθαν ξεχώρισε ο Κάλβο. Ο Αουρέλιο είναι καλός. Ο Φελίπε και ο Σιστόν λειτουργούν συμπληρωματικά. Ο Ρονάλντο Γκιάρο είναι ικανοποιητικός. Ο Αντερσον Κόστα δεν λέει πολλά κι ο Πρίττας δεν παίζει. Μια πρώτη… ανάγνωση μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και πάλι το περσινό σχήμα θα είναι αυτό που θα τραβήξει κουπί, με θετικό πρόσημο το γεγονός ότι έχει δέσει καλύτερα και ενδεχομένως να βγάλει ακόμα μεγαλύτερη δυναμική.
Ο Αρης του Κόκε και του Χαβίτο, του Νάτσο και του Γιόναν Γκαρσία, του Νεμπεγλέρα και μιας αμυντικής γραμμής που είναι εμφανώς καλύτερη με εσωτερικές μεταγραφές, όπως ο «μεταλλαγμένος» Κουλουχέρης, ο Γόγολος, που αγωνίζεται ως μπακ δημιουργώντας αίσθηση σιγουριάς για τα μετόπισθεν, ο Παπαδόπουλος και ο Χαλκιάς (δεν χρειάζονται συστάσεις), είναι ουσιαστικά ο ίδιος με τον περσινό. Κι αυτό δείχνει, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, να είναι η πρώτη σημαντική επιτυχία εν όψει ενός πρωταθλήματος που δεν θα έχει διαφορές από το προηγούμενο.