Είπε η Ντόρα: «Οχι τέτοια λόγια τώρα...» (SportDay / Διονύσης Ελευθεράτος)

Tα εύκολα λόγια εύκολα μένουν μισά. Τα όμορφα λόγια όμορφα «καίγονται». Η πρώτη φράση αφορά τον Γ. Παπανδρέου, η δεύτερη τον Θ. Ρουσόπουλο. Εύκολη η επισήμανση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ: είναι πολλαπλά ένοχη μια κυβέρνηση που έχει δώσει τέτοια «δείγματα γραφής» και η οποία προετοίμαζε άγρια... δήγματα στο άρθρο 24 του Συντάγματος. Αλήθεια, αλλά μισή. Η άλλη μισή υπενθυμίζει αποχαρακτηρισμούς εκτάσεων και συναφείς αμαρτίες των ετών διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ. Πολλές αμαρτίες, πολλά και τα έτη αυτά.

Ομορφα ήσαν τα λόγια του Θ. Ρουσόπουλου για τη μελλοντική αναγέννηση (ύστερα από πόσες εικοσαετίες, άραγε;) χλωρίδας και πανίδας. Μόνο που κάτι τέτοιες εξαγγελίες τις «πυρπολούν» τα πεπραγμένα: «κάπνιζε» ακόμα η Πάρνηθα, όταν η κυβέρνηση εκχώρησε νέο εδαφικό «φιλέτο» στο Καζίνο! Τόσο καλά...

Ναι, αυτή η σχέση ανάμεσα στα λόγια και τα έργα των δύο μεγάλων κομμάτων είναι, όντως, «ασύμμετρη». Αλλά, επιτέλους, ο όρος αποσαφηνίζεται. Τα «παπαγαλάκια» που μέχρι πρότινος ερμήνευαν τη νεφελώδη «σοφία» του Πολύδωρα ψιθυρίζοντας ό,τι τραβά η ψυχή σας, από χθες δεν μπερδεύονται στην πανσπερμία των σεναρίων. Διότι, κυρίες και κύριοι, η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε «γραμμή». Είναι οι... αναρχικοί! Είναι; Ε, όχι ακριβώς, αλλά «δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε». Μάλιστα. Λόγια κορυφαίου στελέχους ενός κόμματος, το οποίο ομνύει στο όνομα της «υπευθυνότητας».

Ιδού τι είπε, επί λέξει, η κυρία Μπακογιάννη σε συνέντευξή της στο «Εθνος», αφού προηγουμένως μίλησε για οικοπεδοφάγους και καταπατητές: «Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και εκείνους οι οποίοι θέλουν την αποδόμηση του κράτους και θεωρούν ότι μπορούν να καίνε ένα δάσος και να διακινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές με την ίδια ευκολία που κάψανε τα μαγαζιά των Αθηναίων ή ακόμα και τον Αγνωστο Στρατιώτη».

Το γράφαμε και χθες: οι μύθοι περί «ξένου δακτύλου» παραήσαν χονδροειδείς. Μοιραία τα σενάρια «συνωμοσίας» θα επικεντρώνονταν σε κάποιον «εσωτερικό κίνδυνο». Η διαδικασία, παραδοσιακή: πρώτα «σερβίρει» το παραμύθι κάποιος «αναλώσιμος», σαν τον Βύρωνα. Στη συνέχεια η επίσημη κομματική φωνή (Θ. Ρουσόπουλος) το «μισο-μαζεύει», ώστε να μη δυσφορήσουν κι ορισμένοι ψηφοφόροι του «μεσαίου χώρου», από αυτούς που επιζητούν καλύτερη διαχείριση και λιγότερες «κορόνες». Κλασική παραλλαγή, ώστε να επιλέγει καθένας –από το ακροατήριο– ό,τι θα ήθελε να ακούσει. Ομως το «μάζεμα κατά το ήμισυ» μοιάζει με τις φωτιές που περιορίζονται, δίχως να σβηστούν: ανά πάσα στιγμή μπορεί να επέλθει αναζωπύρωση. Ε, μελέτησε τα «ανεμολόγια» η κυρία Μπακογιάννη και εξειδίκευσε τη σοφία του Βύρωνα.

Η κυβέρνηση επιδίδεται σε κυνήγι φαντασμάτων, πασχίζοντας να εξισορροπήσει τη λαϊκή οργή με την ενεργοποίηση κοινωνικών ανακλαστικών που υπόκεινται σε έναν κανόνα: όταν ο κόσμος βιώνει μια τεράστια καταστροφή, εάν πιστέψει ότι αυτή απορρέει από μεθόδευση, συνωμοσία, εσωτερικούς ή εξωτερικούς εχθρούς, συχνά συσπειρώνεται γύρω από την υφιστάμενη εξουσία. Εστω και με βαριά καρδιά. Εστω κι αν την «περνά γενεές δεκατέσσερις». Προφανής ο στόχος: να φοβηθεί ο κόσμος το ενδεχόμενο ακόμα και μιας «αλλαγής βάρδιας» στην κυβερνητική εξουσία (ο Μανωλιός και τα ρούχα του, δηλαδή), περισσότερο απ' όσο φοβάται την ανικανότητα του σημερινού «γκουβέρνου».

Ναι, δεν λέμε, αφ' ης στιγμής η Νέα Δημοκρατία κυνηγά μάγισσες, «λογικότερο» είναι να «δείχνει» ένα χώρο, τον αντιεξουσιαστικό, συγκεκριμένα τμήματα του οποίου προκαλούν απέχθεια με την πρακτική τους. Ηχεί «λογικότερο» της ενοχοποίησης ξένων πρακτόρων. Υφίσταται, όμως, η έννοια του «λογικότερου» μέσα στον παραλογισμό; Προφανώς όχι.

Μέχρι χθες, αντιεξουσιαστές δικάζονταν επειδή είχαν «μπουγελώσει» το Καζίνο Πάρνηθας. Να ανακάλυψε, άραγε, η δαιμόνια υπουργός ότι στις τάξεις του ανομοιογενούς φάσματος των αντιεξουσιαστών δρα μία νέα, άγνωστη έως τώρα ομάδα; Μία «σέκτα» που θεωρεί ότι τον καπιταλισμό δεν τον ενσαρκώνουν οι Τράπεζες, αλλά οι στάνες και τα χωριά; Που πιστεύει ότι την εξουσία τη στηρίζουν, όχι τα Αστυνομικά Τμήματα, αλλά τα δέντρα; Ποιος ξέρει, ίσως να τα θεωρούν (τα δέντρα) «ένοχα» από τα 60s, τότε που «ψήφισαν», τα άτιμα, Καραμανλή. Κι αποφάσισαν –οι περίεργοι αυτοί αναρχικοί– να βγάλουν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, την ώρα που άλλοι αντιεξουσιαστές σχεδιάζουν να ξυλοκοπήσουν κάποιον Πολυζωγόπουλο του εγγύς μέλλοντος... Εχουν πληθύνει δε τόσο, ώστε να καίνε όλη την Ελλάδα...

Αναμένουμε εναγωνίως τα αδιάσειστα στοιχεία, ελπίζοντας ότι δεν θα απογοητευτούμε, όπως έγινε με την περίπτωση της «ξανθιάς χήρας». Αλλά πάλι, ποιος ξέρει, μπορεί οι ιδιότυποι αυτοί αντιεξουσιαστές να έχουν διασυνδέσεις με κυκλώματα οικοπεδοφάγων, που τους έταξαν γιάφκες-βίλες στα καμένα. Στα Εξάρχεια, βέπετε, «δίνουν στόχο». Αφήστε που μπορεί να στρατολόγησαν την –τάχα μου επιπόλαιη– γιαγιά των 75 ετών που έφτιαχνε κόλλυβα ή τους –δήθεν απρόσεκτους– οξυγονοκολλητές. Σε τελική ανάλυση η υπουργός είναι «κατοχυρωμένη». Ενα «δεν αποκλείεται» είπε.

Αντε, να «πάρει την πάσα» και το CNN, μήπως διοργανώσει κι άλλο γκάλοπ για την τρομοκρατία στην Ελλάδα. Ξέρετε, γκάλοπ από αυτά στα οποία άνετα συμμετέχουν άνθρωποι που αγνοούν προς τα πού πέφτουν τα Βαλκάνια. Δεν αμφιβάλλουμε, αν η κυρία Μπακογιάννη «γίνει θέμα» στο CNN, ίσως ανατριχιάσει από συγκίνηση. Εμείς, πάντως, ανατριχιάζουμε με την κυβέρνηση. Φωτιές δεν έσβησε εγκαίρως, αλλά «είναι μανούλα» στο να «υποδαυλίζει» σενάρια με δράκους «πολιτικής αποσταθεροποίησης». Και όταν η ίδια η υπουργός ρωτήθηκε από τον συνάδελφο του «Εθνους» (τον Γιάννη Σαραντάκο) αν διέκρινε «δυσλειτουργία στον κρατικό μηχανισμό», ξέρετε τι απάντησε; «Δεν είναι ώρα για τέτοιες κουβέντες»! Ω, ναι. Οι διαπιστώσεις για τον μηχανισμό, από τον οποίο εξαρτάται η αντιμετώπιση των πυρκαγιών, είναι άκαιρες. Είναι όμως ώρα να συζητήσουμε εάν οι αναρχικοί καίνε τα βουνά λανσάροντας το σύνθημα «βία στη βία του οξυγόνου». Υ-πέ-ρο-χα...