Παρασκευή πρωί, κατεβαίνοντας για Σπάρτη, δέκα χιλιόμετρα πριν από την είσοδο της πόλης έχανες τον ήλιο από τα μάτια σου. Σε σκέπαζε το σύννεφο της πυρκαγιάς που έκαιγε τον Πάρνωνα. Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, μέσα στην πόλη της Σπάρτης, δύο πυροσβεστικά οχήματα έστεκαν ακίνητα...
Αύγουστος 2004, στην Αρχαία Ολυμπία υπήρχε γεννήτρια που βοηθούσε το ειδικό σύστημα πυρόσβεσης, το οποίο είχε τοποθετηθεί λίγο καιρό πριν από τους Αγώνες «για να προστατευθεί το λίκνο του Ολυμπισμού». Τρία χρόνια αργότερα, η γεννήτρια λείπει και η Αρχαία Ολυμπία καίγεται ή κάηκε ήδη...
Αν βρεθήκατε κοντά στα μέτωπα της πυρκαγιάς, μπορεί να έχετε ανάλογα παραδείγματα. Μπορεί να φέρνετε στον νου σας διάφορα αποδεικτικά έλλειψης συντονισμού. Το μόνο πράγμα το οποίο φαίνεται οργανωμένο τις τελευταίες μέρες είναι ίσως ο χρόνος που επιλέγουν οι πολιτικοί ηγέτες είτε να εκφράσουν την οργή και τη θλίψη τους είτε να μας ενημερώσουν για τις δικές τους αγνές προθέσεις εν όψει εκλογών. Οργανωμένα ανακοινώνονται και τα μέτρα ανακούφισης των πληγέντων. Αυτό που οργανωμένα δεν λέγεται από κανέναν, οποιασδήποτε κυβερνητικής απόχρωσης, είναι το γιατί δεν διατίθενται οι προεκλογικές επιχορηγήσεις των κομμάτων για να γίνει ακόμα πιο μεγάλη η ανακούφιση των πληγέντων. Ας ξέρουμε, λοιπόν, ότι με κάθε αφίσα οποιουδήποτε κομματικού σχηματισμού που βλέπουμε κολλημένη η ανακούφιση των πληγέντων μικραίνει. Μικραίνει η ανακούφιση και από κάθε τηλεοπτικό σποτ, το οποίο κοστίζει ακριβά και διαφημίζει είτε το κυβερνητικό έργο είτε την αντιπολιτευτική δράση. Η ανακούφιση (θα) μικραίνει με κάθε προεκλογική δέσμευση που θα ακούγεται στις ιδιαίτερα δαπανηρές προεκλογικές συγκεντρώσεις. Αν θέλει πραγματικά το κράτος να ανακουφίσει τους πληγέντες, μπορεί να κάνει κάτι πολύ απλό. Ας μην ξοδευτεί ούτε ένα ευρώ για την προεκλογική μάχη και ας μην ακουστεί ούτε μια δέσμευση, ούτε μια εξαγγελία, ούτε μια προσπάθεια εκμετάλλευσης της τραγωδίας που περνά ο τόπος.
ΥΓ. 1: Αυτό το «κάποια δέντρα» που είπε ο υπουργός Πολιτισμού φαντάζομαι ότι θα μεταφραζόταν και σε «κάποιες κολόνες» αν καιγόταν η Ακρόπολη...
ΥΓ. 2: Ακόμα σημαντικότερο από τη σωτηρία του ιστορικού χώρου της Αρχαίας Ολυμπίας είναι το έργο σωτηρίας των ανθρώπων που κινδυνεύουν από την πυρκαγιά. Ατυχής τουλάχιστον, λοιπόν, η εισαγωγή «το μουσείο δεν έχει πάθει τίποτα», όταν (εκείνη τη στιγμή) υπήρχαν δεκάδες εγκλωβισμένοι στα γύρω χωριά...