Ο ΠΑΟΚ και ο Ρέισον Τέρι (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Ο φετινός ΠΑΟΚ μοιάζει (ή έμοιαζε;) με ένα μυστήριο. Με την έννοια ότι πολλά ακούστηκαν όλο το καλοκαίρι για το διοικητικό και τελικά τα ηνία παρέμειναν στον Τάκη Πανελούδη. Ο τελευταίος έχει ακούσει τα μύρια όσα από ΠΑΟΚτσήδες και μη για το έργο του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης. Δεν είμαστε σε θέση να πούμε αν έχουν δίκιο ή άδικο. Δεν έχουμε ιδίαν άποψη. Για αυτό που γνωρίζουμε πολλά και είμαστε σε θέση να πούμε δύο πράγματα παραπάνω, είναι για το ρόστερ, που δημιουργείται σιγά σιγά.

Εν αρχή είναι ο προπονητής. Ο Ταμπ Μπάλντγουιν, Αμερικανός με πολλά χρόνια παρουσίας στη Νέα Ζηλανδία, δεν έχει ιδιαίτερες περγαμηνές στο υψηλό συλλογικό επίπεδο. Επί χρόνια ολόκληρα δούλεψε στην Οκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, πήρε τίτλους, αλλά, βεβαίως, το πρωτάθλημα της εν λόγω χώρας είναι χαμηλής ποιότητας. Τον Ιανουάριο του 2005 έγινε η πρώτη επαφή με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Εργάστηκε στη μικρομεσαία τουρκική Μπάνβιτ, κάνοντας μία πορεία όχι άσχημη.

Ο Μπάλντγουιν, όμως, είναι περισσότερο γνωστός στο ευρύ κοινό από τη θητεία του στον πάγκο της εθνικής Ζηλανδίας. Το έργο του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας από την Ωκεανία ήταν εξαιρετικό. Πιο εντυπωσιακή δε ήταν η κατάκτηση της 4ης θέσης στο Παγκόσμιο της Ιντιανάπολης.

Γενικώς, έχουμε να κάνουμε αν μη τι άλλο με έναν έμπειρο προπονητή. Από κει και πέρα, ο ΠΑΟΚ υστερεί σε ελληνικό έμψυχο υλικό. Δεν γνωρίζουμε αν θα πάρει κάποιους από τους αρκετούς έμπειρους Ελληνες παίκτες, που είναι ακόμα διαθέσιμοι, αλλά μέχρι στιγμής οι Τσιάκος, Χαριτόπουλος, Βεργίνης, Γιαννόπουλος και κάποιοι άλλοι πιτσιρικάδες δεν συγκροτούν επαρκές ντόπιο υλικό.

Αντίθετα, σε ξένους και κοινοτικούς, οι παίκτες που έχουν αποκτηθεί κρίνονται κάτι παραπάνω από ικανοποιητικοί (για τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας). Δεσπόζει ο Λι Χάμφρεϊ, ένας εκπληκτικός σουτέρ, ο οποίος τη χρονιά που μας πέρασε έφθασε στην κορυφή του NCAA με το πανεπιστήμιο της Φλόριντα. Ο άλλος Αμερικανός, ο Εντμουντ Σόντερς, για τα λίγα χρήματα που πήρε, θα την κάνει τη δουλειά του κάτω από τα καλάθια. Εχει παίξει, μεταξύ άλλων, στα πρωταθλήματα της Ουρουγουάης, της Αργεντινής και πέρυσι στην Τουρκία.

Ο Σέρβος «4άρι» Νίνοσλαβ Μαριάνοβιτς είναι κάτι σαν τον Ντόιτσιν που είχε πέρυσι ο Πανιώνιος (χρήσιμος με καλό τρίποντο), ο Ούγγρος Χόρβατ θα αφήσει καλύτερες εντυπώσεις από ό,τι μπορεί κάποιος να συμπεράνει, ακούγοντας Ούγγρος μπασκετμπολίστας, ο δε Γάλλος Ντιαρά μάλλον είναι πολυτέλεια για τον τωρινό ΠΑΟΚ.

Εν κατακλείδι, αν όλα κυλήσουν ομαλά, κυρίως στο οικονομικό θέμα, ο ΠΑΟΚ θα έχει ένα αξιοπρεπές σύνολο. Οχι για τετράδα, αλλά σίγουρα ικανό να προβληματίσει πολλούς αντιπάλους.

«Μπαμ» από κολέγιο

Την έκανε πάλι τη μαγκιά του ο Αρης. Είχε κυκλοφορήσει ότι για τη θέση του δεύτερου ξένου εξετάζει την περίπτωση του Καναδού Χουάν Μέντεζ, αλλά βεβαίως θα ήταν ολίγον τι απίθανο να πάρει αυτόν τον παίκτη. Οχι ότι δεν είναι καλός. Κάθε άλλο. Απλώς εκτιμώ ότι ποτέ δεν θα έπαιρναν οι Θεσσαλονικείς έναν παίκτη που πριν από δύο χρόνια τον είχε διώξει ο Πανελλήνιος. Είναι και επικοινωνιακοί οι λόγοι. Ετσι, μία ωραία πρωία, χθες δηλαδή, ο Αρης ανακοίνωσε την απόκτηση ενός πολύ φρέσκου παίκτη, του Ρέισον Τέρι. Ο περί ου ο λόγος αποφοίτησε φέτος από το περίφημο Νορθ Καρολάινα και σίγουρα κάτι λέει το ότι επιλέχθηκε στο Νο44 του ντραφτ, τι κι αν είχε μόλις 9 πόντους ανά παιχνίδι. Αν, βέβαια, δείτε καλύτερα τους αριθμούς του, θα παρατηρήσετε ότι αυτούς τους 9 πόντους τούς έβαζε σε μόλις 21 λεπτά συμμετοχής. Είναι ένας πλήρης παίκτης για τις θέσεις «3-4», που αν προσαρμοστεί, θα βοηθήσει πάρα πολύ τους «κιτρινόμαυρους», οι οποίοι στους Μότολα, Μπρέισι Ράιτ, προσέθεσαν μία ακόμη εντυπωσιακή κινηση.