Η ζώνη σώζει ζωές (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

«Οχι, δεν έχει φτάσει η ώρα που θα αναζητήσουμε ευθύνες» τους ακούγαμε να φωνάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, μόλις πεταγόταν κάποιος για να αποδοκιμάσει πολιτικούς, Πυροσβεστική, Αστυνομία κι όποιον άλλον του ερχόταν στο μυαλό τη στιγμή της αλλοφροσύνης, τη στιγμή που καιγόταν ζωντανός ένας δικός του άνθρωπος. Το σπίτι του είχε γίνει στάχτη, η περιουσία του ήταν αποκαΐδια της πύρινης λαίλαπας.

Αναρωτιέται κανείς αν τελικά θα αποδοθούν ευθύνες για τις ζωές που χάθηκαν στην Πελοπόννησο ή όπου αλλού σε αυτό το καυτό ελληνικό καλοκαίρι που αφήνει πίσω του τέφρα. Αναρωτιέται κανείς πόσοι θα θυμόμαστε το καλοκαίρι του 2007 και τα δεκάδες θύματα που έπνιξαν οι φλόγες. Είμαστε μαθημένοι να μη φτάνει ποτέ η στιγμή που κάποιοι θα την πληρώσουν άσχημα, όπως πρέπει να γίνεται. Συνηθίσαμε να ξεχνάμε όλες τις σκηνές φρίκης μέσα σε λίγα μόνον 24ωρα και το μόνο που απομένει είναι ο βουβός πόνος όλων αυτών που έχασαν τον δικό τους άνθρωπο, τους κόπους μιας ζωής και αναμένουν από την εκάστοτε κυβέρνηση ένα είδος δικαίωσης, που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τους ικανοποιήσει. Δεν πρόκειται να επουλώσει τις βαθιές πληγές τους.

«Οχι, κύριοι. Δεν θα φτάσει ποτέ η στιγμή που θα αποδοθούν ευθύνες, για αυτό το λόγο ας μην τις αναζητήσουμε καν, γιατί ίσα ίσα που θα ξύσουμε τις ίδιες πληγές χωρίς να είμαστε σε θέση να τις θεραπεύσουμε ώστε να είμαστε δυνατοί για να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον κι άλλο οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών». Σ' αυτό το σημείο έχουμε φτάσει. Με αυτή τη μορφή ωμής αντιμετώπισης που ουσιαστικά μας καθιστά άχρηστους να αντιδράσουμε δυναμικά φαίνεται σαν να δεχόμαστε τη μοίρα μας όπως την επιβάλλει η ανικανότητα του φοροεισπράκτορα πολιτικού που σπεύδει να συντονίσει ή να ενημερωθεί για τις επόμενες κινήσεις, αφού έχουν χαθεί μερικές ζωές.

Τι να κάνουμε; Να δεχθούμε ότι τα στοιχεία της φύσης, οι ισχυροί άνεμοι δημιούργησαν μεγαλύτερα προβλήματα που δεν ήταν αντιμετωπίσιμα; Αλίμονο. Δεν θα προσπαθήσουμε να σβήσουμε και την τελευταία εστία φωτιάς; Και βέβαια. Αρκεί να μπορεί κανείς να φτάσει μέχρις εκεί. Και ο πυροσβέστης κι εμείς.

Επειδή πολλά ακούσαμε από όλους τους «δικαστές» της τηλεόρασης για ολιγωρία των αρχών, ένα πράγμα θα πρέπει να γνωρίζετε πριν φτάσουμε σε οποιοδήποτε συμπέρασμα. Δεν αποτελεί δική μας διαπίστωση, αλλά ουσιαστικά πρόκειται για δόγμα των πυροσβεστών: αν δεν υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες (όπως, π.χ., στην Πελοπόννησο) δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, παρά να περιμένουν να φτάσει η φωτιά σε προσβάσιμο σημείο για να την αντιμετωπίσουν. Οσο για τα αεροπλάνα, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν σβήνουν τις φωτιές. Απλά, ανακόπτουν για λίγο την πορεία τους μήπως προλάβουν οι πυροσβέστες να την αντιμετωπίσουν ξεκινώντας από το σημείο που έπεσε το νερό από ψηλά. Από αυτή τη βάση ξεκινούν όλα. Αρα, το έγκλημα -πέρα βέβαια από τους εμπρηστές- εντοπίζεται στις αντιπυρικές ζώνες που δεν υπάρχουν πουθενά ή «στήθηκαν» πριν από πολλά χρόνια και δεν ανανεώθηκαν.