Τι χρειαζόμαστε από τη Βουλή (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

«Ερχεται λοιπόν ο μακαρίτης ο Κουτσόγιωργας και μας λέει ότι βρήκε τη λύση για το ποιος θα πρέπει να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τον ήξερε από τότε που τους είχε συλλάβει η δικτατορία. Είχαμε όλοι δει την ταινία του Γαβρά για τη δολοφονία του Λαμπράκη με πρωταγωνιστή τον Τρεντινιάν και ενθουσιαστήκαμε. Πού να ξέραμε τι θα μας προκύψει με τον Χρήστο Σαρτζετάκη».

Πάνε χρόνια που μου τα έλεγε ένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ για το πώς διάλεξαν τον αξέχαστο Σαρτζετάκη για Πρόεδρο. Τον άνθρωπο που αντιλαμβανόταν την Προεδρία της Δημοκρατίας σαν μοναρχία, που μπορούσε να επιπλήξει τον στενότερο συνεργάτη του για μια μικρή παράλειψη στο πρωτόκολλο, που αντίθετα όμως έφερε μπαούλα με αφορολόγητα μετά το ταξίδι του στην Κίνα και που κόντεψε να τινάξει στον αέρα τον θεσμό της Προεδρίας που σώθηκε μόνο από τη μετριοπαθή προσωπικότητα του Κωστή Στεφανόπουλου.

Θυμήθηκα τον Σαρτζετάκη παρακολουθώντας τα ρεπορτάζ για τον εισαγγελέα Ζορμπά. «Ικανός και προσκολλημένος στον τύπο». Αυτό ακριβώς που ήταν και ο Σαρτζετάκης, που έχω την εντύπωση ότι ουδέποτε αντιλήφθηκε τη δολοφονία του Λαμπράκη σαν πολιτικό έγκλημα εξετάζοντάς την σαν μια ακόμα εισαγγελική έρευνα. Και αν υπάρχουν δικαστές που μπορούν να ρίξουν κυβερνήσεις αυτοί είναι σαν τον Σαρτζετάκη και τον Ζορμπά. Ανθρωποι που δεν μπορείς να διανοηθείς ότι έχουν προσωπική ζωή, που είναι τόσο δύσκολο να τους φαντάζεσαι να κάνουν σεξ με τις συζύγους όσο την Αγία Φωτεινή με τον Αγιο Φανούρη, αλλά που αντιλαμβάνονται τον νόμο όπως και οι Ρωμαίοι. Σαν κάτι ιερό που αποφασίζεται από τους πολιτικούς, που οι ίδιοι δεν υπάρχουν για να το κρίνουν, αλλά για να το εφαρμόζουν.

Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια ο Πέτρος Κωστόπουλος, αναφερόμενος στις κριτικές που γινόντουσαν στα μανίκια και το στυλ του Κώστα Σημίτη, είχε γράψει ότι δεν τον ψηφίζουμε για να πηγαίνουμε για διακοπές μαζί του στη Μύκονο, αλλά για να διαχειριστεί το μέλλον της χώρας. Αυτό είναι που χρειαζόμαστε στη Βουλή. Πολιτικούς με ικανότητα διαχείρισης.

Δεν έχω μεγαλώσει τόσο πολύ ώστε να μπλέκω την ψήφο με το πήδημα, άρα ουδόλως με ενδιαφέρουν οι χαμογελαστές βυζοκινούμενες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, δεν έχω ορκιστεί στο αντάρτικο μούσι του παππού μου ότι θα ψηφίζω ΚΚΕ, μου αρέσει να ταξιδεύω στην Κωνσταντινούπολη αλλά δεν σκοπεύω να εκστρατεύσω με τον Καρατζαφέρη για να την καταλάβω και δεν σκοπεύω να αναδασώσω ούτε το μπαλκόνι μου, οπότε πάει και ο Συνασπισμός.

Ειλικρινά πιστεύοντας ότι η ιδεολογική διαφορά ανάμεσα στα κόμματα δεν είναι μεγαλύτερη από τον αριθμό διαμερισμάτων που δηλώνει στο πόθεν έσχες ο αρχηγός τους, αν μπω στον κόπο να πάω στις εκλογές σκοπεύω να ψηφίσω πρόσωπο. Το οποίο να μοιάζει ότι μπορεί να κάνει δουλειά. Οπως για τα ομόλογα κάτι μάθαμε από το γεγονός ότι με την έρευνα ασχολήθηκε ένας πραγματικός εισαγγελέας, έτσι και από τη Βουλή κάτι καλύτερο θα πάρουμε αν αντίθετα με τους συνηθισμένους καραγκιόζηδες σταυρώσουμε κάποιους σοβαρούς ανθρώπους που μοιάζουν για πολιτικοί.

Συμφωνώ με τον Μανώλη Μαυρομμάτη που άκουσα στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ Σπορ να λέει ότι οι Ισπανοί διαμαρτυρήθηκαν για το χορτάρι, επειδή δεν μας έχουν συγχωρήσει ότι κερδίσαμε το Euro. Ετσι είναι οι καριόληδες οι Ισπανοί. Οποιο γήπεδο χώρας που έχει πάρει το Ευρωπαϊκό το βγάζουν σκάρτο. Και είναι τόσο κουφάλες που βάλανε τον Βιγιάρ να ζητήσει να γίνει οπωσδήποτε ο αγώνας για να μας ξεφτιλήσουν πανευρωπαϊκά. Και τους έχω ικανούς να βάλανε επί τούτου στην κερκίδα αυτούς που ξεφώνιζαν τον Σαλπιγγίδη. Πάντως συγχαρητήρια στον Κατάπτυστο και την ΕΠΟ που βρήκαν το κατάλληλο γήπεδο, με το κατάλληλο χορτάρι και ατμόσφαιρα για να τιμήσουν την αποχώρηση του Ζαγοράκη. Επίσης συγχαρητήρια στον καλλιτέχνη που διάλεξε το σπρέι για να βάψει το χορτάρι της Τούμπας. Απέφυγε να βάψει με τσαγαλί ή πρασαγκουρί προτιμώντας ένα αμπιγιέ κυπαρισσί ασορτί με τη σοβαρότητα της εκδήλωσης. Γράφοντας για σοβαρότητα να αναφερθώ σε ένα πράγμα που έχει ξεφύγει στην Ελλάδα. Το δελτίο καιρού. Θυμάμαι όταν ο Αγγελος Στάγκος είχε αναλάβει τη διοίκηση της ΕΡΤ ύστερα από λίγο καιρό, παρακολουθώντας τα δελτία των άλλων καναλιών, μου είχε πει: «Αυτοί έχουν αρχίσει να αλλάζουν και τις προβλέψεις». Φυσικά είχε δίκιο. Παρακολουθήστε τρία δελτία καιρού, διαβάστε άλλα τόσα εφημερίδων και ακούστε μερικά στο ραδιόφωνο και είναι βέβαιο ότι από τη χροιά της φωνής θα καταλάβετε ότι κάθε ένας που λέει το δελτίο κάνει μια προσπάθεια να «φουσκώσει» τα νούμερα. «Πανικόβλητοι οι κάτοικοι της Αθήνας φεύγουν για να γλιτώσουν από τον καύσωνα που θα χτυπήσει αύριο. Η θερμοκρασία το μεσημέρι θα φτάσει τους 41 βαθμούς, ενώ σε κάποια σημεία θα φτάσει τους 42, μπορεί και 43 βαθμούς». Δεν ξέρω πού θα φτάσει τους 43. Μπορεί σε γούπατο, στην είσοδο ενός ημιυπογείου στη Νέα Φιλαδέλφεια, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι μέχρι την ιδιωτική τηλεόραση και το ραδιόφωνο η Μετεωρολογία ήταν επιστήμη. Εβγαινε ο μετεωρολόγος, έλεγε τα νούμερα και σπατσάριζε χωρίς να προσπαθεί να τρομοκρατήσει τον κόσμο με πυρκαγιές, Πάρνηθες, πλημμύρες και τα σχετικά. Λοιπόν όσοι θέλουν να έχουν πραγματική εικόνα του καιρού όχι μόνο στην Αττική αλλά και σε όλη Ελλάδα και έχουν σύνδεση με το Internet ας πάνε στη διεύθυνση www.meteo.gr που είναι το site της μετεωρολογικής υπηρεσίας. Χωρίς σάλτσες έχει ακριβείς προβλέψεις για τις επόμενες δύο μέρες σε κάθε περιοχή της Ελλάδας, πρόβλεψη για τον καιρό της Αθήνας ανά περιοχή και όλα τα ανωτέρω σε ένα εύχρηστο site.

Αν υπάρχει λέξη στο Internet που όταν την ακούω πίνω ένα λίτρο νερό, κάνω εμετό και γράφω είναι το «blogger». Ρε παιδιά, ποια ουσιαστική διαφορά υπάρχει ανάμεσα σε χρήστη που στο παρελθόν χρησιμοποιούσε site με δυνατότητα να αφήνουν οι επισκέπτες μηνύματα και ενός blogger; Ωραία, δεν χρειάζεται να νοικιάσεις domain name στα blogs, ωραία η ανανέωση είναι άμεση, αλλά στην πραγματικότητα είναι το ίδιο πράγμα. Κάποιος γράφει τις γνώμες του για τη ζωή και τον άνθρωπο και κάποιοι προσθέτουν τις δικές τους γνώμες σαν σχόλιο για ό,τι τους τη βαρέσει. Ανάμεσα στο site και το blog του stokou σε επίπεδο ποιότητας γνώμης δεν υπάρχει διαφορά. Το μόνο που υπάρχει είναι το «ψάρωμα» που τρώνε οι πουροί και οι πουρές όταν ακούνε έναν ιντερνετικό όρο και νομίζουνε ότι αν τον χρησιμοποιούν θα μοιάζουν πιο νέοι.
Διάβαζα λοιπόν το ρεπορτάζ για το blog του Ενσαλίβα και με την εκτίμηση που έχω για την παραδοσιακή ικανότητα του ντεμοτεχνείου στην επικοινωνία μπήκα στο site της ΠΑΕ για να διαβάσω τις σκέψεις και τους στοχασμούς του παίκτη στην αυθεντική τους μορφή. Ετσι μαθαίνουμε πόσο άνθρωποι είναι ο Ζήκος και ο Ριβάλντο και πόσο λατρεύει ο πρώτος να μαζεύει στρώματα και ο δεύτερος να φέρνει κρουασάν, χυμούς και μπισκότα. Ας ελπίσουμε ότι θα φιλοτιμηθεί και ο Δέλλας να πλένει στους συμπαίκτες του τα σώβρακα ώστε να πιάσουν το επόμενο καλοκαίρι όλοι μαζί δουλειά στο ξενοδοχείο του Λορένσο Φερέρ στη Μαγιόρκα. Επίσης μαθαίνουμε ότι όλοι στην ΑΕΚ είναι «ταπεινοί». Τώρα αν και οι μαλαουανοί από τον Καναδά τρώνε κόλλημα με το «ταπεινός» όπως ο Φερέρ, που από την εποχή που έκοψε το όραμα αυτή έχει γίνει η αγαπημένη του λέξη ή τα κείμενα του Ενσαλίβα τα γράφει ο μεταφραστής του Δον, είναι άγνωστο. Οπως άγνωστο είναι τι σόι blog είναι του Ενσαλίβα αφού links και χώρο για σχόλια δεν έχει. Ας πούμε λοιπόν ότι είναι ένα ταπεινό blog για να τελειώνουμε. Αλλά μετά το «γράμματα από τον Αρουαμπαρένα», που βγήκε πριν από λίγες μέρες, κολλητά το blog του Ενσαλίβα έπεφτε προς το πολύ. Ανεξάρτητα ότι ο Ενσαλίβα είναι από τις καλύτερες μεταγραφές που έγιναν φέτος και εάν ο Φερέρ δεν αρχίσει τα πειράματα -να παίζει στα δεξιά που δεν παίζει- θα καλύψει τη θέση του Ζήκου, που στην αρχή τουλάχιστον μοιάζει κάπως ταλαιπωρημένος.

Ανεξάρτητα πάντως των «γραμμάτων», των blogs και κάθε επικοινωνιακού τρικ που χρησιμοποιούν, οι άνθρωποι της ΑΕΚ παραμένουν ό,τι πιο πολιτισμένο υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Στον Ολυμπιακό με τον Μόραλη και την Αρκάδη γίνεται μια προσπάθεια να περάσουν στον 21ο αιώνα, όμως μια ομάδα δεν είναι μόνο το τιμ επικοινωνίας της, αλλά και το σύνολο των στελεχών της. Και εδώ πρέπει να παρατηρήσω ότι οποτεδήποτε έχω βρεθεί σε πιο ψαγμένο μπαρ από το «Balthazar» και το «Villa Mercedes» μετά τις 3:00 και δίπλα μου καθόταν ποδοσφαιρικός παράγοντας, οι πιθανότητες να μην είναι ΑΕΚτσής ήταν νούμερα πίσας και νικοτίνης.

Προχθές λοιπόν το βράδυ εν ευθυμία τελούντες βρεθήκαμε να τα πίνουμε στο «Loras» με το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΑΕΚ και ιδιοκτήτη της Metro Analysis Στράτο Φαναρά. Ηταν η πρώτη φορά που πήγαινα στο «Loras» και ομολογώ ότι με συγκίνησε ότι στον νέο διάκοσμο βρέθηκε χώρος για να κρεμαστεί μια φωτογραφία του κυρ-Νίκου με φόντο το Καλλιμάρμαρο.