Ακούγαμε χθες τον Αντώνη Ρέμο να «συμμαζεύει» τον Μπάμπη Ξανθόπουλο και να προσπαθεί να σβήσει όσες εστίες φωτιάς είχε ανάψει ο συνεργάτης του στη διοίκηση του Ηρακλή και διαπιστώναμε ότι ο πρόεδρος είναι πολύ καλό παιδί για να είναι πρόεδρος. Οταν γίνει κακός... τότε ίσως πετύχει πολλά περισσότερα.
Ακουγε τη συνθηματολογία του Μπάμπη, που ωρυόταν -για μια ακόμη φορά- ότι ο Ηρακλής θα είναι «Ηρακλάρας» κι όχι «Ηρακλάκι», χειροκροτούσαν όλοι αυτοί που αρέσκονται σε τέτοιου είδους προεκλογικές υποσχέσεις και ο Ρέμος δεν φάνηκε να ενθουσιάζεται. Μάλιστα, όταν ο Ξανθόπουλος, αντιπρόεδρος της διοίκησης, με άκομψο τρόπο και ως άλλος Μπέος στράφηκε εναντίον δημοσιογράφων, ο Ρέμος ανέλαβε τον ρόλο του πυροσβέστη. Προσπάθησε να κατευνάσει τα πνεύματα, δηλαδή να συγκρατήσει τον Ξανθόπουλο, που συχνά επιδίδεται σε άσκοπες εκρήξεις, αναδεικνύοντας με τον δικό του τρόπο το πόσο ντόμπρος είναι ή, τέλος πάντων, πόσο αγαπάει αυτή την ομάδα και τους ανθρώπους που βρίσκονται στο πλάι του.
Εχουμε την εντύπωση ότι ενδεχομένως να έχει καταθέσει κι αυτός -όπως και αρκετοί άλλοι- ενστάσεις για τις επιλογές που χρεώνεται ο Μπέος, αλλά επειδή πιστεύει ότι θα πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρην οφθαλμού η συνοχή στο εσωτερικό της διοίκησης δεν πρόκειται να τις δημοσιοποιήσει.
Είναι αυτής της φιλοσοφίας ο Ξανθόπουλος, άνθρωπος που δικαιολογείς τις εκρήξεις του όταν γνωρίζεις ότι είναι παθιασμένος με αυτό που ασχολείται και μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να φέρεται (ε, αυτό είναι προσόν) σαν μικρό παιδί που γκρινιάζει γιατί του πήρανε το παιχνίδι από τα χέρια. Είναι όμως πολύ σημαντικό να υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που γνωρίζεις ότι είναι ταγμένοι στην ομάδα, είναι αποφασισμένοι να δώσουν κομμάτια από τον εαυτό τους, χρήματα, ακόμα και να εξαγοράσουν την ίδια τους την αξιοπιστία, που, έτσι κι αλλιώς, από τη στιγμή που μπαίνουν στον παραγοντικό χώρο η φθορά θεωρείται βέβαιη και μεγάλη.
Χωρίς να δικαιολογούμε (γιατί κατά βάση είναι αδικαιολόγητες, αν δεν είναι κακόπιστες και υποδηλώνουν φθόνο) τις επιθέσεις-εκρήξεις σε συντάκτες που έχουν υποχρέωση να κρίνουν μέσω της αναφοράς τους τον Ηρακλή, πιστεύουμε ότι αυτή η μεταβατική περίοδος χρειάζεται όσο τίποτε άλλο τους αποφασισμένους για όλα παράγοντες της διοίκησης Ρέμου. Είτε αυτούς που κατέχουν τίτλους είτε αυτούς που δεν φορούν τη «στολή» του παράγοντα και κινούνται γύρω από τη διοίκηση για να τη στηρίξουν οικονομικά.