Έγκλημα αν χαθεί αυτή η ευκαιρία (SportDay / Μιχάλης Τσόχος)

Τα λεφτά που ξοδεύει φέτος ο Ολυμπιακός για μεταγραφές δεν τα έχει ξοδέψει ποτέ στο παρελθόν ελληνική ομάδα και πολύ δύσκολα θα βρει την ευκαιρία να τα ξοδέψει και στο μέλλον, τουλάχιστον το άμεσο. Οι «ερυθρόλευκοι» μέχρι τώρα έχουν δαπανήσει για τις αγορές παικτών (ξέχωρα από τα χρήματα των συμβολαίων) πάνω από 10 εκατ. ευρώ και είναι έτοιμοι να ξοδέψουν τουλάχιστον άλλα 5. Κάντε λογαριασμό: Νούνιες από Αρχεντίνος Τζούνιορς 2,2 εκατ. ευρώ, Λεντέσμα από Σαν Λορέντσο 1,2 εκατ. ευρώ, Ραούλ Μπράβο από Ρεάλ Μαδρίτης 1,5 εκατ. ευρώ, Γκαλέτι από Ατλέτικο Μαδρίτης 2,4 εκατ. ευρώ, Λούα Λούα από Πόρτσμουθ 2,5 εκατ. ευρώ, Μήτρογλου από Γκλάντμπαχ 250.000 ευρώ και Αντζας από Ξάνθη με 150.000 ευρώ. Αυτά τα χρήματα είναι συνολικά λίγο πάνω από 10 εκατ. ευρώ. (10,2 εκατ. ευρώ για την ακρίβεια). Προσθέστε σε αυτά τα 2,5 εκατ. ευρώ που είναι έτοιμος να δώσει για τον Ροντρίγκες και ένα ακόμα σεβαστό ποσό για τον κεντρικό αμυντικό και θα πλησιάσουμε τα 15 εκατ. ευρώ, τα οποία οι «ερυθρόλευκοι» ξόδεψαν σε ένα καλοκαίρι προκειμένου να αγοράσουν παίκτες από ομάδες, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτά τα χρήματα τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών.

Με αυτά τα λεφτά ο Ολυμπιακός οφείλει να φτιάξει μία ομάδα τουλάχιστον μία σκάλα ανώτερη από τις υπόλοιπες ελληνικές και αξιόμαχη στην Ευρώπη. Για να καταλάβετε το μέγεθος των χρημάτων, περίπου 20 εκατ. ευρώ έχει ξοδέψει φέτος η Αρσεναλ για τις μεταγραφές της. Η Τσέλσι με τις μέχρι τώρα κινήσεις της μόλις και μετά βίας φτάνει σε αυτό το νούμερο. Προσοχή, τις δύο αγγλικές ομάδες δεν τις ανέφερα ως παραδείγματα για να δείξω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι το ίδιο δυνατός με αυτές, αλλά για να δείξω ότι τα χρήματα που δαπανήθηκαν είναι πολλά και θα πρέπει να φέρουν αποτέλεσμα.

Πέτρος Κόκκαλης, Ιλια Ιβιτς και Τάκης Λεμονής διαχειρίστηκαν το μεγαλύτερο μπάτζετ που είχε ποτέ ελληνική ομάδα στη διάθεσή της και μία σύγκριση με τα δεδομένα των υπόλοιπων ελληνικών ομάδων φτάνει για να καταλάβει κανείς τις διαφορές. Η ΑΕΚ για να αγοράσει παίκτες -και όχι για τα συμβόλαιά των ποδοσφαιριστών της- έχει χαλάσει μέχρι τώρα περίπου 3 εκατ. ευρώ. 1,2 εκατ. ευρώ κόστισε ο Μπλάνκο, 800.000 ευρώ ο Μαντούκα, τον οποίο αγόρασε από την Μπενφίκα, 400.000 ευρώ έδωσε για τον Ενσαλίβα από τον Πανιώνιο, άλλες 400.000 ευρώ για τον Ζεράλντο στην Πάσος Φερέιρα και 200.000 ευρώ για τον Ράμος στη Μότζι Μίριμ. Επίσης, έδωσε και κάποιο μικρό ποσό στην Μπενφίκα για τον δανεισμό του Μορέτο. Και μην πει κανείς «ναι, αλλά πήρε και τα βαριά συμβόλαια του Ριβάλντο και του Αρουαμπαρένα», γιατί τα χρήματα αυτών των δύο ο Ολυμπιακός τα έδωσε για τα συμβόλαια επίσης δύο παικτών του, του Λούα Λούα (1,2 εκατ. τον χρόνο) και του Κοβάσεβιτς (800.000 ευρώ τον χρόνο)...

Ανάλογα είναι και τα ποσά στον Παναθηναϊκό, αν και εκεί δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει συμβεί με τον Μάτος. Χοντρικά πάντως και οι «πράσινοι» πάνω από 4 εκατ. ευρώ σε ομάδες δεν έδωσαν. Περίπου 1,5 πρέπει να πήγε το ποσό για το ποσοστό του Μάτος, που αγοράστηκε, σχεδόν 1 εκατ. ευρώ πήγε ο Σαριέγκι, κάτι πάνω από 500.000 ευρώ κόστισε ο Μάλαρτζ και οι υπόλοιποι ήταν είτε κάτι ψιλά (Ν'Ντογέ, Δημούτσος) είτε ελεύθεροι (Καραγκούνης, Φύσσας). Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι αν ο Ολυμπιακός των 15 εκατ. ευρώ για αγορές δεν φτιάξει μια ομάδα μία σκάλα ανώτερη από αυτή του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ των 4 ή των 3 εκατ. ευρώ, τότε αυτοί που διαχειρίστηκαν το μπάτζετ της ομάδας (Πέτρος Κόκκαλης, Ιλια Ιβιτς και Τάκης Λεμονής) θα έχουν αποτύχει παταγωδώς! Και φυσικά η επιτυχία τους ή η αποτυχία τους δεν μπορούν να κριθούν με βάση, ας πούμε, το αποτέλεσμα στο ντέρμπι της 26ης Αυγούστου με τον Παναθηναϊκό, ούτε μέσα στον Σεπτέμβριο, διότι είναι προφανές ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται περισσότερο χρόνο από κάθε άλλον σύλλογο για να γίνει ομάδα. Μέχρι, όμως, τα Χριστούγεννα θα έχουμε σίγουρα καταλάβει τι ψάρια έπιασαν όλοι αυτοί που διαχειρίστηκαν αυτό το τεράστιο για τα ελληνικά δεδομένα μπάτζετ. Και αν έχουν αποτύχει, θα πρέπει όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, να πάνε σπίτια τους, διότι τη μεγαλύτερη ευκαιρία που δόθηκε ποτέ σε ελληνικό σύλλογο να φτιάξει ομάδα επιπέδου, χάρη στα τρελά χρήματα που εισέπραξε από την πώληση του Νέρι Καστίγιο, θα την έχουν πετάξει στα σκουπίδια. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εξιλαστήρια θύματα δεν χωρούν σε αυτή την ιστορία. Δικαιολογίες του τύπου «όλα τα κάναμε καλά, αλλά απέτυχε ο Λεμονής» ή «όλα τα κάναμε καλά, αλλά απέτυχε μόνο ο Ιβιτς» δεν θα... χωνευτούν εύκολα. Ολοι έχουν μερίδιο ευθύνης σε αυτή την υπόθεση. Και κανένας δεν έχει ελαφρυντικά. Διότι οι δικαιολογίες («δεν πήραμε τον τάδε και, αν τον είχαμε πάρει, θα βλέπατε άλλη ομάδα» ή «δεν τους επέλεξα εγώ» ή «δεν είχα πολύ χρόνο μπροστά μου και αγόρασα βιαστικά», δεν στέκουν. Αν ο προπονητής δεν ήθελε κάποιους από αυτούς που ήρθαν, να το πει τώρα και να πει «εγώ δεν τους ήθελα και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος γι' αυτό που φτιάχνουμε». Αν ο τεχνικός διευθυντής δεν είναι σίγουρος γι' αυτά που αγοράζει, ας σταματήσει τώρα τις αγορές (στα 10 εκατ. ευρώ), διότι όλες όσες έγιναν δεν ήταν κάτω από πίεση χρόνου, με εξαίρεση αυτή του Λούα Λούα. Αν δεν είναι σίγουρος, ας περιμένει να χαλάσει τα υπόλοιπα λεφτά τον Γενάρη ή του χρόνου το καλοκαίρι και ας μην τα ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων, διότι είναι πολλά. Γενικώς, φτηνές δικαιολογίες σε ακριβές αγορές δεν στέκουν.

ΥΓ. 1: Ολα αυτά τα γράφω ανεξάρτητα από την εκτίμησή μου, η οποία είναι ότι μέχρι τώρα οι μεταγραφικές κινήσεις του Ολυμπιακού δεν είναι κακές. Δεν ξέρω αν είναι οι καλύτερες δυνατές, αλλά κακές δεν τις βρίσκω σε καμία περίπτωση.
ΥΓ. 2: Για το συγκεκριμένο θέμα θα επανέλθω αναλυτικότερα, όταν θα έχουν ολοκληρωθεί όλες οι μεταγραφές του Ολυμπιακού και θα ξέρουμε το ακριβές κόστος τους...